Tag: Św. Jan Apostoł

Abowiem oświadczam się każdemu słuchającemu słów proroctwa ksiąg tych: Jeśliby kto przyłożył do tego: przyłoży Bóg nań plagi opisane w tych księgach. A jeśliby kto ujął z słów ksiąg proroctwa tego: odejmie część jego z ksiąg żywota i z miasta świętego, i z tych, które są napisane w tych księgach.  więcej

I widziałem stolice. I usiedli na nich, a dano im sąd. I dusze pościnanych dla świadectwa Jezusowego i dla słowa Bożego, i którzy się nie kłaniali bestyjej ani obrazowi jej, i nie brali cechy jej na czoła abo na ręce swoje: i żyli, i królowali z Chrystusem tysiąc lat. więcej

I słyszałem głos wielki z kościoła, mówiący siedmi aniołom: Idźcie a wylejcie siedm czasz gniewu Bożego na ziemię. I wyszedł pierwszy, i wylał czaszę swą na ziemię. I zstała się sroga i zła rana w ludziach, którzy mieli cechę bestyjej, i w tych, którzy się kłaniali obrazowi jej. więcej

i wyszło siedm anjołów, mających siedm plag, z kościoła, obleczonych płótnem czystym i świetnym, i przepasanych około piersi złotymi pasy. (Kolor biały jest  godłem czystej i bezstronnej sprawiedliwości boskiej w ukaraniu bezbożnych. Jest razem godłem radości; radują się bowiem aniołowie, gdy są karani bezbożni jako winni obrażonego Boskiego majestatu, ponieważ widzą, że postanowienie Boga przychodzi do skutku i że Jego cześć przez nich pogwałcona, jest nareszcie pomszczoną….) więcej

A widziałem jednę z głów jej, jakoby na śmierć zabitą, a rana śmierci jej uleczona jest. Dziwowała się wszytka ziemia za bestią. I kłaniali się smokowi, który dał władzą bestyjej, i kłaniali się bestyjej, mówiąc: Któż podobny bestyjej? A kto z nią walczyć będzie mógł?  więcej

I rzekł mi: Musisz zasię prorokować poganom i narodom, i językom, i wielom królów ( Musisz zasię (znowu) prorokować. Mówi o proro­ctwach, które w tej książce następują.— Poganom i na­rodom i językom. Wszystkim świata narodom, dla nich pisze się to objawienie.) więcej

I zatrąbił piąty anjoł. I widziałem gwiazdę, że spadła z nieba na ziemię, a dano jej klucz studnie przepaści. I otworzyła studnią przepaści, i wstąpił dym studnie jako dym pieca wielkiego, i zaćmiło się słońce i powietrze od dymu studniej. więcej

I wziął anjoł kadziedlnicę i napełnił ją ogniem z ołtarza, i rzucił na ziemię: i zstały się gromy i głosy, i łyskawice, i trzęsienie ziemie wielkie. (I wziął anioł kadzielnicę. Gdy się wypaliło ka­dzidło i zgasł ogień, który był w kadzielnicy. — I na­pełnił ją ogniem z ołtarza. Ogniem, który był w in­nych kadzielnicach, położonych na ołtarzu.—Zrzucił na ziemię. Ogień i owe żarzące się węgle; przez to dawał poznać, że ogień klęsk i kary spada na bezbożnych wskutek modlitw świętych, domagających się pomsty nad mmi. Stały się gromy. To wszystko jest zapowiedzią strasznych klęsk, które Bóg przy końcu świata ześle na bezbożnych.) więcej