Tag: Św. Jan Apostoł

Abowiem oświadczam się każdemu słuchającemu słów proroctwa ksiąg tych: Jeśliby kto przyłożył do tego: przyłoży Bóg nań plagi opisane w tych księgach. A jeśliby kto ujął z słów ksiąg proroctwa tego: odejmie część jego z ksiąg żywota i z miasta świętego, i z tych, które są napisane w tych księgach. 

Lecz bojaźliwym i niewiernym, i obmierzłym, i mężobójcom, i porubnikom, i czarownikom, i bałwochwalcom, i wszytkim kłamcom, część ich będzie w jezierze gorającym ogniem i siarką, co jest śmierć wtóra.

I widziałem stolice. I usiedli na nich, a dano im sąd. I dusze pościnanych dla świadectwa Jezusowego i dla słowa Bożego, i którzy się nie kłaniali bestyjej ani obrazowi jej, i nie brali cechy jej na czoła abo na ręce swoje: i żyli, i królowali z Chrystusem tysiąc lat.

I poimana jest bestia, a z nią fałszywy prorok, który czynił cuda przed nią, któremi zwiódł je, którzy przyjęli cechę bestyjej i którzy się kłaniali obrazowi jej. Ci dwa wrzuceni są żywi w jezioro ognia gorającego siarką, a drudzy pobici są mieczem Siedzącego na koniu, który pochodzi z ust jego. A wszyscy ptacy nasyceni są mięsem ich.

I słyszałem drugi głos z nieba mówiący: Wynidźcie z niej, ludu mój, abyście nie byli ucześnikami grzechów jej a żebyście nie odnieśli plag jej. Abowiem grzechy jej przyszły aż do nieba i wspomniał Pan na nieprawości jej.

bestyja, którąś widział, była, a nie jest, a ma wstąpić z przepaści, a pójdzie na zginienie. I zadziwują się mieszkający na ziemi (których imiona nie są napisane w księgach żywota od założenia świata), widząc bestyją, która była, a nie jest.

I słyszałem głos wielki z kościoła, mówiący siedmi aniołom: Idźcie a wylejcie siedm czasz gniewu Bożego na ziemię. I wyszedł pierwszy, i wylał czaszę swą na ziemię. I zstała się sroga i zła rana w ludziach, którzy mieli cechę bestyjej, i w tych, którzy się kłaniali obrazowi jej.

i wyszło siedm anjołów, mających siedm plag, z kościoła, obleczonych płótnem czystym i świetnym, i przepasanych około piersi złotymi pasy. (Kolor biały jest  godłem czystej i bezstronnej sprawiedliwości boskiej w ukaraniu bezbożnych. Jest razem godłem radości; radują się bowiem aniołowie, gdy są karani bezbożni jako winni obrażonego Boskiego majestatu, ponieważ widzą, że postanowienie Boga przychodzi do skutku i że Jego cześć przez nich pogwałcona, jest nareszcie pomszczoną….)

A drugi anjoł wyszedł z kościoła, wołając głosem wielkim ku siedzącemu na obłoku: Zapuść sierp twój a żni, gdyż przyszła godzina żęcia, ponieważ uschło żniwo ziemie. I zapuścił, który siedział na obłoku, sierp swój na ziemię i pożęta jest ziemia. 

A widziałem jednę z głów jej, jakoby na śmierć zabitą, a rana śmierci jej uleczona jest. Dziwowała się wszytka ziemia za bestią. I kłaniali się smokowi, który dał władzą bestyjej, i kłaniali się bestyjej, mówiąc: Któż podobny bestyjej? A kto z nią walczyć będzie mógł? 

I dano niewieście dwie skrzydle orła wielkiego, aby leciała na pustynią na miejsce swoje, gdzie ją żywią przez czas i czasy, i przez połowicę czasu od obliczności wężowej.
(Przez czas. Przez rok. I czasy. Przez dwa lata. I pół czasu. Przez pół roku.— Tak więc, będzie tam przez trzy lata i pół, czyli przez czterdzieści dwa miesiące, jak powiedział w roz. 11, 2. czyli przez 1260 dni..)

I dano mi trcinę podobną lasce, i rzeczono mi: Wstań a zmierz kościół Boży i ołtarz, i modlące się w nim, a sień, która jest przed kościołem, wyrzuć precz, a nie mierz jej, abowiem dana jest poganom, a miasto święte deptać będą czterdzieści i dwa miesiące.

I rzekł mi: Musisz zasię prorokować poganom i narodom, i językom, i wielom królów ( Musisz zasię (znowu) prorokować. Mówi o proro­ctwach, które w tej książce następują.— Poganom i na­rodom i językom. Wszystkim świata narodom, dla nich pisze się to objawienie.)

I zatrąbił piąty anjoł. I widziałem gwiazdę, że spadła z nieba na ziemię, a dano jej klucz studnie przepaści. I otworzyła studnią przepaści, i wstąpił dym studnie jako dym pieca wielkiego, i zaćmiło się słońce i powietrze od dymu studniej.

I wziął anjoł kadziedlnicę i napełnił ją ogniem z ołtarza, i rzucił na ziemię: i zstały się gromy i głosy, i łyskawice, i trzęsienie ziemie wielkie. (I wziął anioł kadzielnicę. Gdy się wypaliło ka­dzidło i zgasł ogień, który był w kadzielnicy. — I na­pełnił ją ogniem z ołtarza. Ogniem, który był w in­nych kadzielnicach, położonych na ołtarzu.—Zrzucił na ziemię. Ogień i owe żarzące się węgle; przez to dawał poznać, że ogień klęsk i kary spada na bezbożnych wskutek modlitw świętych, domagających się pomsty nad mmi. Stały się gromy. To wszystko jest zapowiedzią strasznych klęsk, które Bóg przy końcu świata ześle na bezbożnych.)