Tag: Św. Jan Apostoł

Abowiem oświadczam się każdemu słuchającemu słów proroctwa ksiąg tych: Jeśliby kto przyłożył do tego: przyłoży Bóg nań plagi opisane w tych księgach. A jeśliby kto ujął z słów ksiąg proroctwa tego: odejmie część jego z ksiąg żywota i z miasta świętego, i z tych, które są napisane w tych księgach. 

Lecz bojaźliwym i niewiernym, i obmierzłym, i mężobójcom, i porubnikom, i czarownikom, i bałwochwalcom, i wszytkim kłamcom, część ich będzie w jezierze gorającym ogniem i siarką, co jest śmierć wtóra.

I widziałem stolice. I usiedli na nich, a dano im sąd. I dusze pościnanych dla świadectwa Jezusowego i dla słowa Bożego, i którzy się nie kłaniali bestyjej ani obrazowi jej, i nie brali cechy jej na czoła abo na ręce swoje: i żyli, i królowali z Chrystusem tysiąc lat.

I poimana jest bestia, a z nią fałszywy prorok, który czynił cuda przed nią, któremi zwiódł je, którzy przyjęli cechę bestyjej i którzy się kłaniali obrazowi jej. Ci dwa wrzuceni są żywi w jezioro ognia gorającego siarką, a drudzy pobici są mieczem Siedzącego na koniu, który pochodzi z ust jego. A wszyscy ptacy nasyceni są mięsem ich.

I słyszałem drugi głos z nieba mówiący: Wynidźcie z niej, ludu mój, abyście nie byli ucześnikami grzechów jej a żebyście nie odnieśli plag jej. Abowiem grzechy jej przyszły aż do nieba i wspomniał Pan na nieprawości jej.

bestyja, którąś widział, była, a nie jest, a ma wstąpić z przepaści, a pójdzie na zginienie. I zadziwują się mieszkający na ziemi (których imiona nie są napisane w księgach żywota od założenia świata), widząc bestyją, która była, a nie jest.

I słyszałem głos wielki z kościoła, mówiący siedmi aniołom: Idźcie a wylejcie siedm czasz gniewu Bożego na ziemię. I wyszedł pierwszy, i wylał czaszę swą na ziemię. I zstała się sroga i zła rana w ludziach, którzy mieli cechę bestyjej, i w tych, którzy się kłaniali obrazowi jej.

i wyszło siedm anjołów, mających siedm plag, z kościoła, obleczonych płótnem czystym i świetnym, i przepasanych około piersi złotymi pasy. (Kolor biały jest  godłem czystej i bezstronnej sprawiedliwości boskiej w ukaraniu bezbożnych. Jest razem godłem radości; radują się bowiem aniołowie, gdy są karani bezbożni jako winni obrażonego Boskiego majestatu, ponieważ widzą, że postanowienie Boga przychodzi do skutku i że Jego cześć przez nich pogwałcona, jest nareszcie pomszczoną….)

A drugi anjoł wyszedł z kościoła, wołając głosem wielkim ku siedzącemu na obłoku: Zapuść sierp twój a żni, gdyż przyszła godzina żęcia, ponieważ uschło żniwo ziemie. I zapuścił, który siedział na obłoku, sierp swój na ziemię i pożęta jest ziemia.