Nie ciągnicie jarzma z niewiernymi. Abowiem co za uczestnictwo sprawiedliwości z nieprawością? Abo co za towarzystwo światłości z ciemnościami?
Abo co za zgoda Chrystusowi z Belialem? Abo co za część wiernemu z niewiernym?
Pan Bóg prowadzi człowieka powoli, z dołu do góry, od mniejszej do coraz większej doskonałości i zwykle uwzględnia różnicę wieku i osób. To też inną poddaje mądrość starcom, a inną młodzieży, inną początkującym, a inną doskonałym. Wprost przeciwnie postępuje szatan. On nie zachowuje żadnego porządku, nasuwa nagłe porywy, poddaje duszy zachwycenia, cuda, proroctwa i na ich pasku pociąga zdradliwie za sobą w przepaść pychy dusze goniące za nowostkami.
Abowiem miłość Chrystusowa przyciska nas, uważających to, iż jeśli jeden za wszytkie umarł, tedy wszyscy umarli: a za wszytkie umarł Chrystus, aby i którzy żywią, już nie sami sobie żyli, ale temu, który za nie umarł i zmartwychwstał.
A przed jej rozpoczęciem wzbudź sobie dobrą intencję słuchania tej Mszy św. Ofiaruj ją w tej intencji, na jaką chcesz ją słuchać, a zarazem wzbudź pragnienie pozyskania wszystkich korzyści, jakie tylko możesz z niej odnieść dla siebie i drugich, tak żywych, jak i umarłych.
Abowiem my, którzy żywiemy, zawsze bywamy wydani na śmierć dla Jezusa, aby i żywot Jezusów był okazan w śmiertelnym ciele naszym.
Widocznym rezultatem działalności Chrystusa był krzyż, ale krzyż Chrystusa był przepisaniem długu na chwałę niebieską. Coś podobnego zdarza się w życiu wiernych sług Bożych; jako zapłatę otrzymują naprzód nieopisanie wiele krzyżów, ale są to listy zastawne na dobra niebieskie.
A jednak jakże wielu w tym błądzi. Wkraczają na drogę życia pobożnego. Są gotowi oddać się Bogu całkowicie i w tym duchu układają swe przyszłe życie. Przepisują sobie modlitwę myślną, rachunki sumienia, spowiedź i Komunię św., szczególne nabożeństwa i umartwienia. Wszystko dokładnie spisane, prezentuje się dobrze, uzyskało zatwierdzenie… Tylko jakoś miejsca zabrakło na pożycie z drugimi, na obowiązki względem braci, na uczynki miłosierdzia! Jak gdyby to wszystko było zbyteczne, jakby nie miało związku z życiem duchownym lub było tak łatwe, iżby nie zasługiwało na wzmiankę!
Ale aż do dzisiejszego dnia, gdy Mojżesza czytają, zasłona leży na sercu ich.
A gdy się nawróci do Pana, będzie odjęta zasłona.
A Pan jest Duch: a gdzie Duch Pański, tam wolność.
