-
Nabożeństwo Majowe (17) – Z rękopisów O. Karola Antoniewicza
Dzień śmierci Boga-Człowieka stał się dniem odrodzenia naszego; boleści Maryi stały się początkiem radości naszych! Zasłona tajemnicza się uchyla, proroctwa się spełniają, figury prawdzie ustępują! Cała mądrość nasza, prawda nasza, szczęście nasze — do krzyża przywiązane, odkąd Nieskończona Mądrość, Prawda i Miłość na krzyżu skonała! Jeźli w obłędzie, niedowiarstwie żyjąc, krzyżem wzgardzimy, zginiemy! więcej
-
Nabożeństwo Majowe (16) – Z rękopisów O. Karola Antoniewicza
Dwa serca do jednego Krzyża przybite, dwie ofiary na jednym ołtarzu! Goniąc po wszystkich drogach za szczęściem i rozkoszą , uciekamy od cierpienia i smutku, a jednak wyznajmy szczerze, czemże jest całe życie, jeśli nie ciągłym udręczeniem, tęsknotą, niepokojem? przechodzimy z krzyża na krzyż. Dziś na krzyżu pychy i dumy, jutro na krzyżu rozpusty; dziś… więcej
-
Nabożeństwo Majowe (15) – Z rękopisów O. Karola Antoniewicza
O Maryo! jaka boleść może być zrównana z boleścią Twoją, gdyś ujrzała wśród tego tłumu, krwi łaknącego ludu, Syna upadającego pod bolesnym krzyża ciężarem! a ten widok krwawy o ileż to razy ponawia się dla serca Twego! ileż to razy widzisz wśród tego tłumu nieprzyjaciół kościoła, Jezusa krzyż dźwigającego! a ten krzyż boleśniejszy jest jak… więcej
-
Nabożeństwo Majowe (14) – Z rękopisów O. Karola Antoniewicza
Najmniejsza utrata czy to majątku, zdrowia, znaczenia, chwały, czy jakiekolwiek najnikczemniejszej rzeczy, pobudza nas do szemrania, złorzeczenia, narzekania, rozpaczania; ale gdy Jezusa i łaskę Jego stracimy, jak to nas mało obchodzi. jak obojętnymi na taką stratę jesteśmy! więcej
-
Nabożeństwo Majowe (13) – Z rękopisów O. Karola Antoniewicza
Marya wszystko opuszcza, aby Jezusa nie utracić; my wszystko, Jezusa nawet opuszczamy, byle tylko świata nie utracić! — Marya z Jezusem ucieka przed światem, a my ze światem uciekamy przed Jezusem! I ten głos Anioła do Ś. Józefa: „Wstań, uchodź“, o ileż to razy i do nas się odezwał! — o ileż to razy było… więcej
-
Nabożeństwo Majowe (12) – Z rękopisów O. Karola Antoniewicza
zawołajmy z Nią i z Synem Jej: Ojcze! jeźli być może, niechaj ten kielich ode mnie odejdzie, ale niejako ja chcę, ale jako Ty. Wiem że bez Twojej woli i wiedzy nic mi się złego stać nie może, wiem że wola Twoja nie inna jest, jak zbawienie moje. Ty najlepiej wiesz jaką drogą do zbawienia… więcej
-
Nabożeństwo Majowe (11) – Z rękopisów O. Karola Antoniewicza
O Matko Bolesna! ubolewam nad tym omdleniem, które przejęło serce Twoje przy zdjęciu z krzyża i złożeniu do grobu ciała Syna Twego. O Matko droga! przez to omdlenie, które przejęło serce Twoje, proszę Cię, wyjednaj mi cnotę pilności i dar pamięci, — Amen. więcej
-
Nabożeństwo Majowe (10) – Z rękopisów O. Karola Antoniewicza
Nabożeństwo do Matki Boskiej Bolesnej wszystkim, zawsze i wszędzie ulgę, pociechę i pokój duszy jednało; wyjedna i nam, jeśli nasze boleści z boleściami Maryi połączone złożymy w cichości, pokorze i miłości u stóp krzyża zbawienia! więcej
-
Nabożeństwo Majowe (9) – Z rękopisów O. Karola Antoniewicza
Jeżli nie czujemy w sobie dostatecznej siły do zwalczenia świata, możemy go unikać, uciekać od niego. Ale sami przed sobą uciec nie możemy, bo świat wewnętrzny jest najzgubniejszy nieprzyjaciel człowieka, w człowieku żyje, ściga go jako cień, i tylekrotnie zdeptany, starty, ciągle do nowej rozbudza się walki. więcej
-
Nabożeństwo Majowe (8) – Z rękopisów O. Karola Antoniewicza
Tego się bój, abyś ty nie straciła Jezusa, jeźli ty go nie stracisz, nie straci Go i dziecko twoje; a wtenczas i ty nie stracisz dziecka twego. W miarę jak ty się ociągać będziesz, i ono się ociągać będzie; w miarę jak ty się przybliżysz, i ono się przybliży! Staraj się o własną doskonałość, ale… więcej
-
Nabożeństwo Majowe (7) – Z rękopisów O. Karola Antoniewicza
pokąd kochamy się w ciemności, nie zawita światło w noc duszy naszej. Pokąd grzech nie ustąpi z serca, potąd Jezus do niego nie wejdzie! Jezus pokorny nie zagości w sercu, gdzie mieszka pycha i duma; Jezus na krzyżu rozpięty wzgardzi sercem, które rozkoszą ciała żyje więcej
-
Nabożeństwo Majowe (6) – Z rękopisów O. Karola Antoniewicza
Życie stało się dla nas igraszką; dusza nasza jak zgniły owoc, o który nikt nie dba. Bóg jako idea próżna, świat jest dla nas niebem, Bogiem, wiecznością, wszystkiem, a ten świat jednak od Boga przeklęty, a z światem ci wszyscy, którzy go kochają. więcej
-
Nabożeństwo Majowe (5) – Z rękopisów O. Karola Antoniewicza
Wszystko co dla świata uczynimy, ze światem zaginie, a dla nas świat z życiem się kończy. Wszystko co dla Boga uczynimy, wiecznie trwać będzie, bo Bóg jest wiecznością. więcej
-
Nabożeństwo Majowe (4) – Z rękopisów O. Karola Antoniewicza
w upokorzeniu i w poznaniu winy mojej klęczę przed Tobą, klęczy dziecko przed Matką. Odpuść i przebacz i pozwól, abym na nowo mógł Cię Matką nazywać. Uproś mi, aby się skończyło wygnanie moje, ale nie to wygnanie życia, więcej
-
Nabożeństwo Majowe (3) – Z rękopisów O. Karola Antoniewicza
Chrystus kochał i cierpienia nasze przyjął na siebie, my nie kochamy i dlatego cierpień Chrystusa nie chcemy przenieść na siebie; a sądząc że kochać i cierpieć doskonale umiemy, sami siebie tylko łudzimy, kochamy i cierpiemy tak, jak się nam cierpieć i kochać podoba, a nie tak jak nas Bóg nauczył więcej