Tag: Św. Paweł

Jezus Chrystus wczora i dziś, ten i na wieki. Naukami rozmaitemi i obcemi nie unoście się. Abowiem nalepsza jest serce utwierdzić łaską, nie pokarmami, które nie pomogły tym, co się imi bawili.

Abowiem kogo Pan miłuje, karze, a biczuje każdego syna, którego przyjmuje. W karności trwajcie. Ofiarujeć się wam Bóg jako synom. Abowiem któryż syn, którego by ociec nie karał?

A cóż jeszcze mam mówić?(…) byli kamionowani, przecinani, doświadczani, w zabiciu miecza pomarli, błąkali się w owczych, w koziech skórach, niedostateczni, uciśnieni, utrapieni,(…) A ci wszyscy świadectwem wiary doświadczeni, obietnice nie odnieśli, iż Bóg o nas coś lepszego przejźrzał, aby nie bez nas byli doskonałymi uczynieni.

lecz ten, ofiarowawszy jednę ofiarę za grzechy, na wieki siedzi na prawicy Bożej, na koniec czekając, ażby nieprzyjaciele jego położeni byli podnóżkiem nóg jego. Abowiem jedną ofiarą doskonałymi uczynił, na wieki poświęcone. (…)

lecz teraz, na skończeniu wieków, raz się okazał ku zgładzeniu grzechu, przez ofiarę samego siebie.A jako postanowiono ludziom raz umrzeć, a potym sąd, tak i Chrystus raz jest ofiarowan, aby grzechy wielu wyniszczył: drugi raz bez grzechu okaże się tym, którzy go oczekawają, ku zbawieniu

Abowiem przystało, abyśmy takiego mieli nawyższego kapłana: świętego, niewinnego, niepokalanego, odłączonego od grzeszników i który się stał wyższy nad niebiosa; który nie ma potrzeby na każdy dzień, jako kapłani pierwej, za występki swoje ofiarować, potym za ludzkie, bo to uczynił raz, siebie ofiarowawszy.

Bo ziemia, która deszcz często na się padający pije i rodzi ziele użyteczne tym, przez które bywa sprawowana, bierze błogosławieństwo od Boga lecz która rodzi ciernie i osty, odrzucona jest i bliska przeklęctwo, której koniec na spalenie.

Bo każdy, który jest mleka uczestnikiem, nieświadom jest mowy sprawiedliwości: abowiem dzieciątkiem jest. A doskonałych jest twardy pokarm: tych, którzy przez zwyczajenie zmysły mają wyćwiczone ku rozeznaniu dobrego i złego

Skąd powinien był we wszytkim być podobny braciej, aby się zstał miłosiernym i wiernym nawyższym kapłanem do Boga, aby ubłagał za grzechy ludu. Abowiem w czym sam ucierpiał i kuszon był, mocen jest i tym, którzy są kuszeni, dopomóc.

Jeśli mię tedy masz towarzyszem, przyjmi go jako mnie. A jeślić co uszkodził albo winien, to mnie przyczytaj.

A głupich gadek i wyliczania rodzajów, i sporów, i swarów zakonnych chroń się: abowiem są niepożyteczne i próżne. Człowieka heretyka po pierwszym i wtórym strofowaniu się strzeż, wiedząc, iż jest wywrócony, który takowy jest, i grzeszy, gdyż jest własnym sądem potępiony.

Oświadczam się przed Bogiem i Jezusem Chrystusem, który będzie sądził żywe i umarłe, przez przyszcie jego i królestwo jego: przepowiadaj słowo, nalegaj w czas, nie w czas, karz, proś, łaj, z wszelaką cierpliwością i nauką. Abowiem będzie czas, gdy zdrowej nauki nie ścierpią, ale według swoich pożądliwości nagromadzą sobie uczycielów, mając świerzbiące uszy, a od prawdyć słuchanie odwrócą, a ku baśniam się obrócą.

A wiedz to, iż w ostatnie dni nastaną czasy niebezpieczne.Będą ludzie sami siebie miłujący, chciwi, hardzi, pyszni, bluźnierze, rodzicom nieposłuszni, niewdzięczni, złośnicy,bez miłości przyrodzonej, bez pokoju, potwarcy, niepowściągliwi, nieskromni, bez dobrotliwości, zdrajce, uporni, nadęci i rozkoszy więcej miłujący niżli Boga, mając wprawdzie pozór pobożności, lecz się mocy jej zapierający. I tych się chroń.

Staraj się pilnie, abyś się zstawił doświadczonym Bogu, robotnikiem nie zawstydzonym, dobrze rozbierającym słowo prawdy. A bezbożności i próżnomowności strzeż się, abowiem wielce pomnażają się ku niepobożności, (…)
Aleć mocny stoi grunt Boży, mając tę pieczęć: Zna Pan, którzy są jego. Niech odstąpi od niesprawiedliwości wszelki, który mianuje imię Pańskie!

Abowiem Bóg nie dał nam ducha bojaźni, ale mocy i miłości, i trzeźwości. Nie wstydaj się tedy świadectwa Pana naszego ani mnie, więźnia jego, ale pospołu pracuj z Ewanielią wedle mocy Boga: który nas wybawił i wezwał wezwanim swym świętym…