Jezus Chrystus wczora i dziś, ten i na wieki. Naukami rozmaitemi i obcemi nie unoście się. Abowiem nalepsza jest serce utwierdzić łaską, nie pokarmami, które nie pomogły tym, co się imi bawili.
Abowiem kogo Pan miłuje, karze, a biczuje każdego syna, którego przyjmuje. W karności trwajcie. Ofiarujeć się wam Bóg jako synom. Abowiem któryż syn, którego by ociec nie karał?
A cóż jeszcze mam mówić?(…) byli kamionowani, przecinani, doświadczani, w zabiciu miecza pomarli, błąkali się w owczych, w koziech skórach, niedostateczni, uciśnieni, utrapieni,(…) A ci wszyscy świadectwem wiary doświadczeni, obietnice nie odnieśli, iż Bóg o nas coś lepszego przejźrzał, aby nie bez nas byli doskonałymi uczynieni.
lecz ten, ofiarowawszy jednę ofiarę za grzechy, na wieki siedzi na prawicy Bożej, na koniec czekając, ażby nieprzyjaciele jego położeni byli podnóżkiem nóg jego. Abowiem jedną ofiarą doskonałymi uczynił, na wieki poświęcone. (…)
lecz teraz, na skończeniu wieków, raz się okazał ku zgładzeniu grzechu, przez ofiarę samego siebie.A jako postanowiono ludziom raz umrzeć, a potym sąd, tak i Chrystus raz jest ofiarowan, aby grzechy wielu wyniszczył: drugi raz bez grzechu okaże się tym, którzy go oczekawają, ku zbawieniu
Abowiem przystało, abyśmy takiego mieli nawyższego kapłana: świętego, niewinnego, niepokalanego, odłączonego od grzeszników i który się stał wyższy nad niebiosa; który nie ma potrzeby na każdy dzień, jako kapłani pierwej, za występki swoje ofiarować, potym za ludzkie, bo to uczynił raz, siebie ofiarowawszy.
Bo ziemia, która deszcz często na się padający pije i rodzi ziele użyteczne tym, przez które bywa sprawowana, bierze błogosławieństwo od Boga lecz która rodzi ciernie i osty, odrzucona jest i bliska przeklęctwo, której koniec na spalenie.
Bo każdy, który jest mleka uczestnikiem, nieświadom jest mowy sprawiedliwości: abowiem dzieciątkiem jest. A doskonałych jest twardy pokarm: tych, którzy przez zwyczajenie zmysły mają wyćwiczone ku rozeznaniu dobrego i złego
