Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich. Jednak nie Moja wola, lecz Twoja niech się stanie.
…nowa liturgia bardzo ucieszy wszystkie grupy stojące na krawędzi apostazji, które pustoszą Kościół, zatruwając jego organizm i atakując jedność doktrynalną, liturgiczną, moralną i dyscyplinarną, pośród duchowego kryzysu bez precedensu w historii.
Msza św. jest przeistoczeniem.
Wszystko inne we Mszy św. jest tylko przygotowaniem i wykończeniem. Lecz punkt szczytowy, dusza całej Ofiary to przeistoczenie.
Msza św. istnieje dla przeistoczenia. Dla dokonywania przeistoczenia, dla konsekracji, otrzymują święcenia kapłani.
Dla przeistoczenia buduje się kościoły!
Błogosławieństwo, dobrobyt i powodzenie, tak poszczególnych jednostek jak i całych narodów, zawisło od tego, w jakim stopniu uczestniczymy z Kościołem w ofiarowaniu, przeistoczeniu i Komunii.
Nie rozumiemy, że istotą życia katolickiego jest współofiara naszych myśli, uczuć oraz intencji z Chrystusem dla zbawienia własnego i całego świata dokonywująca się co dzień na ołtarzu podczas Mszy świętej.
Po konsekracji Bóg jest między nami obecny tak samo, jak jest obecny w niebie.
Gdybyśmy w pełni zdawali sobie z tego sprawę, umarlibyśmy z miłości. Bóg jednak oszczędza nas i zakrywa przed nami tę tajemnicę z powodu naszej słabości.
Bez Komunii św. nie uchronimy się bowiem grzechu ciężkiego, utracimy łaskę Boża na pewno.
A życie bez łaski uświęcającej, choćby skądinąd rozgłośne, jest domem budowanym bez fundamentów, księgą pisaną na piasku, pieśnią bez odgłosu w wieczności. Dlatego każdy chrześcijanin, jeśli nie chce marnować życia bez zasług na wieczność, winien często przystępować do Stołu Pańskiego.
Człowiek czuje w sercu swoim niepowstrzymane pragnienie Boga, Pana swojego. Tę tęsknotę sam Bóg zaszczepił w sercu człowieczym, i dlatego to żadne rozkosze i uciechy ziemskie niezdolne nas zaspokoić i uszczęśliwić. Wszystek rodzaj ludzki od pierwszej chwili pielgrzymstwa swojego na ziemi szuka Boga i dopytuje się o Niego
Jezus Chrystus, opuszczając ziemię, nie chciał, abyśmy pozostali tu sierotami. Znalazł więc sposób na przebywanie z nami do końca świata w postaci Najświętszej Eucharystii. Zapewnia nas o tym, mówiąc do swoich uczniów: A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata
Dlaczego więc tyle dusz, pomimo tak licznych Komunii św. wcale nie należy do świętych? Oto dlatego, że nie tak przyjmują Komunię św. jak powinni przyjmować.
Ach jakże źle odpowiadają oni na moją miłość! Tym, czym najbardziej mnie zadręczają, jest ich obojętność, którą łączą z pogardą i niedowiarstwem. Ileż to razy w różnych sytuacjach miałem już ich porazić błyskawicami mego gniewu… i byłbym to uczynił, gdyby mnie nie powstrzymywali aniołowie i dusze, które szczególnie umiłowałem…
Ojcze święty, który jesteś w niebie… Jeśli Twój Boski Syn nie zaniedbał niczego, aby nam, biednym grzesznikom, dać ten niepojęty dar Najświętszej Eucharystii, nie pozwalaj, o najmiłosierniejszy Panie, aby był tak niegodnie traktowany! On pozostał wśród nas w sposób tak przedziwny, że możemy Go składać w ofierze, ilekroć zechcemy. Niechże wiec przez te Przenajświętszą Ofiarę zostanie wreszcie powstrzymany zalew grzechów i nieuszanowania względem tego Najświętszego Sakramentu, gdziekolwiek On się znajduje
Ojciec Pio zachowywał się tak, jakby widział Chrystusa. Oparł się na ołtarzu, ręce położył tak, jakby obejmował krzyż, i patrzył na Hostię. On widział Pana Jezusa, że cierpi, że umiera. Widział Go w Hostii – to się ujawniło w jego twarzy. To było coś nieprawdopodobnego… Nie widziałem kapłana celebrującego, ale Mękę Pana Jezusa na Golgocie. Widziałem, Pan Jezus cierpi i umiera, że krew się leje.
W pewnej chwili gdy zadzwoniono dzwonki (podczas konsekracji i podniesienia), Ojciec zniknął, a na jego miejsce przyszedł jakiś Pan, o majestatycznym wyglądzie… Był smutny, bardzo smutny i cały okryty ranami… Ręce miał rozłożone, a z Jego dłoni zranionych płynęła krew, spływając kroplami do tego… do tego… naczyńka metalowego, które stało na ołtarzu…
– Do kielicha?
Tak, do kielicha. Nigdy nie widziałem rzewniejszego i bardziej wzruszającego widoku. Drżałem cały. – Po pewnym czasie (przy Komunji kapłana) Pan ten zniknął i Ojciec znów powrócił na swoje miejsce. Niech mi Ojciec powie, kto to był?
Ojcze, czym jest msza święta, którą sprawujesz? – Świętym dopełnieniem męki Jezusa.Ile cierpisz, Ojcze, podczas mszy świętej?– Wszystko to, coCzytaj dalej
