ŚRODA I. ADWENTOWA
Dzień wierności
ĆWICZENIE.—Ponieważ wierność niezachwiana we wszystkim, taka, jaką. Bóg zachowuję względem ciebie, i jakiej ma prawo po tobie wymagać, potrzebuje wielkiej uwagi, pamiętaj zaraz przy obudzeniu ślubować ją Bogu i o nią Go prosić. Miej się na baczności w ciągu dnia, aby nie popełnić najmniejszej niewierności, czy to w małej, czy w wielkiej rzeczy, a gdyby ci się jaka zdarzyła, nagródź ją natychmiast.
Bądź więc wiernym w każdej sprawie; wierny obecności Bożej, wierny natchnieniom, wierny modlitwie, wierny umartwieniu, wierny miłości bliźniego.— A Bóg, któremu służysz, będąc Bogiem wiernym, ułatwi ci wierność twoją i nagrodzi ją.
Rozmyślanie.
I. „Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą” (Łuk. X X I).
Tak jest, Niebo i ziemia jakkolwiek nie wzruszone się wydają, przeminą przecie prędzej niż Słowa Chrystusowe: czy to groźne i straszliwe jak w Ewangelii o Sądzie ostatecznym, czy błogie i słodkie jak w ten czas, kiedy obiecują wieczne nagrody tym co pozostali wiernymi aż do śmierci.— Jak jedne tak drugie są nieomylne, i sprawdzą się kiedyś w obliczu Nieba i ziemi, bo Bóg nasz jest Bogiem wiernym, a zatem ma prawo domagania się wierności od człowieka, dla którego On został wiernym aż do śmierci.
Człowiek, co by dochował statecznie wierności przyjacielowi, co by bronił sprawy je go, ze szkodą własną, zastawiał się za nim, dochował mu tajemnicy, obietnic dotrzymał, nie ustając nigdy w wierności swojej czy to w złej czy w dobrej doli,— człowiek taki nie miałżeby prawa wymagać, aby ten Przyjaciel był mu wiernym wzajemnie?
Jezus Chrystus jest tym przyjacielem Wiernym aż do śmierci, wzywa też i nas do Wierności.—Wiernym jest w słowach, wiernym w obietnicach, wiernym w drogach swoich, wiernym w zakonie, a wierność ta wylaniem Krwi własnej uwieńczoną została. I ten Pan tak wysoko ceni wierność swoją, że w Objawieniu S. Jana, przybiera chwalebne nazwisko: Wiernego, a to z podwójnej pobudki: raz, aby dodać otuchy dobrym, a złych zastraszyć, powtóre: aby nas do statecznej wierności zachęcić.
Ja nędzny grzesznik, przeniewierzywszy się tyle i tyle razy nie mamże się bać tego Boga wiernego grożącego karą, a grożącego nie daremnie? — A jednak jeśli zadość czynią sprawiedliwości Jego, jeśli Mu wiernym odtąd pozostanę, wszystkiego spodziewać się mogę po Jego dobroci i wierności; albowiem obiecał mi wielkie nagrody, a wiem, że Niebo i ziemia przepadną prędzej, niż On by słowa Swego miał nie dotrzymać.
II. Oto masz te wspaniałe obietnice, wyobraź sobie, że tobie samemu są, dane, i że Pan do ciebie przemawia, zachęcając cię do wierności, aż do śmierci.
Mówi Pan przez Proroka (Ps. 110): „Oczy moje na wierne na ziemi, aby siedzieli ze mną.” Po wcieleniu swoim, potwierdza te obietnice na pociechę naszą, w tych błogich słowach: „Dobrze sługo wierny i dobry! gdyżeś nad małym był wierny, nad wieloma cię postanowię: wnijdź do wesela Pana twego .“ (Mat. XXV). —
Ale nie myśl, ażeby ta wierność ograniczała się na jednym dniu, na święcie jakimś a nawet i latach kilku. — Ponieważ nie ma dnia, godziny, ani chwili w życiu naszym gdzieby Bóg wiernym nam nie był, gdzie by nie czuwał nad nami, i nie był gotów dobrze nam czynić, zatem wierność nasza ku Niemu także całe życie trwać powinna, jak na te słowa Jego ostrzegają: „Bądź wierny do śmierci, a dam ci wieniec żywota „(Objawienie II).
Policz, jeśli możesz, owe nieskończone łaski, któreś od Boga odebrał, policz te niezliczone niewierności, którymiś za nie odpłacał, nie starając się tak z nich korzystać jak Bóg chciał, chociaż to w twojej tyło mocy. — Przyznasz, że jest się czego zawstydzić, jest nad czym zapłakać, jest nie zadrżeć czego, na wspomnienie, że Bóg kiedyś porachować się z tobą zechce.—Surowszy to będzie i ściślejszy rachunek niż twój własny, jeśIi natychmiast nie pomyślisz nad tym, jak grzechy twoje naprawić i odpokutować. Badaj się osobliwie w tych rzeczach, gdzieś był najniewierniejszym, a obwiniwszy się przed sądem własnego sumienia, uprzedzając Sąd Boży; żałuj, jęcz, naprawiaj, na koniec uczyń stałe i mężne postanowienie wiernym Panu zostać aż do samej śmierci.
UCZUCIA.— O Boże wierny, jakże się okażę przed obliczem Twoim po tylu niewiernościach moich? Tyś mi zawsze był wierny i obiecujesz mi wieniec żywota, jeśli ja Tobie wierności dochowam. — Tak Panie, nic mi dłużnym nie będąc, zawsze przecie wiernym byłeś w słowach i obietnicach, wierne w opatrywaniu potrzeb tak duszy jak ciała mego; wiernym w przyjaźni, której nigdy nie straciłem inaczej jak przez własną winę; — wiernym w łaskach na których mi nigdy nie schodziło. — Nie dość Ci było przybrać samemu chwalebną nazwę Wiernego, iżby mi dodać otuchy, jeszcze i mnie też dajesz dla rozróżnienia od niewiernych, wydziedziczonych z Królestwa Twojego.— Ale biada mnie, żem tak niegodnie nosił to święte imię Wiernego, nie wypełniając jego znaczenia, żem je zhańbił tylu przeniewierstwy!
Niewierny Boskiemu Twemu słowu tyle razy bez pożytku słuchanemu, niewierny tylu natchnieniom i łaskom odbieranym, tylu własnym przedsięwzięciom i obietnicom najświętszym, często u stóp ołtarzy składanym, niewierny obowiązkom religii i stanu mojego, których nie wypełniałem tak, jak mi sumienie nakazywało. — O Boże wierny, dopomóż, abym Ci dotrwał wiernym aż do śmierci.!
,
,Kto wierny jest w najmniejszej rzeczy, w większej wierny jest“ (Łuk. .XVI).
„Bądź wiernym aż do śmierci, a dam ci koronę żywota. (Objaw. II).
„Jeśli będziesz słuchał słowa Bożego z nabożeństwem, a wypełnisz je wiernie, to słowo stanie ci się wszystkim, czego zapragnąć możesz“ (Orige. X V I).
„Przestają spływać łaski z Nieba do dusz naszych, jeżeli my przez naszą niewierność przestajemy odnosić je do ich źródła” (Ś. Bernard).
Odkupiciel odkupiony.
Nazwa Odkupiciela, jest jednym z najchwalebniejszych znamion Boga naszego! Nazywa On się często tym imieniem przez Proroka w Starym Zakonie, chcąc wrazić ludziom cześć, wdzięczność, ufność i miłość. Wybawicielem moim i Odkupicielem moim jesteś Ty o Boże! wołał Prorok (Ps. 3.XVI)
Nasz Odkupiciel jest Bogiem Zastępów, Świętym Izraela; to jest Imię Jego, mówi Izajasz (41). I w tym to duchu Zacharyasz poznawszy Jezusa w żywocie Maryi, uznał Go przyszłym Odkupicielem Izraela, wołając w świętej pieśni swojej: Błogosławiony Pan Bóg Izraela, iż nawiedził i uczynił Odkupienie ludu swego (Łuk. 1).
Potrzeba było, mówi Augustyn Święty, żeby Słowo Boże, przez Które wszystek świat uczyniony jest, przyszło też wszystek świat odkupić: ale nie przestając na wypełnieniu tego niewysłowionego dzieła, dla okazania tym więcej miłości swojej, Syn Boży chciał sam być odkupionym, iżby tym skuteczniej urząd Odkupiciela mógł sprawować, stał się człowiekiem, aby człowieka odkupił; przyjął postać sługi, aby nas z poddaństwa wyzwolić; wziął podobieństwo grzesznika, kładąc na się grzechy nasze, nas wykupić z grzechów i zasłużonej kary; nareszcie poddał, się śmierci, aby nas od śmierci wykupić. (Ś. Augustyn).
O jakież miłosierdzie, mówi Kassyodor, jakie cudowne odkupienie, jaki cud miłości, widzieć Stworzyciela Stworzonego, Pana służącego, Odkupiciela zaprzedanego, Wielkość poniżoną, Dawcę życia, śmierć ponoszącego! I jakim kosztem? kosztem krwi własnej. — Wiedźcie, iż nie skazitelnymi złotem albo srebrem jesteście wykupieni, ale Drogą Krwią Baranka niezmazanego i niepokalanego Chrystusa (Piotr I).
Zaledwie ten Odkupiciel zjawi się na świat a sam będzie okupiony po swojemu i przez własne stworzenia swoje.— Szukać Go będzie Herod na zabicie, a On zawdzięczy życie Józefowi, co zbawi Zbawiciela swego, uciekając z Nim do Egiptu; będzie przedstawiony w Kościele, i tam Maryja Najświętsza, Matka Jego, wolność Jego okupi parą synogarlic.
AKT STRZELISTY.
Adjulor et protector meus es tu; Deus meus, ne lardaveris (Ps. 39.).
Pomocnikiem i Obrońcą moim jesteś Ty, Boże, mój, nieomieszkiwaj!
Adwent. Rozmyślania i modły na czas Adwentu oraz Święto Narodzenia Pańskiego. Nakładem XX. Missyonarzy u Ś. Krzyża. Warszawa 1860.
NiewolnikMaryi.com 
Skomentuj