Grzechy przeciw wierze cz.2 – Obojętność i zaparcie się wiary

III. Grzechy popełniane uczynkiem.

Uczynkiem można zgrzeszyć przeciw wierze św. przez obojętność, albo zaparcie się wiary, przez bałwochwalstwo, lub zabobony i czary. Ponieważ bałwochwalstwem, zabobonami i czarami grzeszy się równocześnie i przeciw wierze świętej i przeciw czci zewnętrznej Pana Boga, przeto o tych grzechach będę mówił w nauce następnej.

Dzisiaj jeszcze tylko o obojętności w wierze św. i o zaparciu się wiary.

OBOJĘTNOŚĆ

1. Niewierny lub niedowiarek w nic nie wierzy lub udaje, że nie wierzy; obojętny czyli indyfferentysta uważa wiarę za rzecz małej wagi, i twierdzi, że najważniejsza rzecz żyć poczciwie.

Jemu wszystko jedno, czy zapisany jest jako katolik czy też jako protestant, czy zachowa swą wiarę czy też ją utraci, czy ją zna czy też jej nie zna, i dlatego nie chodzi na kazania ani na nauki, ani też nie uczy się w domu o wierze św. Grzeszą też tutaj rodzice , którzy się nie starają o naukę religii dla dzieci. — Obojętnością grzeszą dalej tacy, co to więcej starają się o wszelkie inne sprawy, np. o żonę i dzieci, majątek, ubiór, zabawy, aniżeli o wiarę świętą, nie pomnąc na słowa Pana Jezusa (Mat. 6. 25): »Azaż dusza nie jest ważniejsza niż pokarm a ciało niźli odzienie?«

Takich katolików jest niestety wielu także między nami. Za taką obojętnością następuje zaniedbywanie nabożeństwa, modlitw, przestępowanie przykazań Bożych i kościelnych i w ogóle życie niewiele lepsze niż pogan.

Taki należy do katolików dlatego, że rodzice jego byli katolikami; gdyby byli innowiercami lub poganami, i on by był innowiercą lub poganinem, a katolikiem nie zostałby nigdy.

Ależ, drodzy bracia, obojętność taka jest grzeszną, bo jest to lekceważeniem prawdy objawionej od Pana Boga, która może być jedną tylko. Jest to grzechem, bo człowiek obojętny nie ma wiary prawej, a bez wiary, jak uczy Pana Jezus, nie można się zbawić.

ZAPARCIE SIĘ WIARY

To też gdy na człowieka obojętnego przychodzą pokusy, gdy w człowieku takim powstanie niechęć do pasterza albo do innych katolików, gdy błysną mu jakieś widoki światowe np. urząd jaki lub ponętne małżeństwo, wtedy przychodzi on do grzechu cięższego, do

2. zaparcia się wiary.

Popełnić zaś ten grzech można w sposób dwojaki, t. j. albo słowem albo uczynkiem. Tak Piotr apostoł zaparł się Pana Jezusa słowem, mówiąc: »Nie znam tego człowieka?. Judasz, choć Pan Jezusa nazwał w Ogrójcu Mistrzem, zaparł się Go uczynkiem, zdradzając Go za pomocą pocałunku

Katolik tedy zapiera się wiary swej słowem, jeśli oświadcza wyraźnie, że nie jest katolikiem, albo jeśli zapytany daje odpowiedź taką, iż pytający nie uważa go za katolika; albo jeśli milczy wtedy, kiedy powinien wystąpić jako katolik i dlatego wzbudza w innych przekonanie, że nie jest katolikiem.

Uczynkiem zapiera się wiary katolik, który rzeczy takie, jakich katolikowi czynić nie wolno, czyni dlatego, aby ukryć swą wiarę. Takimi zaprzańcami są ci, co sypali kadzidło przed bożkami pogańskimi, albo krzyż deptali, albo co by przystępowali do komunii w innym wyznaniu, lub brali ślub w zborze innowierczym. Pójście do zboru lub synagogi z ciekawości nie jest jeszcze zaparciem się wiary, ale często połączone jest z grzechem. Dozwolonym jest uczestniczenie w pogrzebach innowierców, jeżeli się to czyni z uszanowania przyrodzonego dla zmarłego lub dla jego rodziny, ale wtedy nie trzeba się łączyć w modlitwach. Nie jest zaparciem się wiary, ale zawsze grzesznym łączenie się z innowiercami w nabożeństwie, jak śpiewanie tamże, podawanie do chrztu i t. d. Jest grzechem, gdy kto je mięso w piątek (lub sobotę); byłoby zaś zaparciem się wiary, gdyby kto jadł mięso dla tego, aby ukryć, że jest katolikiem. Dlatego to starzec Eleazar nie chciał jeść wieprzowiny zakazanej żydom, bo miało to oznaczać odstępstwo od zakonu Mojżeszowego.

Takich zapierających się wiary nazywamy odstępcami, zaprzańcami, a jeśli kto przechodzi do religii mahometańskiej, renegatami.

W czasach dzisiejszych pewnego rodzaju odstępstwem od wiary św. może być głosowanie przy wyborach. Ojciec św., Leon XIII, nakazał katolikom brać udział w sprawach publicznych, aby podnieść wiarę katolicką.

Jakoż przy wyborach objawia się wiara: kto głosuje na innowierców, lub takich, o których wie, że mogą szkodzić wierze św., ten łączy się z nieprzyjaciółmi Kościoła św., ten zdradza wiarę swą świętą.

O, drodzy bracia, straszliwy to grzech zaparcie się wiary św. Kto to czyni nie chce wiedzieć o Panu Bogu, o Chrystusie Panu, o Kościele św., nie chce mieć cząstki z Panem Jezusem, z prawdą Jego, z łaskami św., wyklucza się sam z Kościoła św., od przyjmowania sakramentów św., rzuca na siebie przekleństwo i zapisuje się czartu i piekłu.

Nawet gdyby tylko pozornie zaparł się wiary św., a chował ją w sercu, byłby winnym grzechu onego, bo Pan Jezus powiedział (Mat. 10. 33): »Ktoby się Mnie zaprzał przed ludźmi, zaprzę się i Ja go przed Ojcem Moim, który jest w niebiesiech«. Nie chce się za życia przyznać do Pana Jezusa jako swego mistrza, po śmierci Pan Jezus nie przyzna się do niego jako do Swego ucznia.

__________

Oto, drodzy bracia, grzechy przeciw wierze św. Przedstawiłem je wam dokładnie, bo w czasach dzisiejszych łatwo możecie narazić się na grzech jeden lub drugi. Strzeżcie się ich tedy! Pamiętajcie, że wiara jest skarbem, a więc nie wolno się narażać na jej utratę albo osłabienie! Patrzcie, apostołowie byli wybrańcami Pana Jezusa, a oto na czas męki Jezusowej osłabli w wierze. Dlatego Kościół św. przy tak zwanej ciemnej jutrzni ostatnich trzech dni wielkiego tygodnia, odprawianej uroczyście po katedrach, gasi wszystkie inne świece jedną po drugiej, a zachowuje tylko jedną, by zaznaczyć, że jedyna Najświętsza Maryja Panna nie straciła wtedy wiary. Czymże my w porównaniu do tych słupów mocnych. Więc tym więcej unikajmy wszystkiego, czym byśmy narazić mogli wiarę swojęą na zatratę; unikajmy zwłaszcza tego, przed czym już dawniej ostrzegałem kiedym te nauki katechizmowe rozpoczynał, t. j. pychy i lekkomyślnego rozumowania o rzeczach wiary, złego życia i zaniedbywania obowiązków religijnych, wreszcie czytania książek bezbożnych i przestawania z ludźmi złymi! Natomiast bądźmy pokornymi, uczęszczajmy gorliwie na nabożeństwo i unikajmy grzechów, szukajmy towarzystwa dobrego i czytajmy chętnie, bo to w czasach naszych konieczne, książki i gazety dobre, abyśmy coraz więcej poznawali wiarę swoją, abyśmy ją kochali coraz lepiej, abyśmy się w niej utwierdzali coraz mocniej, a przeto w tej wierze św. wytrwali do końca życia naszego! Amen.

https://atomic-temporary-160379284.wpcomstaging.com/2022/02/22/grzechy-przeciwne-wierze-cz-1/

NAUKI KATECHIZMOWE. Ułożone na podstawie nauk różnych autorów. Przez kapłana Archidyecezyi Gnieźnieńskiej. Autora dzieła KAZANIA O MĘCE I ŚMIERCI PANA NASZEGO JEZUSA CHRYSTUSA. TOM III. O Przykazaniach. Nakładem i czcionkami Drukarni i Księgarni św. Wojciecha.  POZNAŃ. 1909.  str. 227 -230.