Tag: modernizm
„Tak też wygłaszaj kazania o moim Psałterzu, składającym się ze stu piećdziesięciu “Pozdrowień Anielskich” i piętnastu “Ojcze nasz”, a otrzymasz obfite żniwo”.
– słowa NMP do św. Dominika
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Chcieliśmy poinformować że od poniedziałku rozpoczynamy Krucjatę Różańcową o nawrócenie. Będzie to krucjata trwająca cały czas, codziennie będziemy odmawiali jedną część Różańca Świętego. Różaniec odmawiamy tradycyjnie – jako Psałterz NMP. Do każdego dnia tygodnia będzie przypisana intencja:
Teza zwraca się najprzód przeciw indyferentyzmowi, który potrzebę religii wprawdzie uznaje, ale sądzi, że wszystkie religie są dobre.
Moderniści również uważają każdą religię za dobrą, bo każda w danym okresie czasu zaspokaja duchowe potrzeby i aspiracje swych wyznawców. W miarę atoli zmiany potrzeb duszy zmienia się i prawda religijna, przeto religia nieodpowiadająca potrzebom duszy danej epoki jest już fałszywą i winna być przez inną zastąpiona, tym potrzebom czyniącą zadość.
Arkadiusz Niewolski
Witajcie w naszej loży! – https://www.youtube.com/watch?v=Zn4PA…
”Niech będzie przeklęty” – modernizm protestancka rewolucja https://www.youtube.com/watch?v=OZNCQ…
Indyferentyzm – O obojętności wobec prawdy
1. Są ludzie, którzy interesują się prawdą li tylko dla zabicia czasu. Wychodzą oni z tego założenia, że prawda nie istnieje, lub jeżeli istnieje, to przez ludzi nie może być poznana. I chociaż znalezienie prawdy uważają za niemożliwe, to jednak w szukaniu jej dopatrują się największej mądrości.
Według nich może sobie człowiek do woli według upodobania, tworzyć przekonania; może je uważać za prawdę, chociaż wie, że prawdy poznawalnej niema.
W jakikolwiek sposób być przekonanym o czymś, byle nim być, to już według nich znaczy wszystko; o czym zaś jest się przekonanym, – czy o prawdzie, czy o fałszu – to rzecz obojętna.
Czytaj dalej „Wolnomyślność – o szkodliwości fałszywych przekonań”
1. Są i tacy ludzie, co się uważają za wykształconych, dlatego, że są obojętni względem wszelkiej prawdy, byle tylko mogli zaspokoić swoje zmysły.
Cóż to jest prawda? Prawdziwe jest to, co jest rzeczywiste, o ile stoi w pewnym stosunku do siły poznawczej rozumu, tj. o ile może być poznane przez swą rację bytu i z tą racją się zgadza. Ludzkie poznanie jest prawdziwe, o ile się zgadza ze swoim przedmiotem.
Odpowiednio do swojej natury człowiek winien się opierać na rozumie, a rozum odpowiednio do swojej natury winien przedstawiać prawdę nie jako coś zależnego od siebie, przeciwnie, musi ją pojmować jako coś od siebie niezależnego i jej się poddawać.
I. NATURA WOLNOŚCI
1. Prawdziwe określenie wolności.
Wolność jest to zdolność wyboru między środkami, które wiodą do celu z góry oznaczonego – w tym znaczeniu, że ten kto posiada zdolność wyboru jednej rzeczy wśród wielu innych – jest panem swoich czynów (1).
Owa zdolność wyboru koniecznie wymaga przedwstępnego sądu rozpoznania, to znaczy aktu inteligencji czyli rozumu. „Niepodobna wprawić w ruch woli, jeżeli nie rozświetli jej, niby płomień pochodni, rozpoznanie umysłu… i wybór jest zawsze poprzedzony rozpoznaniem” (2).
Czytaj dalej „O wolności sumienia i wyznania na podstawie encyklik”
We wrześniu 1880 r. odbyła się w Rzymie manifestacja na cześć rewolucjonistki Ludwiki Michel. Jeden z wolnomularzy miał mowę, sławiącą Lucyfera, chorążego modernistycznych idei. Ktoś z tłumu zawołał: Evviva Satana! Niech żyje szatan! Pięć tysięcy głosów powtórzyło: Nie ma Boga! Niech żyje djabeł! Noszono przez całe lata w Genui podczas uroczystości Mazziniego czarną chorągiew z obrazem Lucyfera. Prezydent antyklerykalnego koła, idąc za sztandarem, oświadczył: Naszym celem jest zatknąć chorągiew szatana na wszystkich kościołach i na Watykanie. Przyjdzie dzień, gdy książę tego świata, pan nasz, zatriumfuje nad Chrystusem, i jako prawdziwy Bóg czczony będzie. A więc satanokracja — panowanie djabła!
