Nabożeństwo Majowe (25) – Z rękopisów O. Karola Antoniewicza

ROZMYŚLANIE XXYI.

Na dzień 25 Maja,
oraz na Święto Opieki Panny Maryi.

„Opieka Maryi!“ Te dwa słowa złączo­ne, o jak wielką, pocieszającą, świętą dla nas zawierają tajemnicę! Komuż z nas to słowo „opieka“ nie jest znane i pożądane? Komuż z nas to Imię Marya nie jest drogie i zba­wienne ? Bo któż jest ten , co by w życiu i przy śmierci opieki Maryi nie potrzebował?

Człowiek, od pierwszej chwili poczęcia swego, tylko pod skrzydłem miłości i opieki, opieki serca, opieki myśli, opieki czynu, w siły duszy i ciała rozwinąć się może. Serce, myśl i działanie każdej dobrej matki i wszyst­kie zmysły jej, i wszystkie władze duszy jej odbywają straż czujną przy kolebce dzie­cka. Ale ta matka podobna jest do tego blu­szczu, który dając cień opiekuńczy, obejmuje w zielone ramiona mocno w ziemię wkorzenione drzewo; oderwany od niego, jakoby w boleściach wije się po ziemi, więdnieje i usycha, wzgardzony, zdeptany od ludzi!… Ojciec tem drzewem, matka tym bluszczem.
Żona nad mężem ma opiekę miłości, opiekę bierną; mąż nad żoną ma opiekę działania, opiekę czynną, i ta opieka czynu i uczucia w jedność zlana, czuwa nad dzieckiem. — I dziecko pod tym zbawiennym rozwija się wpływem, i stosunek się zmienia, i dziecko staje się opieką tych, pod których wzrosło opieką! I tak być powinno w każdej katolickiej rodzinie; i tak być powinno w ka­żdym zawodzie życia familijnego, towarzy­skiego i narodowego. Jedni drugich, powin­niśmy otaczać, opieką, bo tylko taka wspól­na opieka łączy serce z sercem i jedną czyni z nas rodzinę, która ma jednego Ojca i Mat­kę w niebie. Opieka Maryi, opieka Matki nad dzieckiem!

Ale o Matko! cóż pomoże ta miłość, którą ty masz dla dziecka twego, jeśli sama nie miłując Maryi, niegodną się stajesz opieki Jej nad tobą i dziećmi twemi. Chcesz się nazywać matką dziecka twe­go, a wstydzisz się nazywać dzieckiem Mat­ki Boga twego! Nie chcesz jćj przyznać prawa macierzyństwa nad dzieckiem twojem, a które Jej pod tylu względami może więcej przynależy niźli tobie. Bo Ona matką twoją i dziecka twego została, gdy jeszcze ani ciebie ani dziecka twego na świecie nie było! bo Ona to prawo nabyła od tej chwili, gdy matką została całego rodu ludzkiego i wszystkich następnych pokoleń. Sam Zbawiciel ciebie i dziecko twoje oddał pod Jej opiekę i uczynił Ją pośredniczką między tobą i Sobą; a ty taką gardzisz opieką lub przynajmniej lekce ją sobie ważysz! Ty mó­wisz: chciałabym nieba przychylić dziecku memu; a tymczasem ty je od nieba oddałasz, wykradając z pod opieki Tej, która jest królową nieba i ziemi. O! nie czyń! nie czyń tego; ale raczej i siebie i dziecko woje oddaj pod straż Maryi i staraj się godną zostać tej przeważnej opieki! O! miej potężną, niezachwianą wiarę i ufność w mi­łosierdziu Jej, jako przystoi na dziecko Ma­ryi, jaką byś chciała, aby dziecko twoje miało ku tobie, a ustaną wszystkie niepokoje i trwogi serca twego; i ta przyszłość tak ciemna i groźna, stanie się jasną i błogą dla duszy twojej.  O Maryo! ja tobie odstępuję prawo macierzyństwa do dziecka swego; ja chcę być tylko narzędziem w ręku Twojem, wykonawczynią miłosierdzia Twego nad niem. Co Ty chcesz, tego i ja chcę; czego Ty nie chcesz, tego i ja nie chcę. O Maryo! bądź matką moją; bądź matką dziecka me­ go.

W podobny sposób nie tylko wy matki, ale i my wszyscy: starzy i młodzi, chorzy i zdrowi, bogaci i ubodzy pod Jej wszech­władną oddajmy się opiekę. Pod Jej opieką rozpoczęte zakończmy życie; pod Jej opieką krzyżową życia pielgrzymujmy drogą! Szu­kaliśmy opieki u ludzi, a oczekiwania nasze zawiedzione zostały. Otrzeć łzę w oku, za­goić ranę ciała, człowiek może; ale otrzeć łzę serca, zagoić ranę duszy, tego i rozum i serce ludzkie nie wydoła. Zasłoni się czło­wiek przed gniewem człowieka, ale nie przed gniewem Boga twego! Zasłoń się sercem Maryi, zasłoń Jej sercem tych, których ko­chasz, a wyroki Boga zagniewanego i wszyst­kie potęgi nieprzyjaciół twoich rozbiją się 0 ten puklerz nieprzebity.

O ! tak ; jeśli pragniesz doznać opieki Maryi, kochaj Ją i zbliż się do Niej. Zapomnij, że Ona jest królową nieba i ziemi, ludzi i Aniołów; o tem tylko pamiętaj, że Ona jest Matką twoją — Odnów w tym dniu Opieki Ma­ryi wszystkie dobre postanowienia twoje względem Niej i rozgrzej serce twoje w ogniu miłości Jej. O Maryo oddaję się pod opiekę Twoją; oddaję duszę moją, która się ciągle lęka i trwoży, uspokój ją ; oddaję myśli mo­je błędne i rozstrzelone, skup je w jedno ognisko miłości Twojej i Syna Twego. Od­daję serce moje znękane i wyschłe, zagój rany jego. Oddaję całego siebie; czyń ze mną, co chcesz! Oddaję męża, żonę, matkę, ojca, dzieci, krewnych, przyjaciół, domowni­ków, wszystko co kocham, wszystko co mam pod opiekę Twoją; zarządź wszystkiem ja ­ko Twoją własnością. Oddaję pod opiekę Twoją całą biedną Polskę, która w Tobie i przez Ciebie jedynie zbawienia i odrodze­ nia spodziewać się może.

Któż ja zasłoni, któż się za nią skutecznie w stawiło Boga, jeźli nie Ty? któż ją pocieszy? któż ją podźwignie? któż ją do Boga nawróci, jeźli nie Ty ? — O Maryo ukaż miłosierdzie opie­ki Twojej nad nami, a będziemy wielbić Imię Twoje na wieki. Amen.

Przysługa na każde święto Maryi Panny.

Jeźli masz czas i sposobność, wysłuchaj Mszy świętej i przystąp do spowiedzi i kommumi. Jeźli nie, to zmów, w święta nie uro­czyste, litanię do Najświętszej Maryi Panny. Uczyń w taki dzień, Maryi poświęcony, we­dle możliwości choćby najmniejszą jałmużnę, czy to datkiem pieniężnym czy zbawiennem słowem pociechy, czyli jakimkolwiek uczyn­kiem miłosiernym.

LITANIA DO NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY.

MODLITWA
ŚWIĘTEGO BERNARDA.

Wspomnij o najdobrotliwsza Panno Maryo, że od wieków nie słyszano, ażeby kto, uciekając się do Ciebie, Twej pomocy wzywając, Ciebie o przyczynę prosząc, miał być opuszczonym kiedy. Tą nadzieją ożywiony, uciekam się do Ciebie o Maryo, Panno nad Pannami i Matko Jezusa Chrystusa! Przystępuje do Ciebie, biegnę do Ciebie, stawam przed Tobą jako grzeszny człowiek drżąc i wzdychając. O Pani świata nie gardź prośbami mojemi, o Matko Słowa przedwiecznego, racz wysłuchać mnie nędznego, który do Ciebie z tego padołu płaczu o pomoc wołam. Bądź mi pomocą we wszystkich moich potrzebach teraz i zawsze, a osobliwie w godzinę śmierci, o łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryo. Amen.

Nabożeństwo Majowe. Z rękopisów Ojca Karola Antoniewicza S. J. oddrukowane osobno z książki do nabożeństwa tegoż autora. Kraków. 1883.