1. Jedną z istotnych części pokuty to poprawa życia. „Otoś się stał zdrowym, już nie grzesz, aby ci się co gorszego nie stało” (1), tak napomina Jezus chorego, którego uzdrowił.
Biada ci! mówi przykazanie: za to coś uczynił, zasługujesz na śmierć. Lecz łaska woła: Idź w pokoju, nie grzesz więcej!
Czytaj dalej „Poprawa życia – „Głupi powtarza głupstwa swoje””
– słowa NMP do św. Dominika
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Chcieliśmy poinformować że od poniedziałku rozpoczynamy Krucjatę Różańcową o nawrócenie. Będzie to krucjata trwająca cały czas, codziennie będziemy odmawiali jedną część Różańca Świętego. Różaniec odmawiamy tradycyjnie – jako Psałterz NMP. Do każdego dnia tygodnia będzie przypisana intencja:
1. Troska o sumienie znajduje w spowiedzi swój najlepszy wyraz, najpotężniejszą pobudkę i najdzielniejszą kontrolę.
Dla kogo troska o sumienie nie jest najważniejszą troską, ten nie rozumie wartości spowiedzi, jaka się praktykuje w katolickim Kościele od najdawniejszych czasów. Lecz kto się troszczy rzetelnie o swoje sumienie, ten spowiedź musi uznać za wielkie dobrodziejstwo.
Czytaj dalej „Wyznanie grzechów – Grzech poniża, spowiedź wywyższa”
Pokora jest podstawą wszystkich cnót: bez niej żadna nie jest silnie ugruntowaną. Pan Jezus pokory użył szczególnie dla uśmierzenia i zwalczenia szatana, a zalecił ją jako pewny środek zbawienia, mówiąc, „Uczcie się ode mnie żem jest cichy i pokornego serca, a najdziecie odpoczynek duszom waszym” (Mt. XI, 29). Tę cnotę nazywa Apostoł „mocą Pana„, „Rad się tedy przechwalać będę w krewkościach moich, aby we mnie mieszkała moc Chrystusowa” (II Kor. XII, 9).
Jakże więc moglibyśmy znajdować wstyd w poniżeniach albo w pełnieniu niskich uczynków, kiedy tym właśnie stajemy się podobnymi do Pana wszelkiej chwały? A największe cnoty stają się wnet niecnotami jeśli nas tylko nie ożywia pokora.
Czytaj dalej „O prawdziwej pokorze i sposobie pracy nad nią”
Czy ty będziesz zbawiony?
Ojcowie św. nauczają, że dwie są tylko drogi, co do nieba doprowadzić mogą: droga niewinności i droga pokuty. Jeśli więc naprawdę pragniesz zbawienia twej duszy, potrzeba, abyś szedł albo drogą niewinności albo drogą pokuty. Rozważ to dobrze!
Grzeszyć zuchwale w nadziei miłosierdzia Boskiego.
Tego grzechu można się dopuścić trojako:
Nie mało takich, co grzech do grzechu przydają, mówiąc : „Pan Bóg nieskończenie miłosierny, przebaczy mi grzechów sto tysięcy, i więcej, równie łatwo i prędko, jak mi przebaczy jeden grzech!“
Czytaj dalej „Grzechy przeciwko Duchowi Św. – cz.I Grzeszyć zuchwale w nadziei miłosierdzia Bożego”
Mt. 12, 32
Najkrótszą drogę do szczęścia wiecznego wskazuje nam Bóg i Pan nasz Jezus Chrystus, tak świętością swojego żywota jak naukami i przepisami podanymi w Ewangelii świętej. W tej to Ewangelii tak brzmią najpierwsze słowa początkujące najświętsze Zbawiciela kazanie. „Pokutę czyńcie, albowiem przybliżyło się królestwo niebieskie„ (Mt. IV, 17).
Cóż w istocie, potrzebniejszego dla pragnących zbawienia, nad wczesną, szczerą i nieustającą po wszystkie dni życia naszego pokutę? Wszakże pokuty czynić nie potrafisz, jeśli wprzódy nie poznasz dokładnie całej ohydy grzechu. Zastanów się więc w głębi duszy nad okropnością obrazy, którą przez grzech wyrządzasz Bogu Wszechmocnemu i nad ciężkością odpowiedzialności, którą przez tenże grzech ściągasz na samego siebie. Gdybyś był wiedział coś czynił, nie ma takiej rzeczy ani w niebie ani na ziemi, która by cię mogła zniewolić do popełnienia choćby najmniejszej winy; owszem wolałbyś umierać codziennie nowym śmierci rodzajem, byleś tylko twej duszy grzechem nie pokalał.
