Cena pamięci

Zbyt dużo łez,
zbyt dużo zła
było we mnie.

Pamięć powraca
bólem straszliwym.

Świadomość
jest odrzuceniem samego siebie.

W zakamarkach duszy
czai się cień wilka —
zawsze obecny,
gotowy do powrotu,
gotowy siać śmierć i zniszczenie.

Boję się zamykać oczy,
by nie ujrzeć dawnego siebie.

Wiedziałem,
że zapomnienie nie będzie trwać wiecznie.
Za wszystko trzeba płacić.

Zapłacę
własnym unicestwieniem.

Pamięć i ból powróciły,
a więc czas się skończył.

Cierpienie
będzie moim odkupieniem.

Wybacz, Panie!
Ja sobie nie wybaczę.

Nie potrafię liczyć na zbawienie.
Brak nadziei — to grzech.

Nadzieja rodzi się
z bólu prawdy.

Przetrwać to cierpienie
to trudna rzecz.

Więc każdy dzień
jest walką
między „tak” i „nie”…

Wesprzyj nas

Arkadiusz Niewolski