Tag: mistyka

Niechże więc przyjmą do wiadomości, że im wię­cej wierzą w obrzędy swoje, tym mniej mają ufności w Bogu i nie osiągną odeń tego, czego pragną. Ci zaś wzywają Go w prawdzie, którzy Go proszą o rzeczy prawdziwie najwyższe, jakimi są dotyczące zbawienia więcej

wielu używa rozrywek zmysłowych pod pretekstem oddawania się modlitwie i Bogu, a jest to coś, czemu bardziej przystoi nazwa zabawy niźli modlitwy i szukania swojego raczej zadowolenia, niżeli Boga. I chociaż intencja, jaką mają, zdaje się zwracać ku Niemu, skutek sprawiany jest raczej przyjemnością uczuciową, z której czerpie się więcej słabości i niedoskonałości, niż odświeżenia woli i umocnienia jej w Bogu. więcej

Dlatego całe usiłowanie duszy we wszystkich tych pojmowaniach nad­przyrodzonych, tak wyobrażalnych jak i innych, nie wyłącza­jąc wizji, słów, uczuć i objawień, zdążać ma do tego, by nie przywiązywała wagi do ich litery i łupiny, to jest do tego, co oznaczają, czy przedstawiają czy dają do zrozumie­nia, ale jedynie tylko do miłości Boga, jaką w duszy we­wnętrznie sprawiają. więcej

im więcej pamięć się opróżnia, tym więcej posiada nadziei, im więcej zaś ma nadziei, tym więcej również zjednoczenia z Bogiem. Odnośnie bowiem do Boga, im więcej dusza się spodziewa, tym więcej osiąga więcej

Drugą szkodą pozytywną, jakiej dusza doznać może za pośrednictwem wiadomości pamięciowych, to szkoda ze strony szatana, który przez nie ogromną zyskuje nad nią władzę. Może on bowiem przez podsuwanie kształtów, wspom­nień i rozważań tchnąć w duszę pychę, chciwość, zawiść, gniew itp. i doprowadzić do niechęci nieusprawiedliwionej i próżnej miłości i w różne oszukiwać sposoby więcej

Nie może pamięć zostawać w doskonałym zjednoczeniu w Bogu, a równo­cześnie w formach i wspomnieniach wyraźnych, że zaś Bóg nie ma formy ani wyglądu, który pamięć ogarnąć by mogła, stąd, kiedy zjednoczona jest z Bogiem, zostaje jakby bez formy i kształtu, w zatracie wyobraźni i zatopieniu pamięci w jednym najwyższym Dobru, zapominając o wszystkim. więcej

nie powinien się umysł ani starać o nie, ani się z dopuszczania do nich radować, aby sam z siebie nie zaczął tworzyć in­nych, albo też demon w tym czasie nie wcisnął się ze swoimi, które rozliczne są i uwodne, co bardzo łatwo uczynić mu w duszy, gdy ta się odda owym poznawaniom, otrzy­mywanym za pośrednictwem uczuć wymienionych, jakie on sam również przy pomocy zmysłów cielesnych wlewać może w duszę, która się tym przejmuje. więcej

Odnośnie do tych słów dusza nic nie ma, co by czynić mogła, czy czego chcieć, czy nie chcieć, czy co odtrącać, czy czego się obawiać. Nic nie ma, co by czyniła w nich lub działała, bo słów tych substancjalnych nie wypowiada Bóg nigdy, by ona je wypełniała, lecz by On sam je w niej wypełnił i to je odróżnia od sukcesywnych i  formalnych. więcej

słowa SUKCESYWNE powstawać mogą w umyśle z trzech przy­czyn, to jest: z Ducha Bożego, który je wzbudza i rozjaśnia, ze światła naturalnego samego umysłu i od demona, który ma moc działania przez sugestię więcej

Tak to Bóg staje się przyczyną szkody, rozumie się negatywnie, przez odjęcie światła i łaski, skutkiem czego ludzie popadają w błąd nieuchronnie. Tym też sposobem, pozwala Bóg złemu duchowi, zaślepiać i uwodzić wielu, którzy grzechami swymi i zuchwalstwem na to zasłużyli. I oto demon czyni z nimi, co chce, a oni mu wierzą i uważają za ducha dobrego więcej

Ponieważ zaś owa służba kapłańska polegała na oddawaniu Bogu czci i chwały, w którym to celu Bóg przyobiecał ją ojcu jego na wieki, jeżeliby w niej nie ustawał, z ustaniem u Helego żarliwości o cześć Bożą, bo jak Sam się skarży bardziej czcił synów swoich niźli Jego, zakrywając grzechy ich, ażeby ich nie zawstydzać, ustała również i obietnica, która dana była na zawsze, gdyby na zawsze była w nich trwała żarliwość i dobra służba. więcej