Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich. Jednak nie Moja wola, lecz Twoja niech się stanie.
Powiadacie, że Bóg będzie was wspierał w godzinę śmierci, bo jest miłosiernym; a ja powiadam, że przeciwnie dlatego, że jest miłosiernym, nie pospieszy wam z nadzwyczajną pomocą. (…)
Żeby zatem osądzić, czy postępek jakiś był niedoskonałością, nie można poprzestawać na ocenianiu go od strony zewnętrznej. Należy również stwierdzić; czy miało miejsce poruszenie łaski.
I jeszcze jeden skrupuł, który należy obalić: oto okłamaliście swego spowiednika. Niejednokrotnie zaś zdarzało Wam się słyszeć zdanie, że każde kłamstwo, jakiego się dopuszczacie przy konfesjonale, jest grzechem śmiertelnym. Czy zatem spowiedź Wasza była świętokradzka? Byłby to sąd zbyt pochopny. Zachodzą tu bowiem dwie możliwości…
Kierownicy [duchowi], którzy owijają w bawełnę istotny stan rzeczy i nie umieją w razie potrzeby przeciwdziałać złu z całą energią, są zabójcami dusz.
jeśli przyzwyczajenie takie [do grzechu śmiertelnego] osiedli się w duszy, popada ona w jego niewolę prawie że bezpowrotnie. Łaska Boża zwyczajnie nie wystarczy już, aby skruszyć te kajdany. Trzeba już na to cudu łaski, jaki Pan Bóg czasem czyni, ale którego dla nikogo uczynić nie ma obowiązku.
wiecie, że biedna ta dusza posiada na podorędziu środek, aby się natychmiast odrodzić do życia, aby bezzwłocznie odzyskać utracone miejsce w sercu swego Boga. Byłaby po tysiąckroć szalona, gdyby nie skorzystała z tego dobrodziejstwa, gdyby natychmiast nie padła na kolana, aby przez akt żalu doskonałego uzyskać przebaczenie.
Bo jeśli samo już pragnienie ukochania Boga równorzędne jest z aktem miłości, nikt z Was nie ma prawa powiedzieć: „Nie umiem się zdobyć na akt miłości, który jest warunkiem żalu doskonałego. Nie jestem w stanie wznieść się na te wyżyny”.
Akt ten nie przekracza zresztą niczyich możliwości; jest on dostępny zwłaszcza dla tych spośród Was, którzy często komunikują. Nie waham się nawet oświadczyć, że gdybyście się nań nie zdobyli, mając szczęście tak często i tak poufnie obcować z Panem Jezusem, dowiedlibyście tym samym braku miłości, jakiej On chyba ma prawo od Was się spodziewać. Tym silniejsze są oczywiście pobudki, które Was powinny skłaniać do unikania grzechu powszedniego z miłości ku Bogu.
żal doskonały posiada moc gładzenia wszystkich naszych grzechów powszednich, pod wyraźnym jednak warunkiem, że za wszystkie prawdziwie żałujemy.
Dalszym skutkiem żalu doskonałego jest fakt, że zmniejsza on wybitnie karę doczesną za grzechy już zgładzone.
A jednak gruzy, w które grzech ciężki zamienia duszę, są po tysiąckroć straszliwsze. (…) A cóż się stało z całym skarbem zasług, który owa dusza gromadziła dla nieba, a który z każdym dniem, wzrastał? Jedno mgnienie oka wystarczy, aby to wszystko najzupełniej unicestwić.
Z całą starannością robicie rachunek sumienia, przyznaję; natychmiast jednak po ukończeniu go uznajecie, że jesteście gotowi, aby przystąpić do konfesjonału.(…) A skrucha? Czyście zupełnie zapomnieli o jej niezbędności? I czy nie wiecie, że spowiedź, którą zamierzacie odbyć, może być nieważna, a nawet świętokradzka, o ile się nie pobudzicie do żalu za grzechy?
Atoli zwyczajna spowiedź jest to tylko osobny rachunek, z kilku tygodni lub miesięcy, lub najwięcej z jednego roku; a ponieważ nie ukazuje się cała suma długów, to też rzadko kto ich wielkość poznaje.
Obrachuj się z Bogiem z twego całego życia, od lat dziecięcych aż do teraźniejszej godziny, to o wielkości twej winy, o wielkości twej złości łatwiej się przekonasz, tem większy poczujesz żal, tem gorliwiej będziesz pracował nad swą poprawą i zapewnisz sobie odpuszczenie całej swej winy.
Wszystkie te osoby znajdują się w niezbędnej potrzebie złożenia spowiedzi powszechnej [generalnej] z wszystkich grzechów śmiertelnych, które od owego czasu popełnili, kiedy z zupełną świadomością źle spowiadać się zaczęli.
Powinni zbadanie swojego sumienia tak odbyć, jak gdyby od owego czasu aż do obecnego nie byli się spowiadali, bo wszystkie ich spowiedzi były nieważne.
Gdy dusza ma ranę sumienną, a nie ma niepokoju, znak to, że już chwyta ją ogień piekielny.
Groźbę tę Bożą potwierdza św. Paweł, pisząc (1. Kor. 14. 33 ) »Jeśli kto nie wie, o nim wiedzieć nie będą«.
Nie tłumaczcie się tedy, żeście nie wiedzieli, iż to lub owo obowiązuje pod grzechem ciężkim, bo wasza to wina, jeśli nie wiecie o tem.
