O Naśladowaniu Chrystusa i pokornym rozumieniu o sobie samym

1. Każdy człowiek z istoty swej pragnie wiedzy, lecz cóż po nauce bez bojaźni Boga?

Zaprawdę, lepszy jest pokorny kmiotek, który Bogu służy, niźli pyszny filozof, który, zaniedbawszy samego siebie, biegi gwiazd wyśledza.
Kto dobrze zna siebie samego, ten czuje całą nikczemność swoją, a nie kocha się w pochwałach ludzkich.
Gdybym znał wszystko, co jest na świecie, a nie żył w duchu miłości, cóżby mi to pomogło przed Bogiem, który z uczynków sądzić mię będzie?

2. Powściągaj zbytnią żądzę umiejętności, albowiem wiele tam roztargnienia i złudzenia. Uczeni radzi chcą, aby ich widziano i za mądrych miano.
Wiele jest rzeczy, których znajomość na mało albo na nic duszy się nie przyda. I wielce niemądry jest ten, który się ubiega za czem innem, jak za tem, co służyć może jego zbawieniu. Wielość słów nie nasyca duszy, łącz dobry żywot uspokaja umysł, a czyste sumienie napełnia serca wielką ufnością w Bogu.

3. Im więcej i lepiej umiesz, tern surowiej sądzony będziesz, jeśli tem świątobliwiej nie żyjesz.
Nie pysznij się przeto żadną nauką lub sztuką; ale dana ci umiejętność niech będzie raczej pobudką do bojaźni. Jeśli ci się zdaje, że wiele umiesz i dobrze to rozumiesz, wiedz jednak, że nierównie więcej jest rzeczy, których nie umiesz.
Nie rozumie] wysoko o sobie, ale się bój i wyznawaj raczej niewiadomość swoją.

Dlaczegóż chcesz się nad drugich wynosić, kiedy jest wielu uczeńszych i w prawie Bożem bieglejszych od ciebie?
Jeżeli chcesz uczyć się i umieć z pożytkiem, pragnij być nieznanym i za nic mianym.

4 Poznać siebie i sobą pogardzać, oto najwyższa i najpożyteczniejsza nauka.
Siebie za nic poczytywać, a o innych dobrze i wysoko rozumieć, oto jest wielka mądrość i doskonałość. Gdybyś widział, że kto jawnie grzeszy i ciężkich nawet dopuszcza się grzechów, nie powinien byś jednak mieć się za lepszego, bo nie wiesz, jak długo w dobrem wytrwać potrafisz.

Wszyscy jesteśmy ułomni, ale ty nie sądź, aby ktokolwiek był ułomniejszy od ciebie.

Tomasz a Kempis – O NAŚLADOWANIU CHRYSTUSA. KSIĄG CZTERY. Kraków 1922 r. Wydawnictwo Księży Jezuitów.