Bóg jest zbyt zazdrosny, aby miał zostawić dzieło swoje nie skończone. To dzieło rozpoczyna się od chwili, kiedy Bóg owładnie duszą i utwierdzi w niej swe panowanie. Jeżeli dusza nie usuwa się spod władzy Boga, może być pewna, że Bóg nie omieszka spełnić swego dzieła według zamiarów swoich.
śmiech szatana pędzi przez watykańskie korytarze niczym wicher porywa wszystkich na Piotrowym tronie druga bestia zasiadła pierwszej bluźnierstwa to dla niej za mało budda na tabernakulum to dziecina igraszka zwodzenie z ran śmiertelnych wyleczonej było tylko wstępem do dzisiejszych poczynań judaszowych zdrajców piewców fałszywego miłosierdzia ten co […]
Bóg nie żąda od nas pobożności uczuciowej, ani myśli wzniosłych, ani uczuć wygórowanych, bo to wszystko pobudza miłość własną. Te łaski od Niego zależą;On je daje i odbiera, według swej woli.
Nie trzeba zatem trapić się, kiedy w modlitwie i przy Komunii świętej jesteśmy oschli, nieczuli, niezdolni do żadnego uczucia pobożnego. Tym bardziej nie powinniśmy myśleć, że nasze modlitwy i Komunie są niepożyteczne. Miłość własna tak sądzi, ale Bóg inaczej je przyjmuje.
I cóż świat czyni? Ach! biegnie za marną obietnicą, a opuszcza Chrystusa.
Świat lęka się Jego znamion i nie wie, jak chwalebne to poniżenie, jak bogate to ubóstwo, jak słodkie cierpienie pod sztandarem Boskiego Dzieciątka. Świat nie pamięta na to, że tej chwilowej przykrości, jaką sprawia naśladowanie Chrystusa, będzie nagrodą korona niezrównanej chwały i wiecznej szczęśliwości – i dlatego rzuca się w objęcia fałszywego szczęścia, którego kresem wieczne odrzucenie od Boskiego oblicza.
Czy my w czasie ziemskiej pielgrzymki tą samą pójdziemy drogą?
Prawda – wielu nią idzie; lecz czyż to właśnie nie najsilniejszą dla nas przestrogą, bo wiele jest wezwanych ale mało wybranych?
Gdyby tuż zaraz po upadku w raju przyszło było odkupienie, ludzie byliby prędko zapomnieli o winie swojej, o nieprawości swojej. Więc było potrzeba, by skutków grzechu swego zakosztowali w całej mocy i w całym rozkwicie złego, a tak poznali, czym grzech, a czym sprawiedliwość Boska.
Msza św. jest powtórzeniem całego życia naszego Zbawiciela – ona jest słońcem naszego nabożeństwa, rozlewającym światło dokoła, bo powtarza wszystkie cuda i tajemnice Jego życia – ona tronem miłosierdzia, skąd Pan Jezus rozdaje swe łaski. Z radością tedy wskazuję na ołtarze, na które zstępuje Pan Jezus i powtarzam słowa proroka: „Oto Zbawiciel twój idzie, oto zapłata Jego z Nim, a dzieło Jego przed Nim”.
ROZDZIAŁ 13 O unikaniu fałszywych apostołów i trwaniu w nauce Chrystusowej. 1Oto ten trzeci raz idę do was: W uściech dwu abo trzech świadków stanie wszelkie słowo. (Idę. Zamierzam przyjść do was, t. j. w celu ukarania tych, którzy zostaną przekonani od dwóch albo trzech świadków, iż grzeszyli […]
ROZDZIAŁ 12 O zachwyceniu Św. Pawła , jego upokorzeniu , bezinteresowności, i t. d. 1Jeśli się chwalić potrzeba (nie pożytecznoć wprawdzie), przydę do widzenia i objawienia Pańskiego. (Jeśli się chwalić potrzeba (niepożytecznoć wprawdzie). W greckim jest, chwalić się mnie w prawdzie nie wypada . Chwalić się mnie z […]
