DZIEŃ DWUDZIESTY ÓSMY

Uwaga: Jakie były sprawy w życiu Maryi.

Co się tyczy życia zewnętrz­nego, po wniebowstąpieniu Jezusa, sprawowała Marya
urząd mistrzyni wszystkich wiernych: cieszyła ich w prześladowaniach, wzmacniała w wierze, doskonaliła w miłości; iż słusznie Ją Ojcowie święci wszystkich wier­nych najznamienitszą nauczycielką zowią. Na tych świętych czynnościach piętnaście lat Marya po wniebowstąpieniu Syna spędziła, skar­biąc sobie niezliczone na żywot wieczny za­sługi.

Bądź też i ty na wzór Maryi słowy i przykładem pomocą i przewodnikiem bliźnim do dobrych uczynków, do świątobliwości życia. Każdemu, mówi Pismo święte, przykazano jest o bliźnim jego. I jako rzekł św. Dyonizy Areopagita: że ze wszystkich świętych spraw naszych najświętsza jest ta, aby do zbawienia dusz bli­źnich wespół z Bogiem dopomagać. A zwła­szcza naukę tę doskonale pełnić winieneś względem twych poddanych, swej czeladzi twych dzieci, bo jako nas Duch Św. przez Pawła Apostoła naucza: kto niema starania o swoich domowników; wiary się zaparł i gorszym jest od niewiernego. Jeśli chrześcijanin, zanied­bujący starania o swoich, gorszym jest od niewiernego; jakim że ten będzie, który słowy, przykładem, rozkazam i daje im zgorszenie, przywodząc do grzechu i gubiąc dusze Krwią Jezusa odkupione?..

Co się tyczy życia wnętrznego, to Marya pożyczała się tylko sprawom zewnętrznym, a Serce Jej i dusza nigdy z oka Boga nie spuszczała. Pamiętna zawsze na Jego obe­cność, myśl i afekt do Niego kierowała; wszy­stka rozważaniem Jego doskonałości, Jego dziwnych spraw zajętą była, jedynie wypeł­nienie świętej Jego woli mając przed oczyma, nic nie przedsiębrała, tylko to, w czem Bo­skie widziała upodobanie, innego sobie celu spraw nie zamierzała, tylko powiększenie chwały Jego, oświadczenie miłości, która nieustannie z Jej Serca do Boga się unosiła.

Naucz się stąd często o Bogu i rzeczach Bo­skich myśleć, na Jego przytomność wszędzie pamiętać, często przy jakichkolwiek zatrudnie­niach serce doń przez nabożne afekta podno­sić, sprawę twą każdą przy jej rozpoczęciu wyraźną intencyą Bogu na chwałę ofiarować. Tym sposobem uczynisz wielki wzrost w po­bożności, niezmierne sobie zgromadzisz, skar­by zasług na odpłatę w żywocie wiecznym.

MODLITWA.

Królowo Aniołów, módl się za nami.

O prześwietna Królowo! w zasługach, ła­sce, świętości, dostojności wszystkich najszlachetniejszych duchów przechodzisz. Wszyscy niebiescy duchowie uniżają się przed Tobą, wysławiają Cię, jako ze wszego stworzenia najdostojniejszą, jako łaski pełną, jako swą Królowę. Przyczyń się za nami, abyśmy przez naśladowanie życia Twego codzień większy wzrost w świątobliwości brali i codzień się godniejszym i stawali Ciebie wespół z Anioły jako naszą Królowę wysławiać. Amen.

Przykład

Kiedy Marya w czystych, niewinnych du­szach tak wielkie ma upodobanie, jakże Jej miłą być musiała dusza Alojzego świętego, którego dla jego niezrównanej czystości i nie­winności Kościół św. czci tytułem anielskiego młodzieniaszka. Święty ten, początek życia
swego winien był Maryi. Gdy bowiem Matka jego bliską będąc rozwiązania, w takiem się  niebezpieczeństw ie znajdowała, iż lekarze nie­podobną rzeczą być twierdzili, aby to dzie­ciątko żywe powić mogła, uczyniwszy ślub pielgrzymki do Matki Boskiej Loretańskiej, zaraz nad wszelkie oczekiwanie z łatwością je powiła. Alojzy zawsze na tę łaskę pamię­tał, zawsze się czuł obowiązanym Maryi; stąd od pierwszych lat dzieciństwa Jej się służbie poświęcił. Już w siódmym roku miał codzień pewne na cześć Maryi przeznaczone godziny, których nigdy nie opuszczał; a rozmyślając Jej tajemnice, dla uczczenia Jej panieństwa, ślubem się wiecznej czystości obowiązał, i przez szczególną nad sobą Maryi opiekę żadnem, by też najmniejszem uchybieniem ni­gdy tej cnoty nie nadwyrężył. Najmilszą jego czynnością było nawiedzać kościoły czci Ma­ryi poświęcone. Soboty i uroczystości Maryi ze szczególnem zawsze nabożeństwem obcho­dził; prócz innych ćwiczeń pobożnych, postem się o chlebie i wodzie do nich przygotowując. We wszystkich potrzebach swoich do Maryi się udawał, mianowicie, gdy o obiorze stanu  rozmyślał. Wtedy podwajał swe nabożeństwo do Maryi, w celu otrzymania od Niej w tej mierze oświecenia. I nie próżne były jego modły. Gdy bowiem w Madrycie przed obrazem Maryi gorąco się modlił, usłyszał głos z obrazu wzywający go do Towarzystwa Jezusowego, do którego gdy wstąpił, postępując z cnoty w cnotę, w krótkim czasie stanął na najwyższym stopniu doskonałości chrześcijań­skiej, i tylko dwadzieścia trzy lat wieku prze­żywszy, po zapłatę do nieba od Jezusa i Ma­ryi wezwanym został, a dla jawnej i heroicz­nej życia świątobliwości, nad pospolity Ko­ścioła św. obyczaj wkrótce potem, jeszcze za życia swej matki czcią publiczną był udarowany. Owoż patrz, jak nabożeństwo do Ma­ryi skutecznym jest środkiem do nabycia świą­tobliwości.

Przysługa. Przy rozpoczęciu każdej twej sprawy podnieś myśl do Boga, ofiarując ją na chwałę Boga i uczczenie Maryi.

MIESIĄC MAJ POŚWIĘCONY NAJŚWIĘTSZEJ PANNIE MARYI.” Kraków, 1896 r.