DZIEŃ TRZYNASTY
Uwaga trzecia o Zwiastowaniu Maryi.
1.Wybranie Maryi na godność Macierzyństwa Boskiego i wcielenie w Niej Syna Bożego, uważane ze względu na cześć Boską, przechodzi wszystko, przez co Bóg uwielbionym być może. Nie miał Bóg przed wcieleniem Syna swego innej czci prócz tej, która od szczerego stworzenia pochodzi, nie panował tylko nad szczerem stworzeniem. Lecz przez wcielenie Chrystusa uczczonym został od osoby dostojności nieskończonej, a zatem
odpowiednio do swej godności. Panowanie Jego Boskie rozciągnęło się nad człowiekiem,
który przez zjednoczenie w jednej osobie ludzkiej natury z Boską, nieskończoną ma godność.
Ciesz się z takiego wzrostu chwały Boskiej, winszuj Maryi, iż stała się godną być narzędziem tak niepojętego dzieła, a twoje też drobne siły wszystkie do tego celu obróć, abyś jak możesz największą cześć Bogu przyniósł, wszystko czyniąc i wyraźnie ofiarując ku chwale Jego.
2. Toż samo Jej wybranie ze względu na nasz pożytek z niczem się zrównać nie może.
Marya będąc Matką Boską, raczy być razem matką pokutujących grzeszników i u Syna swego pośredniczką naszą, a tak jedna nam choć niegodnym przystęp do Niego. A więc duszo moja, uciekaj się do Maryi; proś, błagaj Ją z ufnością, abyś odpuszczenie grzechów i zbawienie twoje przez Jej pośrednictwo znalazła. Nie odmówi ci Marya swojej pomocy,
w tak świętej sprawie, jeśli się do Niej z prawdziwem nabożeństwem ucieczesz; nie odmówi Maryi Syn Jej najmilszy wysłuchania.
MODLITWA
Panno wierna, módl się za nami.
O Panno, prawdziwie Bogu wierna! któregoś wolę tak doskonale we wszystkiem pełniła; wierna Jezusowi, z którymeś zawsze tak ściśle była zjednoczona, że nic Cię odeń oddzielić nie mogło; wierna ku wszystkim, którzy Twej pomocy wszywają. Uproś nam przebaczenie wszystkich niewierności, których się przeciw Bogu dopuściliśmy, uproś łaskę, abyśmy na przyszłość w pełnieniu naszych powinności wierni i na głos wzruszającej łaski Boskiej powolni byli, a wreszcie jako wierni słudzy od Syna Twego usłyszeć zasłużyli: wnijdżcie do wesela mego. Amen.
Przykład
Św. Bernard był w dwunastym wieku ozdobą i podporą Kościoła Bożego, a zarazem jaśniał szczególnem do Maryi nabożeństwem. Nikt jego pism, modlitw, kazań ku czci Maryi bez w zruszenia serca czytać nie może. Od dzieciństwa oddał się on pod opiekę Maryi; a ta Matka miłosierdzia w różnych okolicznościach pokazała mu, jak była, i jak bardzo jest o duszy jego zbawienie troskliwą. Gdy jeszcze był dziecięciem, w nocy Bożego Narodzenia tajemnicę tę nabożnie rozmyślającemu, ukazała się Marya, mając na ręku dzieciątko Jezus. Zjawienie to wznieciło w sercu Bernarda zapał miłości ku Jezusowi i Maryi, którego nic na potem ugasić nie mogło, a który go dzielnie i skutecznie do wykonania wielkich dzieł ku czci Jezusa i Maryi pobudził. Gdy się temi zajmował, Marya też hojnie swe łaski nań wylała. Raz w ciężkiej niemocy, którą lekarze za nieuleczoną uznali, ukazawszy mu się Marya, w momencie zdrowie przywróciła; Bernard zaś na swojem osobistem ku Niej nabożeństwie dość nie mając, wszystkich serca do Niej pociągnąć usiłował i żaden z Ojców świętych tak obfitym w wielbieniu Maryi nie był, jak Bernard.
Przysługa. Odpraw pilnie rachunek sumienia: wzbudź akt skruchy za grzechy swoje, a przez przyczynę Maryi proś o ich odpuszczenie i łaskę do ostatecznej poprawy.
„MIESIĄC MAJ POŚWIĘCONY NAJŚWIĘTSZEJ PANNIE MARYI.” Kraków, 1896 r.