DZIEŃ TRZYNASTY

Uwaga trzecia  o Zwiastowaniu Maryi.

1.Wybranie Maryi na god­ność Macierzyństwa Bo­skiego i wcielenie w Niej Syna Bożego, uważane ze względu na cześć Bo­ską, przechodzi wszystko, przez co Bóg uwiel­bionym być może. Nie miał Bóg przed wcie­leniem Syna swego innej czci prócz tej, która od szczerego stworzenia pochodzi, nie pano­wał tylko nad szczerem stworzeniem. Lecz przez wcielenie Chrystusa uczczonym został od osoby dostojności nieskończonej, a zatem
odpowiednio do swej godności. Panowanie Jego Boskie rozciągnęło się nad człowiekiem,
który przez zjednoczenie w jednej osobie ludzkiej natury z Boską, nieskończoną ma godność.

Ciesz się z takiego wzrostu chwały Boskiej, winszuj Maryi, iż stała się godną być narzędziem tak niepojętego dzieła, a twoje też drobne siły wszystkie do tego celu obróć, abyś jak możesz największą cześć Bogu przy­niósł, wszystko czyniąc i wyraźnie ofiarując ku chwale Jego.

2. Toż samo Jej wybranie ze względu na nasz pożytek z niczem się zrównać nie może.
Marya będąc Matką Boską, raczy być razem matką pokutujących grzeszników i u Syna swego pośredniczką naszą, a tak jedna nam choć niegodnym przystęp do Niego. A więc duszo moja, uciekaj się do Maryi; proś, bła­gaj Ją z ufnością, abyś odpuszczenie grzechów i zbawienie twoje przez Jej pośrednictwo znalazła. Nie odmówi ci Marya swojej pomocy,
w tak świętej sprawie, jeśli się do Niej z prawdziwem nabożeństwem ucieczesz; nie odmówi Maryi Syn Jej najmilszy wysłuchania.

MODLITWA

Panno wierna, módl się za nami.

O Panno, prawdziwie Bogu wierna! które­goś wolę tak doskonale we wszystkiem pełniła; wierna Jezusowi, z którymeś zawsze tak ściśle była zjednoczona, że nic Cię odeń oddzielić nie mogło; wierna ku wszystkim, któ­rzy Twej pomocy wszywają. Uproś nam prze­baczenie wszystkich niewierności, których się przeciw Bogu dopuściliśmy, uproś łaskę, abyś­my na przyszłość w pełnieniu naszych po­winności wierni i na głos wzruszającej łaski Boskiej powolni byli, a wreszcie jako wierni słudzy od Syna Twego usłyszeć zasłużyli: wnijdżcie do wesela mego. Amen.

Przykład

Św. Bernard był w dwunastym wieku ozdo­bą i podporą Kościoła Bożego, a zarazem jaśniał szczególnem do Maryi nabożeństwem. Nikt jego pism, modlitw, kazań ku czci Maryi bez w zruszenia serca czytać nie może. Od dzieciństwa oddał się on pod opiekę Ma­ryi; a ta Matka miłosierdzia w różnych oko­licznościach pokazała mu, jak była, i jak bar­dzo jest o duszy jego zbawienie troskliwą. Gdy jeszcze był dziecięciem, w nocy Bożego Narodzenia tajemnicę tę nabożnie rozmyśla­jącemu, ukazała się Marya, mając na ręku dzieciątko Jezus. Zjawienie to wznieciło w ser­cu Bernarda zapał miłości ku Jezusowi i Ma­ryi, którego nic na potem ugasić nie mogło, a który go dzielnie i skutecznie do wykona­nia wielkich dzieł ku czci Jezusa i Maryi po­budził. Gdy się temi zajmował, Marya też hojnie swe łaski nań wylała. Raz w ciężkiej niemocy, którą lekarze za nieuleczoną uznali, ukazawszy mu się Marya, w momencie zdro­wie przywróciła; Bernard zaś na swojem osobistem ku Niej nabożeństwie dość nie mając, wszystkich serca do Niej pociągnąć usiłował i żaden z Ojców świętych tak obfitym w wiel­bieniu Maryi nie był, jak Bernard.

Przysługa. Odpraw pilnie rachunek sumienia: wzbudź akt skruchy za grzechy swoje, a przez przyczynę Maryi proś o ich odpuszczenie i łaskę do osta­tecznej poprawy.

„MIESIĄC MAJ POŚWIĘCONY NAJŚWIĘTSZEJ PANNIE MARYI.” Kraków, 1896 r.