DZIEŃ ÓSMY.

Uwaga o ofiarowaniu Maryi.

Ojcowie święci świadczą według starożytne­go podania, że Marya w dziecinnych zaraz latach na służbę Bożą w kościele się ofiaro­wała. To więc Jej ofiarowanie będzie celem  następujących uwag.

1. Co Marya opuszcza i kiedy. Opuszcza naj­ukochańszych rodziców Joachima i Annę, zwy­cięża heroicznie najsilniejszą natury skłonność, skoro tylko wolę Najwyższego, który Ją do swej służby powoływał, zrozumiała, a to w wie­ku, gdy zaradzić sobie jeszcze nie mogąc, pomocy ich najbardziej potrzebowała. Ucz się z tego przykładu poddanym być  woli Bożej. Gdy usłyszysz w sercu głos wzy­wający cię do życia doskonalszego, nie zatwardzajże serca swego, nie daj się żadnemi zmysłowemi, doczesnemi pobudkami od speł­nienia woli Bożej odwieść. Wolę Bożą pełnić jest jedyna droga do świątobliwości,  jedyna droga do nieba.

2. Z jak świętym zapałem miłości Marya, wszystko opuszcza. Rzuca świat cały dla Boga, aby wol­ną będąc od wszystkiego, co ziemią trąci, bez przeszkody, bez rozdzielenia  serca, samej się miłości Boskiej poświęcić. Boga samego tylko żąda, resztą wszystkiem pogardza. Jak świe­tna w dziecinnych latach cnota!
I tyś sługo Maryi jedynie dla Boga stwo­rzony: od Niego wszystko masz, do Niego wszystko odnosić winieneś; On twym osta­tecznym celem, On dobrem najwyższem, prócz Niego wszystko prożność. Czemuż się za pró­żnością , za doczesnością tak często, z zapo­mnieniem Boga, z obrazą Jego ubiegasz? Cze­mu się przez miłość całem sercem do Niego nie zwracasz? Za przykładem Maryi uczyń dziś koniec takiemu przewróceniu porządku.

MODLITWA

Matko Stworzyciela, Matko Odkupiciela, módl się za nami!

Matko wszechmocnego nieba i ziemi Stwo­rzyciela, który Cię od wieków za Matkę swa przeznaczył! Matko nieskończenie ku nam do­brego Odkupiciela, który do ostatniej kropli Krew swoją przelać raczył, aby nas od wiecz­nej śmierci wybawić! O przesławna Matko, którą Bóg przeznaczył tak wielki mieć udział w dziele odkupienia naszego! błagaj Go za nami, aby w nas nowe serce stworzyć raczył, serce całe, jedynie miłością Odkupiciela na­szego przejęte. Amen.

Przykład

Miłość i nabożeństwo ku świętej Pannie nad Pannami jest właściwem znamieniem duszy czystej. Świetny tej prawdy dowód mamy w św. Kazimierzu. Królewicz ten w pierwszych zaraz młodości latach oddał się zupeł­nie temu nabożeństwu; to też aby się bar­dziej Maryi podobać i lepiej J ą naśladować, ślubem się czystości zobowiązał. Tak więc  wśród ponęt królewskiego dworu anielskie prowadził życie, daleki od wszystkiego, coby choć trochę mogło ten drogi kwiat oszpecić. Jezus ukrzyżowany i Marya to jedyny przed­miot, do którego serce jego lgnęło. Ćwicze­nia swe naukowe ku czci Maryi kierował, i na Jej uwielbienie ułożył, jak niesie podanie, prześliczny hymn łaciński: Omni die, dic Mariae, mea laudes anima, który codzień nabożnie odmawiał, a blizkimi śmierci będąc zażądał, aby odpis tego w trumnie z jego ciałem był położony. Nocną porą, wykradłszy się z królewskiego pałacu, zwykł był obchodzić ko­ścioły miasta Wilna, i przed ich drzwiami na twarz upadłszy, majestat Boski uwielbiał. Ża­dne podejścia i namowy światowe od poślu­bionej czystości odwieść go nie zdołały, a to tak dalece, iż, aby ją nienaruszoną zachować, śmierć raczej obrał. W 25 roku dobiegł kresu życia, a Pan Bóg rozlicznemi cudami go wsła­wił; został też wzorem i patronem wszystkich, którzy czystem sercem Jezusowi i Maryi słu­żyć pragną.

Przysługa. Odwiedź kościół, albo obraz Maryi i po­leć Jej obronie swą czystość, mówiąc litanię Loretańską.

„MIESIĄC MAJ POŚWIĘCONY NAJŚWIĘTSZEJ PANNIE MARYI.” Kraków, 1896 r.