Nabożeństwo Majowe (7) – Z rękopisów O. Karola Antoniewicza

ROZMYŚLANIE VIII.

Na dzień 7 Maja,
oraz na święto oczekiwania porodzenia Najświętszej M. Panny

„Oto poczniesz i porodzisz
Syna i nazwiesz Imię Jego Jezus”.
(Łuk. 1.)

Rozpamiętywać dziś będziemy pamiątkę oczekiwania porodzenia Najświętszej Maryi Panny, — wżyjemy się myślą w myśl Kościoła, oczekując przyjścia Zbawiciela, już nie na ten świat zewnętrzny, który nas otacza, ale na ten świat wewnętrzny, który jest w nas.

Od tylu wieków żył ród ludzki oczekiwaniem i nadzieją przyjścia przyobiecanego Odkupiciela, który miał zdjąć tę klątwę, co ciężyła na świecie całym; od Adama aż do Przesłańca Chrystusowego, Jana Chrzciciela, ciągnie się ten łańcuch nieprzerwany przepowiedni i proroctw, i zbliżał się już czas, w którym te wszystkie przepowiednie spełnić się miały, gdzie Słowo, stawszy się ciałem, z nieba na ziemię zstępując, śmiercią krzyżową odkupić i wybawić miało cały ród Adama! Ale świat, oczekując tego przyjścia, żył w grzechach i zbrodniach i dla tego w ciemnościach pogrążony nie poznał tego światła, które w noc przekleństwa tak świetnie przy urodzeniu Chrystusa zajaśniało.

To przyjście Zbawiciela ponawia się codziennie dla każdego z nas, abyśmy tylko chcieli poznać je, aby to przyjście stało się zbawieniem dla nas! Jako przed 18 wiekami Chrystus Pan zstąpił z nieba w żywot panieński Najświętszej Maryi Panny, biorąc na siebie to ciało ludzkie, tak i dziś zstępuje z nieba na ołtarz, gdziekolwiek święta odprawia się ofiara, kryjąc Bóstwo i człowieczeństwo swoje pod przypadłościami chleba i wina. Jako ręce Maryi to Boskie dziecię w ubogim złożyły żłóbku tak ręce kapłana składają Boga-człowieka w ubogim serca twojego żłóbku! Gotujmy się na wzór Maryi, a przyjąwszy go oddajmy mu cześć i chwałę, jako to uczynili pastuszkowie i trzej królowie!

Oczekiwała Marya przyjścia na świat tej Boskiej dzieciny, strzegąc się choćby najmniejszego grzechu, ćwicząc się w miłości Boga i bliźniego, bo wiedziała dobrze, że miłość Boga ku ludziom, sprowadziła Syna Boskiego na ziemię, że grzech ludzki przybije Syna Jej do krzyża.

Oczekiwała Marya przyjścia Syna Boskiego w pokorze ducha, bo była Matką Tego, który pokorą, miał zmazać ten grzech Adama, który z pychy powstał, wiedząc, że Bóg tylko tych chwałą wywyższy, którzy w pokorze stać będą u stóp krzyża Jego.

Oczekiwała Marya tego przyjścia Syna cierpliwie i bez szemrania, znosząc wszystkie smutki i boleści życia, wiedząc że bez krzyża nie masz zbawienia, że bez łez nie ma oczyszczenia. Pracując i cierpiąc, modląc się i kochając, doczekała się Marya tej błogosławionej chwili, w której została Matką Stwórcy swego i porodziła światu Zbawiciela. Pracując, cierpiąc, modląc się i kochając.

Czekajmy na tę chwilę błogosławioną, gdy tenże Zbawca świata wstąpi w głąb serca naszego, na nowe odradzając nas życie, ale pokąd kochamy się w ciemności, nie zawita światło w noc duszy naszej. Pokąd grzech nie ustąpi z serca, potąd Jezus do niego nie wejdzie!

Jezus pokorny nie zagości w sercu, gdzie mieszka pycha i duma; Jezus na krzyżu rozpięty wzgardzi sercem, które rozkoszą ciała żyje; Jezus cichy i łagodny, ominie serce pełne niespokoju, kłótni i cierpkości. Jezus modlący się za tych, co Go krzyżowali, nienawidzi serca zemstą i nienawiścią krzyżującego bliźnich swoich; Jezus miłujący ubóstwo i wzgardzony, nie odwiedzi serca ubiegającego się chciwie za majątkiem i chwałą u ludzi.

O! jeźli chcemy, aby On w nas żył, żyjmy życiem Jego; jeśli chcemy posiadać Jezusa, wyrzeczmy się siebie; jeźli chcemy żyć miłością własną.

„Ja miłujących mnie miłuję.” Ale my miłując siebie, Boga miłować nie możem; mamy tylko jedno serce, w którem miłość rozdwoić się nie da. Jeźli chcemy miłować siebie i ludzi, miłujmy Boga, bo tylko taka miłość i nas i innych zbawić może.

Miłość własna zaciemnia rozum i serce; miłość Boga rozjaśnić je może! A tylko kto w jasności chodzi, ten nie zbłądzi na wieki. Tak przygotowani przyjmujmy Boga do serca naszego; zrośmy je łzami żalu, umajmy je kwiatami miłości, a pokora niechaj Go wprowadzi. Przyjście Chrystusa na świat stało się zbawieniem dla świata t. j. (Ma tych, którzy uwierzyli i umiłowali; przyjście Zbawiciela do serca naszego stanie się zbawieniem dla nas, jeźli Go znać i kochać będziemy.

Pastuszkowie z prostotą miłości, królowie z mądrością wiary, oddali cześć i pokłon Jezusowi w żłóbku złożonemu. Prosto tą miłości i mądrością wiary, witajmy Jezusa w sercu naszem; a mając Go w sercu, nie zmuszajmy, go aby nas opuścił. Czuwała Marya i Józef nad żłóbkiem tej Boskiej Dzieciny; z Maryą i Józefem czuwajmy i my nad tym żłóbkiem serca naszego, nośmy Jezusa w sercu naszym w życiu, abyśmy w sercu Jego znaleźli schronienie po wszystkie wieki, Amen.

LITANIA DO NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY.

MODLITWA
ŚWIĘTEGO BERNARDA.

Wspomnij o najdobrotliwsza Panno Maryo, że od wieków nie słyszano, ażeby kto, uciekając się do Ciebie, Twej pomocy wzywając, Ciebie o przyczynę prosząc, miał być opuszczonym kiedy. Tą nadzieją ożywiony, uciekam się do Ciebie o Maryo, Panno nad Pannami i Matko Jezusa Chrystusa! Przystępuje do Ciebie, biegnę do Ciebie, stawam przed Tobą jako grzeszny człowiek drżąc i wzdychając. O Pani świata nie gardź prośbami mojemi, o Matko Słowa przedwiecznego, racz wysłuchać mnie nędznego, który do Ciebie z tego padołu płaczu o pomoc wołam. Bądź mi pomocą we wszystkich moich potrzebach teraz i zawsze, a osobliwie w godzinę śmierci, o łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryo. Amen.

https://niewolnikmaryi.com/2023/05/06/nabozenstwo-majowe-6/

Nabożeństwo Majowe. Z rękopisów Ojca Karola Antoniewicza S. J. oddrukowane osobno z książki do nabożeństwa tegoż autora. Kraków. 1883.