Nie pytaj mnie

Mówisz mi że jesteś katolikiem

Krzyż jak sztandar dzierżysz w dłoni

Wysoko,  tak żeby wszyscy widzieli

Tak żeby maluczcy z zachwytu klęknęli, a wielcy groszem sypnęli

…

Pytasz mnie

czy jestem katolikiem?

Pytasz mnie?

Lecz ty niesiesz krzyża makietę co na szyi złotem się mieni

Krzyże są z grzechów nie z drogich kamieni

Więc nie pytaj mnie bo odpowiedź nic nie zmieni

Ciężarem grzechów przygnieciony

Ledwo podnoszę się z ziemi

…..

Mówisz: jestem katolikiem

Pięknie ubrany i dumny… z siebie

Mocnym krokiem naprzód…?

Pytasz mnie ?

Lecz nie ubiór zdobi czlowieka

Nie słyszysz brzeku kajdan

Łańcuchów ściskających twoją duszę

Więc nie pytaj mnie

Duma już dawno zniknęła

Łańcuchy zrywam każdego dnia

A one rosną,  rosną …

Jednak wciąż podnoszę się!

Tak nisko jak błoto z twoich butów …

ale wstaje i dziękuję Bogu że kocha mnie

Czy my się znamy ?

Tak

Gdy z pogardą potrącasz innych ..

Wzrokiem dumnym patrzysz

Zawsze widzisz mnie …

Dla was teraz jestem nikim

….

Co powiesz kiedy nadejdą ostatnie dni ?

---

Arkadiusz