Nabożeństwo Majowe (23) – Z rękopisów O. Karola Antoniewicza

ROZMYŚLANIE XXIV.

Na dzień 23. Maja,
oraz na święto Najświętszej Maryi Panny Okupu.
(24 Września.)

W czasach gdy w Hiszpanii większa część pod ciężkim Saracenów jarzmem ję­czała i niezliczona liczba wiernych w tej nieludzkiej znajdowała się niewoli, w największem będąc niebezpieczeństwie odstąpie­nia od wiary i utracenia wiecznego zbawie­nia, Najświętsza Marya Panna z wielką ła­skawością zapobiegając temu, okazała opie­kę swoją w wykupieniu tych więźniów. Ona bowiem z rozjaśnionem obliczem oka­zała się pobożnemu Piotrowi Nolasco szla­chetnego i zamożnego rodu, który wiele nad tem rozmyśliwał, jakby dopomóc tym nie­szczęśliwym Chrześcianom w niewoli Mau­rów jęczącym, i objawiła mu, żeby najmilszą Jej Synowi i Jej uczynił przysługę, fun­dując zakon noszący Jej Imię, przeznaczony do wyswobodzenia Chrześcijan z tureckiej niewoli. Niebieskiem tem widzeniem ten mąż Boży dziwnie pocieszony, pałał odtąd ogniem wielkiej serdecznej miłości; ciągle w tej myśli żyjąc, aby i on i zakon od niego za­łożyć się mający ćwiczył się bezustannie w takiej miłości, która pragnie aby każdy duszę swą łożył za przyjacieli, za braci swo­ich! W tejże samej nocy ukazała się Naj­świętsza Marya Panna Rajmundowi Pennafort i Jakóbowi królowi Aragonii mówiąc 0 tymże samym zakonie i nakłaniając ich do uskutecznienia tego wielkiego dzieła. Piotr bezzwłocznie rzuciwszy się do nóg Rajmunda, który był spowiednikiem jego, całą rzecz wyjawił; a gdy poznał iż i Raj­mund podobne dostał z nieba polecenie, z wielką pokorą zdał się zupełnie na jego z sobą rozrządzenie. Przyłączył się do nich 1 Jakób król Aragonii i postanowił to obja­wienie uskutecznić. Dla tego, naradziwszy się wspólnie, postanowili na cześć Najświętszej Maryi Panny od miłosierdzia założyć zakon na wykupienie więźniów. Dnia więc lO-go Sierpnia 1218 roku tenże król Jakób ułożony już plan do tego zakonu do skutku przyprowadził i wedle zgodnej umowy do­łożono dla zakonników czwarty ślub, gdyby potrzeba wymagała, oddania się w zakład za więźniów chrześciańskich. Król Jakób ze­zwolił na noszenie na piersiach królewskiego herbu swego, a Grzegorz IX, ten zakon tak przedziwnej ku bliźnim miłości potwier­dził. Ale i Bóg za przyczyną Najświętszej Maryi Panny temu zakonowi dziwnie błogo­sławił, że się w krótkim czasie po całym rozprzestrzenił świecie i wielu w nim było świętych mężów, którzy uzbieranych jałmużn używali na wykupienie więźniów; a gdy pieniędzy zabrakło, sami się w za­mian za onych więźniów w niewolę poda­wali.

Na oddanie czci i chwały Bogu i Naj­świętszej Maryi Pannie za tak dobroczynny i miłosierny zakład, stolica Apostolska ze­zwoliła na uroczyste obchodzenie pamiątki założenia tego zakonu, któremu wiele nada­ła i innych przywilejów. Marya dopomogła tym świętym ludziom w wielkim i świętym ich zamiarze, do uwolnienia wiernych z nie­woli niewiernych. Marya dopomoże i nam wyzwolić duszę naszą z sprośnej niewoli, w której od lat może tylu jęczy. My w nie­woli zrodzeni, łaską Boga na wolność wy­prowadzeni, ani tej wolności cenić nie umie­my, ale tej niewoli nie wystrzegamy się.

Dziwna sprzeczność w rozumie naszym; dzi­wna sprzeczność w sercu naszem; dziwna sprzeczność w woli naszej! Natura i łaska, świat i Bóg walczą między sobą, a tej wal­ki placem jest serce nasze. Kochamy wolność a szukamy niewoli, bośmy wolność na­szą w niewoli założyli. Wolność stała się u nas swawolą. Wolność synów Bożych za­przedaliśmy za wolność synów ciemności. Wolność szuka światłości, bo światłość jest prawdą, a my tylko w prawdzie i wolności być możemy. Lecz odrzucając prawdę, odrzucamy wolność; sami kujemy kajdany dla siebie, jakbyśmy się lękali, aby dusza wolną nie wróciła do Boga swego. Wyry­wamy serce z rąk Boskich, z rąk Ojca, aby je oddać pod władzę oprawców.

Zemsta, mściwość, rozpusta, chciwość upadla, poni­ża ducha, rozrania serce, niepokoi sumienie, a my jęcząc pod tak ciężkiem jarzmem, wo­łamy: wolności nam potrzeba, ale wolności bez Boga, wolności bez prawdy, wolności bez miłości! — To jest: chcemy wolności do złego, chcemy wolności do utracenia zba­wienia naszego. O ! takiej wolności skutki widzimy w koło siebie, widzimy w sobie! Obyśmy widząc, poznali; poznawszy, czy­nili i odzyskali wolność, którą Bóg nam dał w udziale.

Zapytajmy Maryą, cóż możem najmilszego dla Niej uczynić? a Ona nam odpowie: Wyswobódź duszę twoję Ja ci rę­kę do tego podam; pokaż mi rany serca twego, a ja je zagoję; pokaż mi ciemności rozumu twego, a Ja je rozwidnię. Żyłeś długo beze mnie, a życie twoje śmiercią by­ło; umrzyj życiu dawnemu, a we mnie żyć będziesz; sam własną siłą nie pokruszysz kajdan, co świat dla ciebie wykuł. Wezwij mnie w pomoc, a doznasz potęgi mojej, bo ja jestem Matką twoją, Matką miłosierdzia! O dla tego pamiątka dnia dzisiejszego bę­dzie pamiątką odrodzenia twego; bądź nie­wolnikiem Maryi, bo niewola Matki drogą jest wolnością dla dzieci, Amen.

LITANIA DO NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY.

MODLITWA
ŚWIĘTEGO BERNARDA.

Wspomnij o najdobrotliwsza Panno Maryo, że od wieków nie słyszano, ażeby kto, uciekając się do Ciebie, Twej pomocy wzywając, Ciebie o przyczynę prosząc, miał być opuszczonym kiedy. Tą nadzieją ożywiony, uciekam się do Ciebie o Maryo, Panno nad Pannami i Matko Jezusa Chrystusa! Przystępuje do Ciebie, biegnę do Ciebie, stawam przed Tobą jako grzeszny człowiek drżąc i wzdychając. O Pani świata nie gardź prośbami mojemi, o Matko Słowa przedwiecznego, racz wysłuchać mnie nędznego, który do Ciebie z tego padołu płaczu o pomoc wołam. Bądź mi pomocą we wszystkich moich potrzebach teraz i zawsze, a osobliwie w godzinę śmierci, o łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryo. Amen.

Nabożeństwo Majowe. Z rękopisów Ojca Karola Antoniewicza S. J. oddrukowane osobno z książki do nabożeństwa tegoż autora. Kraków. 1883.