Znaki moralnej pewności zbawienia.
Następujące są: pokora prawdziwa, głęboka, nabożeństwo do Najśw. Maryi Panny, nabożeństwo do Przenajśw. Sakramentu, nabożeństwo do Boskiego Serca Pana Jezusa, Komunia godna; słuchanie słowa Bożego z wykonywaniem go (żywa wiara), życie umartwione, lub męczeństwo; pogarda świata z zaparciem się siebie lub wstąpienie do zakonu; chęć i praca stawania się coraz lepszym, dobre uczynki dla podobania się Bogu samemu; żal doskonały, rozmyślanie co dzień z kwadrans i nabożeństwo do Męki Pańskiej, oraz Siedmiu Boleści Najśw. Maryi Panny; modlitwa gorliwa ze zgadzaniem się w cierpieniach z wolą Bożą.
Wszystko na cześć Trójcy Przenajświętszej, t.j. Boga Ojca, który jest niezrodzony, czyli od nikogo nie pochodzi; Boga-Syna, który jest z Boga-Ojca zrodzony przed wieki i w czasie z Niepokalanej Dziewicy Maryi; Boga-Ducha świętego, który od Boga-Ojca i Boga-Syna przed wieki pochodzi. Ale chociaż są trzy Osoby Boskie różne, to jednak mają tylko jedną naturę Boską i są sobie równe we wszystkich doskonałościach i są tylko — jednym Bogiem! Jest to fundamentalny dogmat świętej wiary Rzymsko-katolickiej i skarb najgłówniejszy, acz tajemnica rozumem ludzkim ani anielskim nigdy niepojęta; wszelkie nauczanie dowolne przeciw Kościołowi Rzymsko katolickiemu jest fałszywem i heretyckiem, prowadzi dusze na potępienie!
Dusza nieśmiertelna człowieka jest dla nas wśród ziemskich bogactw skarbem -największym od Boga danym nie na próżno. Żaden rozum pojąć nie zdoła siły miłości, z jaką Bóg miłuje duszę sprawiedliwą i świątobliwą, czyli w Jego łasce będącą: staje się ona obrazem Stwórcy samego, niejako ubóstwioną, wedle Pisma św.: “Wyście Bogowie”, (Izai. P. 41, w. 23).
Gdyby dano było człowiekowi ujrzeć całą jej piękność, to umarłby od nadmiaru szczęścia i radości! A tak człowiek powinien więcej żyć dla Boga i nieba, niż dla świata i ziemi; jest on co do duszy bratem aniołów i powinien prowadzić życie więcej duchowe, niż ziemskie w materjaliźmie grubym.
To życie duchowne zależy jedynie (Scupoli “Walka duchowna”— ta książeczka była mistrzynią Doktora Kościoła świętego Franciszka Salezego):
I. Na znaniu dobroci i wielkości Boga, a naszej nicości i skłonności do wszelkiego złego — ten jest zakon miłości, wyryty ręką samego Pana Boga, w sercu wiernych sług Jego.
II. Na miłowaniu Boga, a nienawidzeniu siebie (grzechów) to jest zaparcie się nas samych, którego Bóg od nas wymaga.
III. Na poddaniu się nie tylko Bogu, lecz też dla miłości Jego wszelkiemu stworzeniu — to jest jarzmo Jego słodkie i brzemię lekkie.
IV. Na wyrzeczeniu się wszelkich zechceń naszych, a zupełnem oddaniu się Bogu, by Mu się podobać — to jest posłuszeństwo, do którego Zbawca i Nauczyciel wzywa przykładem swoim.
V. Na pragnieniu i czynieniu tego wszystkiego dla chwały Bożej jedynie; dla podobania się Jemu samemu i że Bóg tak chce, i że godzien naszej miłości i służby — zmierzającej do tego szczytu doskonałości, która polega na tem, byś walczył ciągle ze sobą.
A że ta walka nad wszystko trudniejsza, by zdeptać i zniszczyć wszelkie złe skłonności — przeto odniesione w tem zwycięstwo jest dla Trójcy Przenajświętszej najmilsze, a tobie niebo najpewniejsze zgotuje.
https://niewolnikmaryi45735217.wordpress.com/2021/10/04/co-katolik-wiedziec-powinien-5/
Ks. Jan Domaszewicz – NIEZWYKŁE SKARBY (Krótkie uwagi) : Wedle nauki Świętych i Kościoła.
WESPRZYJ NAS
Jeśli podobają się Państwu treści które publikujemy i uważacie, że powinny docierać do większej ilości odbiorców, prosimy o wsparcie rozwoju naszej strony.
Wybraną kwotą:
Lub inną dowolną:
Dziękujemy
WSPIERAM
NiewolnikMaryi.com 
Skomentuj