Dusza pobożna powinna calem sercem pragnąć połączenia się z Chrystusem w Najśw. Sakramencie.
1. Głos ucznia. Któż mi to da Panie! abym znalazł Ciebie samego i otworzył Tobie całe serce moje, i cieszył się z Tobą, jako pragnie dusza moja, a jużby mną nikt nie wzgardził (Pieśń 8. 10).
Niechaj mię żadne stworzenie nie wzruszy i nie zajmuje, lecz Ty sam mów do mnie, a ja do Ciebie, jako ukochany do ukochanego zwykł mówić, i przyjaciel z przyjacielem zwykł obcować.
O to błagam, tego pragnę, abym się cały z Tobą połączył i serce moje oderwał od wszelkich rzeczy stworzonych, a przez częstą Komunję i Mszę świętą coraz bardziej nauczył się pojmować i cenić rzeczy niebieskie i wieczne.
Ach! Panie i Boże mój, kiedyż będę cały z Tobą złączony, cały w Tobie zatopiony, tak, żebym już zupełnie o sobie zapomniał? Ty we mnie, a ja w Tobie; i w takiem zjednoczeniu dozwól mi trwać wiecznie.
2. Zaiste Tyś jest mój Ulubiony, wybrany z tysiąca (Pieśń 5. 10) w którym podobało się duszy mojej mieszkać przez wszystkie dni żywota swego. Zaiste Tyś jest uspokojeniem mojem, w Tobie pokój zupełny i odpocznienie prawdziwe, a bez Ciebie trud, boleść i nędza nieskończona.
Zaprawdę Tyś jest Bóg skryty (Izaj. 45. 15) a nie przebywasz z bezbożnymi, lecz z pokornymi i prostymi rozmowa Twoja (Przyp. 3. 32).
O! jak słodki jest duch Twój, o Panie! (Deut. 4. 7) który dla okazania synom Twoim słodyczy Twojej, posilać ich raczysz Chlebem najsłodszym, zstępującym z nieba.
Zaiste niemasz innego narodu tak wielkiego, któryby miał bogi tak przybliżające się do niego, jako Ty, Pan Bóg nasz, przytomny jesteś, wszystkim wiernym Twoim, którym dla codziennej pociechy i wzniesienia ich serc ku niebu, dajesz się pożywać i weselić się z Tobą.
Lecz cóż ja oddam Panu za taką łaskę, za taką niezmierną miłość?
Nic nie mam milszego do dania, jak to, żebym serce moje całkowicie oddał Bogu i z Nim zupełnie się złączył.
A gdy dusza moja doskonale będzie zjednoczona z Bogiem, wtedy z radości zadrży serce moje. Wtedy mi powiesz: Jeśli Ty chcesz być ze Mną, Ja chcę być z Tobą.
A ja odpowiem: racz Panie, zostać ze mną, bo ja pragnę być z Tobą!
Oto całe pożądanie moje, aby serce moje było złączone z Tobą!
O gorącem pożądaniu Ciała Chrystusowego u niektórych dusz pobożnych.
1. Głos ucznia: Jakoż wielkie mnóstwo słodkości Twej Panie, którą zachowałeś bojącym się Ciebie (Psalm 30.20).
Kiedy wspomnę, z jaką to pobożnością i miłością niektórzy ludzie pobożni przystępują. Panie, do Najśw. Sakramentu Twego, wtedy sam w sobie wstydzę się i rumienię, że tak niedbale i ozięble przystępuję do ołtarza i do stołu Twojego. Że zostaję tak oschły i nieczuły w sercu, że nie pałam cały miłością ku Tobie, o Boże mój! że nie żywię w sobie tak gorącego pragnienia i uczucia, jakiem gorzało tylu ludzi pobożnych, którzy z powodu wielkiego pożądania Komunji św. i tkliwej miłości serca nie zdołali powstrzymać się od łez; lecz do Ciebie, Boże, który jesteś źródłem życia wzdychali miłośnie sercem i usty, nie mogąc głodu swego inaczej nasycić, ani uśmierzyć, jak tylko przez, przyjęcie z niewypowiedzianą rozkoszą i duchowną chciwością Najśw. Ciała Twego.
2. Iście płomienną była ta ich wiara, stanowiąca dotykalny dowód świętej Twojej obecności!
Albowiem prawdziwie ci poznawają Pana swego w łamaniu chleba (Por. 24. 30. 32), których serce tak gorąco pała, kiedy Jezus przebywa z nimi.
O! Jezu dobry, słodki i łaskawy, zmiłuj się nade mną, a daj nędznemu żebrakowi Twemu uczuć niekiedy w Komunji świętej choć cząstkę tej serdecznej miłości Twojej, ażeby wzmacniała się coraz bardziej wiara moja, rosła moja nadzieja w dobroć Twoją, a nie ustawała nigdy miłość moja ku Tobie, raz doskonale zapalona ogniem Twoim i posilona Manną niebieską.
3. W mocy miłosierdzia Twego jest użyczyć mi tej pożądanej łaski a, gdy nadejdzie dzień zmiłowania Twojego, napełnić mię duchem żarliwości.
A lubo nie pałam jeszcze tą wielką żądzą szczególniejszych Twoich przyjaciół, to jednak żywię w sobie, za łaską Twoją, pragnienia tej tak gorącej żądzy i błagam o nią i pragnę stać się podobnym do tych wszystkich żarliwych miłośników Twoich i być zaliczonym do świętego ich grona.
O NAŚLADOWANIU CHRYSTUSA – Do Komunii Św. mamy się przygotowywać z wielką starannością
Tomasz a Kempis – O NAŚLADOWANIU CHRYSTUSA. KSIĄG CZTERY. Kraków 1922 r. Wydawnictwo Księży Jezuitów
NiewolnikMaryi.com 
Skomentuj