DZIEŃ CZTERNASTY
Uwaga o Nawiedzeniu Maryi
1. Marya przedsięwzięła podróż do domu św. Elżbiety z gorliwości, aby dać pomoc bliźnim do zbawienia. Opuszcza dom, opuszcza słodką bogomyślność, aby błogosławieństwa udzielić Elżbiecie, aby jej syna Jana Chrzciela, w jej żywocie poświęcić.
Ucz się z tego przykładu unikać próżnych odwiedzin, a takie z ochotą podejmować, z których chwała Boża i duchowny bliźnich pożytek wyrasta.
2. Uważaj trudności tej podróży. W odległe, górzyste strony puszcza się Marya bez potrzebnej pomocy, bez opatrzenia, mimo słabości płci i wieku, a to z wielkim pośpiechem , aby jak najprędszą pomoc przynieść przesłańcowi Zbawiciela. A ty sługo Maryi ladajaką trudnością, małą niewygodą dajesz się odstraszać od nawiedzenia kościoła, nawet w dni przykazane, od dróg, które ci miłość Boga i bliźniego nakazuje. Patrz na przykład Maryi, a ucz się zwyciężać opieszałość i lenistwo twoje.
MODLITWA
Zwierciadło sprawiedliwości, módl się za nami.
O Maryo! zdumiewamy się nad blaskiem cnót Twoich; żaden cień ich nie ćmi, żadna skaza nie szpeci. Wszystkaś piękna i ozdobna, wszystko w Tobie lśni się najdoskonalszych cnót promieniem! Chcę o Pani moja w tem się zwierciadle przypatrzeć, Twoją sprawiedliwość i świętość zawsze mieć przed oczyma, abym się nauczył, co mam czynić i jak żyć, co mam i jak czynić dla pozyskania łaski Syna Twego. Uproś mi łaskawie odpuszczenie wszystkich nieprawości moich, wprowadź mię na drogę sprawiedliwości, racz kierować i umacniać me kroki, abym z niej nigdy nie zboczył; aż wreszcie dojdę do kresu podróży ziemskiej, kresu przeznaczenia mego w wieczności. Amen.
Przykład
Do pocztu wielkich czcicieli Maryi niepospolitem prawem należy św. Franciszek Borgiasz, książę Gandyi, a później generał Towarzystwa Jezusowego. Wielki ten Święty wśród zgiełku świata i dworskich okazałości zawsze niewinne i świątobliwe prowadził życie; do wyższej zaś żywota świątobliwości tem się zdarzeniem pobudził. Otrzymał polecenie od Cesarza Karola Piątego przeprowadzić do Grenady, miejsca grobów królewskich, ciało zmarłej Izabeli. Kiedy więc przed pogrzebaniem trumnę otworzono, ujrzawszy Franciszek szpetność i zropiałość na twarzy tej pani, którą za cud urody uważano, poznał, w tem, jako we zwierciadle znikomość ziemskich rzeczy. Powróciwszy więc do gospody, całą noc na modlitwie przepędził, opłakując gorzko, że dotąd służbie świata życie swe oddawał. Następnie uczynił Bogu ślub, że żadnemu odtąd śmiertelnemu panu służyć nie będzie i wkrótce potem, gdy mu żona umarła, wyrzekłszy się księstwa dziedzicznego i godności wicekróla, wstąpił do Towarzystwa Jezusowego, gdzie wszystkich cnót, osobliwie pokory doskonałym został wzorem.
Święty ten w całem swem życiu jaśniał gorącem do Maryi nabożeństwem . Codzień odprawiał nabożne ku czci Jej ćwiczenia, nigdy nie opuścił Różańca, który w duchu Kościoła odmawiając, nad tajemnicami odkupienia naszego długie czynił rozmyślania. Kiedy tylko wcielenie, sprawy życia, mękę i śmierć Zbawiciela rozpamiętywał, któremu to nabożeństwu wiele codzień godzin poświęcał; zawsze też uwagę zwracał ku Maryi, jako ku tej, która we wszystkich tych tajemnicach największy miała udział. To ku Maryi nabożeństw o powszystkich domach, do których miał przystęp, zaszczepić usiłował, a Generałem zakonu zostawszy, członkom zgromadzenia swego je wpajał, twierdząc, że wszystkie łaski z nieba przez Maryę na nas zstępują. W skutek tego nabożeństwa, we wszystkich okolicznościach, pociechy i pomocy od Maryi doznawał, a niekiedy też jawnemi cudami nabożeństwo to Marya przezeń potwierdzała.
Przysługa. Jeśli nie jesteś w pewnym jeszcze stanie, pomyśl pilnie pod przewodnictwem Maryi o obraniu stanu, mając przed oczyma te Zbawiciela słowa: „Co pomoże człowiekowi, gdyby wszystek świat pozyskał, jeśli duszę swą straci“. I na uproszenie światła w tym najważniejszym dla zbawienia duszy interesie, zmów nabożnie litanię do Maryl. A jeśli jesteś już w nieodmiennym stanie, uczyń to samo w celu poznania i doskonałego wypełnienia powinności twego stanu.
„MIESIĄC MAJ POŚWIĘCONY NAJŚWIĘTSZEJ PANNIE MARYI.” Kraków, 1896 r.