II List św. Pawła do Tesaloniczan – Z objaśnieniami. Cz. III

ROZDZIAŁ 3

O miłości Boga, unikaniu złego towarzystwa, potrzebie pracy, i t. d

Na ostatek bracia, módlcie się za nas, aby mowa Boża bieżała i była wsławiona jako i u was, (Aby mowa Boża bieżała. Aby nauka Ewangeliczna przez nasze opowiadanie pomyślnie i bez przeszkody się rozszerzała i postępowała. Jako i u was. Postęp wzięła.)

²i abyśmy byli wyzwoleni od niespokojnych i złośliwych ludzi: abowiem nie wszytkich jest wiara. ( Albowiem nie wszystkich jest wiara. Jakby rzekł: nie dziw iż niespokojni i źli ludzie usiłują powstrzymać bieg wiary, gdyż nie wszystkim jest dano wierzyć, to jest, nie wszyscy mają wiarę, nawet z pomiędzy tych, którzy słyszeli opowiadanie Ewangelii, niektórzy bowiem wierzyć nie chcą.)

³A wierny jest Bóg, który was utwierdzi i strzec będzie od złego. (A wierny jest Bóg. Prawdziwy i stały w obietni­cach; a przeto nie opuści tych, których przyjął do licz­by swoich, chybaby oni sami chcieli być opuszczony­mi. — Was utwierdzi. W wierze. — Strzedz będzie od złego. Od czarta, który przez złych ludzi usiłuje podko­pać wiarę waszę.)

⁴A dufamy o was w Panu, iż co rozkazujemy, i czynicie, i czynić będziecie.

⁵A Pan niech prostuje serca wasze w miłości Bożej i w cierpliwości Chrystusowej. (Niech prostuje serca wasze w miłości Bożej. Ży­czę, aby Pan kierował sercami waszemi, i coraz bar­dziej a bardziej pobudzał do miłości Bożej. — I w cierpliwości Chrystusowej. I do naśladowania cierpliwości Chrystusa Pana)

⁶A opowiadamy wam, bracia, w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, iżbyście się odłączyli od każdego brata nieporządnie chodzącego, a nie według podania, które wzięli od nas. ( Opowiadamy. Rozkazujemy. — W imię Pana na­szego Jezusa Chrystusa. Imieniem i powagą Chrystusa, którego miejsce zastępujemy. — Nieporządnie. Niespokojnie, mieszającego pokój Kościoła. — A nie według podania. A nie według tego cośmy podali, gdyśmy was ćwiczyli w chrześciańskiej wierze i karności.)

⁷Abowiem sami wiecie, jako nas potrzeba naszladować: gdyżeśmy nie byli niespokojni między wami (Wiecie jak nas potrzeba naśladować. Wiecie, jaki dałem wam przykład, a zatem wiecie, co wam czynić na­leży, żebyście mogli mnie naśladować. — Gdyżeśmy nie byli niespokojni między wami. Nie próżnowaliśmy u was, a następnie nie byliśmy niespokojnymi i zakłócają­cymi pokój.)

⁸aniśmy chleba darmo od którego pożywali, ale w pracy i w utrudzeniu w nocy i we dnie robiąc, abyśmy którego z was nie obciążyli. (Ale w pracy i utrudzeniu. Patrz, co się rzekło, I. Tess. 2, 9.— Abyśmy którego z was nie obciążyli. Wymagając żywności i odzienia.)

⁹Nie jakobyśmy byli mocy nie mieli, ale żebyśmy wam sami siebie na wzór dali, abyście nas naszladowali. (Nie jakobyśmy byli mocy nie mieli. Być wam ciężarem; mieliśmy ją bowiem; słuszna bowiem jest, aby ci, którzy służą kościołowi, od niego też mieli pożywie­nie. — Ale żebyśmy wam sami siebie na wzór dali. Żeby naszem postępowaniem dać wam przykład do naśla­dowania.)

¹⁰Abowiem i gdyśmy byli u was, tośmy wam opowiadali: iż jeśli kto nie chce robić, niech też nie je. ( Opowiadali. Rozkazywali. — Jeśli kto niechce robić, niech też nie je. P. Wujka.)

¹¹Bo słyszeliśmy, iż niektórzy niespokojnie chodzą między wami, nic nie robiąc, ale dwornie się sprawując. ( Dwornie się sprawując. Próżniacy, ciekawi, ga­datliwi, i t. d.)

¹²A tym, którzy takowi są, opowiadamy i prosimy przez Pana Jezusa Chrystusa, aby z milczeniem robiąc, swój chleb jedli.

¹³A wy, bracia, nie ustawajcie dobrze czyniąc. (Nie ustawajcie dobrze czyniąc. Nie bądźcie opieszałymi, nie zaniedbujcie świadczyć dobrodziejstw.)

¹⁴A jeśli kto jest nieposłuszny słowu naszemu przez list, tego naznaczcie, a nie mieszajcie się z nim, aby się zawstydził. (Słowu naszemu. Rozkazaniu naszemu, które wam w tym liście wyrażam. — Tego naznaczcie. Napiętnujcie, żeby się strzedz takiego. — A nie mieszajcie się z nim. Nie przystawajcie, i nie miejcie z nim stosunków. —Aby się zawstydził. Widząc się być opuszczonym od wszystkich, żeby się zawstydził i poprawił.)

¹⁵A nie poczytajcie jako nieprzyjaciela, ale upominajcie jako brata. (A nie poczytajcie jako nieprzyjaciela. Chociaż rozkazuję unikać, jednak nie uważajcie go przeto za nieprzyjaciela, i nie strofujcie go surowo, ale upominajcie łaskawie, jak brata, mając to na względzie, żeby się upamiętał i poprawił.)

¹⁶A sam Pan pokoju niech wam da pokój wieczny na wszelkim miejscu. Pan niechaj będzie z wami wszytkimi. (Pan pokoju. Sprawca i miłośnik pokoju. — Pan niechaj będzie z wami wszystkimi. Przez łaskę swoję.)

¹⁷Pozdrowienie ręką moją Pawłową, który jest znak w każdym liście, tak piszę. (Pozdrowienie ręką moją Pawłową. Patrz, co się rzekło Koloss. 4, 18.—Który jest znak w każdym liście.Chce Apostoł, żeby po tym znaku poznawano wszystkie poprzedzającego listu,jego listy, to jest, iż na końcu własną ręką podpisuje.)

¹⁸Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa z wami wszytkimi. Amen.

Wykład X . J . Wujka

10. Jeśli kto nie chce robić. Nie jest ci to powszechne rozkazanie, żeby zgoła wszyscy, i szlachta, i księża, robić rękoma byli powinni (jako sektarze tych słów naciągają). Ale tylko tym Apostoł robić każe, którzy jeśli nie robią, tedy albo kraść muszą, albo insze gorszyć, albo czas próżno trawić. Bo się tak sam Apostoł wykłada: Ten który kradł, mówi niechaj już nie kradnie: lecz raczej niech pracuje, robiąc rękoma swemi. A na drugim miejscu rozkazawszy robić rękoma, przyczynę tę daje: Abyście się z obcymi uczci­wie obchodzili, niczyjego nie potrzebując. Bo się gorszyli niewierni, gdy widzieli, iż chrześcijanie chcieli żyć z cudzych majętności. A tu lepak powiedziawszy: Kto nie robi, ten też niechaj nie je; tę przyczynę rozkazania daje: Bośmy słyszeli, iż niektórzy między wami nieporządnie się sprawują; nic nie robiąc, ale się cudzemi spra­wami niepotrzebnie bawiąc. Którzy się tedy mogą kradzieży, i wzgorszenia, i próżnowania uwiarować, inaczej niżli rękom a róbiąc, i czem się innem pótrzebniejszem bawiąc: tym Apostoł nie każe ręczną robotę robić. (Epbes. 4, 28. I. Thes. 4, 12).