ROZDZIAŁ 5
O niepewności czasu przyjścia Pańskiego na sąd, ustawicznem czuwaniu, i t.d.
1A o czasiech i o chwilach, bracia, nie potrzebujecie, abyśmy wam pisali. ( A o czasieeh i o chwilach. W jakim czasie i chwili ma przyjść Chrystus na sąd.)
2Abowiem sami dostatecznie wiecie, iż dzień Pański, jako złodziej w nocy, tak przydzie. ( Jako złodziej. Niespodzianie, nagle.)
3Bo gdy rzeką: Pokój i bezpieczeństwo, tedy nagłe zginienie przydzie na nie, jako ból w żywocie mającej, a nie wybiegają się. ( Bo gdy rzeką, pokój i bezpieczeństwo. Gdy się wszystkim śmiertelnym zdawać będzie, iż zostają w bezpieczeństwie.—Jako ból w żywocie mającej. Spadnie na nich nagła zguba, tak jak nagle przychodzą na niewiasty ciężarne boleści rodzenia.)
4A wy, bracia, nie jesteście w ciemności, aby on dzień was miał jako złodziej zastać. (Nie jesteście w ciemności. Niedowiarstwa; ale światłością wiary przewidujecie i oczekujecie tego dnia ostatecznego)
5Abowiem wszyscy wy jesteście synowie światłości i synowie dnia: nie jesteśmy nocy ani ciemności. ( Jesteście synowie światłości, i synowie dnia. Zostajecie w światłości Ewangelii, która wam świeci jak południe.—Nie jesteśmy nocy, ani ciemności. To jest synami; rozpędziliśmy bowiem światłem wiary ciemności niedowiarstwa.)
6A tak, nie śpimy jako i inszy, ale czujmy i bądźmy trzeźwymi. (Nie spijmy. Snem grzechów. — Jako i inszy. Niewierni i grzesznicy.)
7Abowiem którzy śpią, w nocy śpią, a którzy są pijani, w nocy są pijani. ((Albowiem którzy spią, to nocy śpią. Zdanie jest: Przebywamy w świetle i dniu; a więc nie wypada abyśmy spali, abyśmy się oddawali pijaństwu: te bowiem sprawy, jako od ludzi dzieją się w nocy, tak też są moralnie sprawami ciemności, od których się nam wstrzymywać należy. Mówi o śnie niedbalstwa, gnuśności, nieświadomości, a zwłaszcza grzechów. — W nocy są pijani. Był bowiem zwyczaj u starożytnych, że uczty odbywali wieczorem, i aż w późną noc przeciągali.)
8A my, którzy jesteśmy dniowi, bądźmy trzeźwi, oblekszy pancerz wiary i miłości a przyłbicę nadzieje zbawienia, ( Oblekszy pancerz wiary i miłości. Ten pancerz w liście do Efez. 6, 14. nazwał pancerzem sprawiedliwości; prawdziwa bowiem i chrześciańska sprawiedliwość zasadza się najbardziej na wierze i miłości; i jako sprawiedliwość jest zbiorem wszystkich cnót, tak miłość, jak podaje tenże apostoł, jest cierpliwą, łaskawą, i t.d. i obowiązki wszystkich cnót zawiera i udoskonala. Patrz, co się rzekło w przyt. miejscu do Efezów.— A przyłbicę nadzieję zbawienia. Patrz, co się rzekło do Efez. 6, 17.)
9gdyż Bóg nie postawił nas ku gniewu, ale ku nabyciu zbawienia przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, ( Gdyż Bóg nie postawił nas ku gniewu. Bóg nie przeznaczył nas do gniewu, to jest, do wiecznego potępienia.—Ale ku nabyciu zbawienia. Ale żebyśmy za łaską Chrystusa, który za nas umarł, nabyli zbawienia wiecznego.)
10który umarł za nas, abyśmy, chociaż czujemy, chociaż śpimy, społu z nim żyli. (Chociaż czujemy. Żyjemy . — Chociaż śpimy. Umieramy.—Społu z nim żyli. To jest, tutaj w łasce a po śmierci w chwale.)
11Dlatego cieszcie się społecznie i budujcie jeden drugiego, jako i czynicie. ( Dlatego cieszcie się społecznie. Tem coście odemnie słyszeli o zmartwychwstaniu i życiu wiecznem z Chrystusem.— I budujcie jeden drugiego. Dopomagajcie jeden drugiego zbawieniu przez pobożne mowy, któremi niech pobudzają dusze wasze do nadziei błogosławionego zmartwychwstania i życia wiecznego.)
12A prosimy was, bracia, abyście znali te, którzy pracują między wami i którzy są przełożonymi waszymi w Panu, i napominają was: ( Abyście znali. Mieli wzgląd na nich. — Te którzy pracują. W opowiadaniu Ewangelii i rozszerzaniu chrześciaństwa.— W Panu. W rodzinie Chrystusowej. — I napominają was. Czego się macie trzymać, a czego unikać.)
13iżbyście je barziej miłowali dla ich prace. Pokój miejcie z nimi. ( Dla ich prace. Dla ich pracy i pilności, którą podejmują w zarządzie i nauczaniu was. — Pokój miejcie z nimi. Zachowujcie się z nimi spokojnie i okazujcie posłuszeństwo.)
14A prosimy was, bracia, karzcie niespokojne, cieszcie małego serca, przyjmujcie niemocne, cierpliwymi bądźcie ku wszytkim. ( A prosimy was bracia. Tu już do tych przemawia, którzy mają przełożeństwo, i dotyka niektórych części ich obowiązków. — Karzcie niespokojne. Którzy przez złe i rozwięzłe obyczaje mieszają pokój i spokojność społeczną. — Cieszcie małego serca. Żeby w przeciwnościach nie upadali na duchu. — Przyjmujcie niemocne. Wspierajcie niemocnych w wierze.)
15Patrzcie, aby kto złym za złe komu nie oddawał, ale zawżdy, co dobrego jest, naszladujcie jeden przeciw drugiemu i przeciw wszytkim. ( Zawżdy co dobrego jest naśladujcie, jeden przeciw drugiemu, i przeciw wszystkim . Czyńcie dobrze jeden drugiemu i wszystkim.)
16Zawsze się weselcie. ( Zawsze się weselcie. Weselem duchownem, nawet w pośród ucisków i utrapień tego życia.)
17Bez przestanku się módlcie. ( Bez przestanku się módlcie. Nie zaniedbujcie modlitwy, ale się zawsze w swoim czasie módlcie.)
18We wszytkim dziękujcie, abowiem ta jest wola Boża w Chrystusie Jezusie ku wam wszytkim. ( We wszystkiem dziękujcie. Tak w przeciwnościach, jak i w pomyślności. — Albowiem ta jest wola Boża. To czyniąc podobacie się Bogu.— W Chrystusie. Przez Chrystusa, to jest, przez jego naukę, prawo i łaskę tak się sprawujcie, żebyście się zawsze modlili, zawsze cieszyli i t. d.)
19Ducha nie gaście. ( Ducha niegaście. Darów, łask, światła, natchnień i pobudzeń Ducha Sw.)
20Proroctw nie lekceważcie. ( Proroctw nie lekce ważcie. Było bowiem naówczas pomiędzy chrześcianami wielu obdarzonych duchem prorockim, których przepowiednie zaleca.)
21A wszytkiego doświadczajcie, co dobre jest, dzierżcie. (A wszystkiego doświadczajcie: co dobre jestdzierżcie P. W.)
22Od wszelakiego podobieństwa złego się powściągajcie. ( Od wszelkiego podobieństioa złego. Strzeżcie się tego wszystkiego, co ma pozór grzechu albo złego, choć by same w sobie złem nie było. )
23A sam Bóg pokoju niech was we wszytkim poświęci, aby cały duch wasz i dusza, i ciało bez skargi na przyszcie Pana naszego Jezusa Chrystusa było zachowane. (Bóg pokoju. Sprawca i miłośnik pokoju. — Niech was we wszystkiem poświęci. Niechaj przyda świętości, żebyście byli doskonałymi we wszystkiem. — Aby cały duch wasz. Abyście umysłem i duszą byli nienagannymi i niewinnymi, i żebyście się takimi znaleźli podczas przyjścia Pańskiego na sąd, kiedy odda każdemu wedle uczynków jego.)
24Wierny jest, który was wezwał, który też uczyni. ( Wierny jest. I stałym w zachowaniu obietnic, i wspieraniu przedsięwzięć, rozpoczętych przez jego natchnienie. — Uczyni. Że dojdziecie do portu wiecznej szczęśliwości.)
25Bracia, módlcie się za nas.
26Pozdrówcie bracią wszytkę w pocałowaniu świętym.( W pocałowaniu świętem. Patrz, co się rzekło do Rzym. 16, 16.)
27Poprzysięgam was przez Pana, aby ten list przeczytan był wszytkiej świętej braciej. ( Poprzysięgam . Boską powagą rozkazuje, albo proszę na Boga. — Wszystkiej świętej braci. Wszystkim chrześcianom, którzy się u was znajdują.)
28Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa z wami. Amen. ( Łaska Pana. Zwyczajna formuła zakończenia listów. Pod imieniem łaski rozumie wszelki rodzaj dobrodziejstw, które się nam udzielają od Boga przez Chrystusa.)
Wykład X . J. Wujka.
20. Wszystkiego doświadczajcie. Gdy mówi wszystkiego próbujcie, nie dajeć wolności tego próbowania zgoła wszystkim ludziom, którzy są w Kościele: ale tylko tym, którym doświadczać należy, t. j. przełożonym kościelnym. K temu nie mówi tu zgoła owszystkich proroctwach, pismach i naukach, żeby znowu miały być próbowane: ale tylko o nowych, wątpliwych i podejrzanych, które jeszcze nie są doświadczone. Lecz nauka ksiąg zakazanych nie jest wątpliwa, ale jawnie zła i szkodliwa: bo już jest spróbowana i potępiona. Także z drugiej strony nie jest wątpliwa nauka Koncyliów albo Zborów kościelnych, ale jawnie dobra i z Ducha Ś ., i przetoż Paweł Ś. odnosząc do kościołów dekiet Zboru Jerozolimskiego, nie mówił: Doświadczajcie,ale rozkazował on dekret zachować.
Koniec listu pierwszego ś. Pawła Ap. do Tessaloniczan.
BIBLIA ŁACIŃSKO -POLSKA CZYLI PISMO ŚWIĘTE STAREGO I NOWEGO TESTAMENTU PODŁUG TEKSTU ŁACIŃSKIEGO WULGATY I PRZEKŁADU POLSKIEGO X. JAKÓBA WUJKA T. J. Z KOMENTARZEM MENOCHIUSZA T. J. Tom IV, Wilno. 1907r.