ROZDZIAŁ 5

O niepewności czasu przyjścia Pańskiego na sąd, ustawicznem czuwaniu, i t.d.

¹A o czasiech i o chwilach, bracia, nie potrzebujecie, abyśmy wam pisali. ( A o czasieeh i o chwilach. W jakim czasie i chwili ma przyjść Chrystus na sąd.)

²Abowiem sami dostatecznie wiecie, iż dzień Pański, jako złodziej w nocy, tak przydzie. ( Jako złodziej. Niespodzianie, nagle.)

³Bo gdy rzeką: Pokój i bezpieczeństwo, tedy nagłe zginienie przydzie na nie, jako ból w żywocie mającej, a nie wybiegają się. ( Bo gdy rzeką, pokój i bezpieczeństwo. Gdy się wszy­stkim śmiertelnym zdawać będzie, iż zostają w bezpie­czeństwie.—Jako ból w żywocie mającej. Spadnie na nich nagła zguba, tak jak nagle przychodzą na niewiasty ciężarne boleści rodzenia.)

⁴A wy, bracia, nie jesteście w ciemności, aby on dzień was miał jako złodziej zastać. (Nie jesteście w ciemności. Niedowiarstwa; ale świa­tłością wiary przewidujecie i oczekujecie tego dnia osta­tecznego)

⁵Abowiem wszyscy wy jesteście synowie światłości i synowie dnia: nie jesteśmy nocy ani ciemności. ( Jesteście synowie światłości, i synowie dnia. Zosta­jecie w światłości Ewangelii, która wam świeci jak po­łudnie.—Nie jesteśmy nocy, ani ciemności. To jest syna­mi; rozpędziliśmy bowiem światłem wiary ciemności nie­dowiarstwa.)

⁶A tak, nie śpimy jako i inszy, ale czujmy i bądźmy trzeźwymi. (Nie spijmy. Snem grzechów. — Jako i inszy. Nie­wierni i grzesznicy.)

⁷Abowiem którzy śpią, w nocy śpią, a którzy są pijani, w nocy są pijani. ((Albowiem którzy spią, to nocy śpią. Zdanie jest: Przebywamy w świetle i dniu; a więc nie wypada abyś­my spali, abyśmy się oddawali pijaństwu: te bowiem sprawy, jako od ludzi dzieją się w nocy, tak też są mo­ralnie sprawami ciemności, od których się nam wstrzy­mywać należy. Mówi o śnie niedbalstwa, gnuśności, nieświadomości, a zwłaszcza grzechów. — W nocy są pijani. Był bowiem zwyczaj u starożytnych, że uczty odbywali wieczorem, i aż w późną noc przeciągali.)

⁸A my, którzy jesteśmy dniowi, bądźmy trzeźwi, oblekszy pancerz wiary i miłości a przyłbicę nadzieje zbawienia, ( Oblekszy pancerz wiary i miłości. Ten pancerz w liście do Efez. 6, 14. nazwał pancerzem sprawiedli­wości; prawdziwa bowiem i chrześciańska sprawiedliwość zasadza się najbardziej na wierze i miłości; i jako spra­wiedliwość jest zbiorem wszystkich cnót, tak miłość, jak podaje tenże apostoł, jest cierpliwą, łaskawą, i t.d. i obowiązki wszystkich cnót zawiera i udoskonala. Patrz, co się rzekło w przyt. miejscu do Efezów.— A przyłbicę nadzieję zbawienia. Patrz, co się rzekło do Efez. 6, 17.)

⁹gdyż Bóg nie postawił nas ku gniewu, ale ku nabyciu zbawienia przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, ( Gdyż Bóg nie postawił nas ku gniewu. Bóg nie przeznaczył nas do gniewu, to jest, do wiecznego potę­pienia.—Ale ku nabyciu zbawienia. Ale żebyśmy za łaską Chrystusa, który za nas umarł, nabyli zbawienia wiecznego.)

¹⁰który umarł za nas, abyśmy, chociaż czujemy, chociaż śpimy, społu z nim żyli. (Chociaż czujemy. Żyjemy . — Chociaż śpimy. Umie­ramy.—Społu z nim żyli. To jest, tutaj w łasce a po śmierci w chwale.)

¹¹Dlatego cieszcie się społecznie i budujcie jeden drugiego, jako i czynicie. ( Dlatego cieszcie się społecznie. Tem coście odemnie słyszeli o zmartwychwstaniu i życiu wiecznem z Chrystusem.— I budujcie jeden drugiego. Dopomagajcie jeden drugiego zbawieniu przez pobożne mowy, któremi niech pobudzają dusze wasze do nadziei błogosławione­go zmartwychwstania i życia wiecznego.)

¹²A prosimy was, bracia, abyście znali te, którzy pracują między wami i którzy są przełożonymi waszymi w Panu, i napominają was: ( Abyście znali. Mieli wzgląd na nich. — Te którzy pracują. W opowiadaniu Ewangelii i rozszerzaniu chrześciaństwa.— W Panu. W rodzinie Chrystusowej. — I na­pominają was. Czego się macie trzymać, a czego unikać.)

¹³iżbyście je barziej miłowali dla ich prace. Pokój miejcie z nimi. ( Dla ich prace. Dla ich pracy i pilności, którą po­dejmują w zarządzie i nauczaniu was. — Pokój miejcie z nimi. Zachowujcie się z nimi spokojnie i okazujcie po­słuszeństwo.)

¹⁴A prosimy was, bracia, karzcie niespokojne, cieszcie małego serca, przyjmujcie niemocne, cierpliwymi bądźcie ku wszytkim. ( A prosimy was bracia. Tu już do tych przemawia, którzy mają przełożeństwo, i dotyka niektórych części ich obowiązków. — Karzcie niespokojne. Którzy przez złe i rozwięzłe obyczaje mieszają pokój i spokojność społeczną. — Cieszcie małego serca. Żeby w przeciwno­ściach nie upadali na duchu. — Przyjmujcie niemocne. Wspierajcie niemocnych w wierze.)

¹⁵Patrzcie, aby kto złym za złe komu nie oddawał, ale zawżdy, co dobrego jest, naszladujcie jeden przeciw drugiemu i przeciw wszytkim. ( Zawżdy co dobrego jest naśladujcie, jeden przeciw drugiemu, i przeciw wszystkim . Czyńcie dobrze jeden  drugiemu i wszystkim.)

¹⁶Zawsze się weselcie. ( Zawsze się weselcie. Weselem duchownem, nawet w pośród ucisków i utrapień tego życia.)

¹⁷Bez przestanku się módlcie. ( Bez przestanku się módlcie. Nie zaniedbujcie mo­dlitwy, ale się zawsze w swoim czasie módlcie.)

¹⁸We wszytkim dziękujcie, abowiem ta jest wola Boża w Chrystusie Jezusie ku wam wszytkim. ( We wszystkiem dziękujcie. Tak w przeciwnościach, jak i w pomyślności. — Albowiem ta jest wola Boża. To czyniąc podobacie się Bogu.— W Chrystusie. Przez Chry­stusa, to jest, przez jego naukę, prawo i łaskę tak się sprawujcie, żebyście się zawsze modlili, zawsze cieszy­li i t. d.)

¹⁹Ducha nie gaście. ( Ducha niegaście. Darów, łask, światła, natchnień i pobudzeń Ducha Sw.)

²⁰Proroctw nie lekceważcie. ( Proroctw nie lekce ważcie. Było bowiem naówczas pomiędzy chrześcianami wielu obdarzonych duchem pro­rockim, których przepowiednie zaleca.)

²¹A wszytkiego doświadczajcie, co dobre jest, dzierżcie. (A wszystkiego doświadczajcie: co dobre jestdzierżcie P. W.)

²²Od wszelakiego podobieństwa złego się powściągajcie. ( Od wszelkiego podobieństioa złego. Strzeżcie się tego wszystkiego, co ma pozór grzechu albo złego, choć by same w sobie złem nie było. )

²³A sam Bóg pokoju niech was we wszytkim poświęci, aby cały duch wasz i dusza, i ciało bez skargi na przyszcie Pana naszego Jezusa Chrystusa było zachowane. (Bóg pokoju. Sprawca i miłośnik pokoju. — Niech was we wszystkiem poświęci. Niechaj przyda świętości, żebyście byli doskonałymi we wszystkiem. — Aby cały duch wasz. Abyście umysłem i duszą byli nienagannymi i niewinnymi, i żebyście się takimi znaleźli podczas  przyjścia Pańskiego na sąd, kiedy odda każdemu wedle uczynków jego.)

²⁴Wierny jest, który was wezwał, który też uczyni. ( Wierny jest. I stałym w zachowaniu obietnic, i wspieraniu przedsięwzięć, rozpoczętych przez jego na­tchnienie. — Uczyni. Że dojdziecie do portu wiecznej szczęśliwości.)

²⁵Bracia, módlcie się za nas. 

²⁶Pozdrówcie bracią wszytkę w pocałowaniu świętym.( W pocałowaniu świętem. Patrz, co się rzekło do  Rzym. 16, 16.)

²⁷Poprzysięgam was przez Pana, aby ten list przeczytan był wszytkiej świętej braciej. ( Poprzysięgam . Boską powagą rozkazuje, albo pro­szę na Boga. — Wszystkiej świętej braci. Wszystkim chrześcianom, którzy się u was znajdują.)

²⁸Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa z wami. Amen. ( Łaska Pana. Zwyczajna formuła zakończenia listów. Pod imieniem łaski rozumie wszelki rodzaj do­brodziejstw, które się nam udzielają od Boga przez Chrystusa.)

Wykład X . J. Wujka.

20. Wszystkiego doświadczajcie. Gdy mówi wszystkiego próbujcie, nie dajeć wolności tego próbowania zgoła wszystkim ludziom, którzy są w Kościele: ale tylko tym, którym doświad­czać należy, t. j. przełożonym kościelnym. K temu nie mówi tu zgoła owszystkich proroctwach, pismach i naukach, żeby znowu miały być próbowane: ale tylko o nowych, wątpliwych i podejrzanych, które jeszcze nie są doświadczone. Lecz nauka ksiąg zakazanych nie jest wątpliwa, ale jawnie zła i szkodliwa: bo już jest spróbowana i potępiona. Także z drugiej strony nie jest wątpliwa nauka Koncyliów albo Zborów kościelnych, ale jawnie dobra i z Ducha Ś ., i przetoż Paweł Ś. odnosząc do kościołów dekiet Zboru Jerozolimskiego, nie mówił: Doświadczajcie,ale rozkazował on dekret zachować.

Koniec listu pierwszego ś. Pawła Ap. do Tessaloniczan.

BIBLIA ŁACIŃSKO -POLSKA CZYLI PISMO ŚWIĘTE STAREGO I NOWEGO TESTAMENTU PODŁUG TEKSTU ŁACIŃSKIEGO WULGATY I PRZEKŁADU POLSKIEGO X. JAKÓBA WUJKA T. J. Z KOMENTARZEM MENOCHIUSZA T. J. Tom IV, Wilno. 1907r.