I List Św. Pawła do Koryntian – z objaśnieniami cz. XII

ROZDZIAŁ XII

O różności darów Ducha Św., rozmaitych obowiązkach członków Kościoła

¹A o duchownych, bracia, nie chcę, abyście wiedzieć nie mieli. ( O duchownych. Tj darach Ducha Świętego.)

²Wiecie, iż gdyście Pogany byli, do niemych bałwanów, jako was prowadzono, szliście. ( Jako was prowadzono, szliście. Chodziliście tak jak was wiodły zwyczaje, podania przodków i kapłanów a także poduszczenia djabelskie.)

³Przetoż oznajmuję wam, iż żaden, w Duchu Bożym mówiąc, nie mówi przeklęctwa Jezusowi. A żaden nie może rzec: Pan Jezus, jedno w Duchu świętym. (W Duchu Bożym mówiąc. Przez Ducha Św. Nie mówi przeklęctwa Jezusowi. Nie przeklina, nie złorzeczy Jezusowi, ale raczej kto się powoduje Duchem Bożym, Jezusa uznaje w wzywa jako sprawcę łaski, zbawienia, wszystkich darów duchowych. Rzec: Pan Jezus. Uznawać, wierzyć, wzywać i opowiadać imię Pana Jezusa i wyznawać jego wiarę, to jest tym sposobem jaki należy, o ile by zasługiwało to na zbawienie. Jedno w Duchu świętym. Jedno przez Ducha św. Jakby rzekł: te dary tak dalece nie są waszemi, ale z Ducha Św. iż ani Jezusa poznać, ani go wzywać byście sami przez się nie mogli; ale to poznanie i wzywanie jest darem Ducha. Św.)

⁴Różności darów są, lecz tenże Duch. (Różności darów są. Łaski podzielone są w Kościele, jedna temu druga komu innemu się udziela.)

⁵I są różności posług: ale tenże Pan. (Posług . To jest, iż te posługi rozmaicie są podzielone w kościele.— Ale tenże Pan . Jezus Chrystus, od którego, jako Boga, i przez którego, jako człowieka, wszystkie się owe dary udzielają.)

⁶I są różności spraw; ale tenże Bóg, który sprawuje wszytko we wszytkich. (Różności spraw . Zdolność czynienia rozumie tych spraw, które się odnoszą do zbudowania Kościoła, i które przewyższają siłę przyrodzenia, jakiemi są cuda.— Ale tenże Bóg , który sprawuje. Wyrazem sprawuje oznacza apostoł wewnętrzną obecność, siłę i skuteczność, przez którą Bóg wewnętrznie wszystko działa, a zwłaszcza cuda i łaski darmo dane.)

⁷A każdemu bywa dane okazanie Ducha ku pożytkowi. (Okazanie ducha. Niejaki z tych darów , przez który się okazuje, że on odebrał Ducha Ś .— Ku pożytkowi. Nie własnemu, ale całego Kościoła.)

⁸Jednemu przez Ducha bywa dana mowa mądrości, a drugiemu mowa umiejętności według tegoż Ducha, (Mowa mądrości. Zdolność wyłuszczenia mądrości, to jest, najwyższych tajemnic Trójcy Przenajświętszej, wcielenia, przeznaczenia, i t. d., jak tłumaczy niż. r. 13, w.2. Dar przez który się docieka najwyższych przyczyn rzeczy, najbardziej skrytych i najdalszych od naszych zmysłów.— Mowa umiejętności. Dar umiejętności, do urządzenia życia prywatnego i społecznego. Inni rozumieją tu umiejętność przez którą się wyłuszczają rzeczy należące do wiary za pomocą przykładów, porównań, rozumowań ludzkich i filozoficznych. — Według tegoż Ducha . Za
sprawą tegoż Ducha Ś.)

 ⁹inszemu wiara w tymże Duchu, drugiemu łaska uzdrawiania w tymże Duchu, (Wiara . Wielkie pojęcie tajemnic wiary, do ich rozważania i wyjaśniania.— Łaska uzdrawiania . Dar leczenia chorób ciała.)

¹⁰drugiemu czynienie cudów, drugiemu proroctwo, drugiemu rozeznanie duchów, inszemu rozmaitość języków, a drugiemu tłumaczenie mów. (Proroctwo. Dar przepowiadania rzeczy przyszłych, albo tłumaczenia Pisma ś , a zwłaszcza proroctw . — Rozeznanie duchów. Myśli i zamiarów serca, a następnie czynności i mów, aby wiedział, czy pochodzą od natury, czy od czarta, czy od Boga albo anioła .— Rozmaitość języków. Dar mówienia rozmaitemi językami.— Tłumaczenie mów. Ciemnych, zwłaszcza Pisma ś.)

¹¹A to wszytko sprawuje jeden a tenże Duch, udziełając z osobna każdemu, jako chce.

¹²Abowiem jako ciało jedno jest, a członków ma wiele, a wszytkie członki ciała, choć ich wiele jest, wszakże są jednym ciałem, takżeć i Chrystus.  (Albowiem jako ciało.  Naturalne i zwierzęce, rozumiej człowieka. — Takżeć i Chrystus. Jedno ma ciało, to jest Kościoł, którego rozmaite są członki, a on sam jest głową. P . W.)

¹³Abowiem w jednym Duchu my wszyscy w jedno ciało jesteśmy ochrzczeni, bądź Żydowie, bądź pogani, bądź niewolnicy, bądź wolni: a wszyscy jednym Duchem jesteśmy napojeni. (Albowiem w jednym Duchu . Przez jednego i tego samego Ducha Ś .— W jedno ciało. Chrystusowe mistyczne, którem jest Kościół, a następnie w samego Chrystusa . — Jesteśmy ochrzczeni. Przez chrzest jesteśmy wszczepieni. — Jesteśmy napojeni. W kielichu Eucharystycznym jednego ducha Chrystusowego wraz ze krwią czerpiemy.)

¹⁴Bo i ciało nie jest jeden członek, ale wiele. (Bo i ciało nie jest jeden członek. Jakby rzekł: Gdy zaś mówię, ciało, nierozumiem przez to jeden tylko członek, lecz taką jedność, która z wielu członków się składa.)

¹⁵Jeśliby rzekła noga: Iżem nie jest ręką, nie jestem z ciała, izali dlatego z ciała nie jest? (Jeśliby rzekła noga. Pokazuje apostoł, że były zajścia i spory między Koryntczykami, z powodu różności darów i tajemnic.)

¹⁶A jeśliby rzekło ucho: Iżem nie jest okiem, nie jestem z ciała, izali dlatego nie jest z ciała? 

¹⁷Jeśliż wszytko ciało okiem: gdzież słuch? Jeśli wszytko słuchem: gdzież wonianie? 

¹⁸A teraz Bóg położył członki, każdy z nich w ciele, jako chciał. (Położył. Umieścił, i nadał właściwą czynność)

¹⁹A gdyby wszytkie były jednym członkiem, gdzież ciało? (Gdzież ciało? Które się składa z rozmaitych członków)

²⁰Lecz teraz, acz wiele członków, ale jedno ciało. 

²¹A nie może rzec oko ręce: Nie potrzeba mi cię; abo zasię głowa nogom: Nie potrzebuję was. 

²²Owszem daleko więcej członki ciała, które się zdadzą być mdlejsze, są potrzebniejsze; ( Członki ciała które się zdadzą być mdlejsze. Rozumie
brzuch, i to co się w nim zawiera)

²³a członkom ciała, które mniemamy być niepoczciwsze, tymże większej poczciwości przydawamy; a które są sromotne nasze, obfitszą poczciwość mają. (Członkom. . . które mniemamy być nie poczciwsze- S. Chryzostom rozumie nogi. Albo przez niepoczciwsze członki rozumie te, które w tymże samym wierszu nazywa sromotnemi,— Tym większej poczciwości przydawamy. Z większą, starannością okrywamy, pilniej i wytworniej przyodziewamy.— Sromotne. Wstydliwe .— Obfitszą poczciwość mają. Pilniej okrywamy i przyodziewamy, tak iż chociażby kto był zupełnie nagim, nie dopuszcza jednak, żeby te członki były obnażonemi.)

²⁴A poczciwe nasze niczego nie potrzebują; ale Bóg społu umiarkował ciało: temu, któremu nie dostawało, więtszą część dawszy, (A poczciwe nasze. Oczy, twarz, ręce, it.d., które są członkami szlachetniejszem i ciała.— Niczego nie potrzebują. Gdyż same przez się dosyć są ozdobnemi i uczciwemi. — Umiarkował ciało. Podział członków i ich warunki tak umiarkował, aby im który jest mniej szlachetnym, tem większą cześć odbierał.—Temu któremu nie dostawało Tym członkom, które były mniej zacnemi, którym wiele brakowało do szlachetności innvch członków.— Większą cześć. Staranie i ozdobę)

²⁵aby nie było rozerwanie w ciele, ale iżby jedne członki o drugich toż staranie miały. ( Iżby jedne członki o drugich toż staranie miały. Udzielając sobie wzajemnej pomocy)

²⁶A jeśli co cierpi jeden członek, społu cierpią wszytkie członki; choć bywa uczczon jeden członek, wespół się radują wszytkie członki.

 ²⁷Lecz wy jesteście ciałem Chrystusowym i członkami z członku. (Lecz wy. To jest, Kościoł w którym przez podobieństwo wszystko się niejako to znajduje, com powiedział
o ciele naturalnem . — Jesteście. . . członkam i z członku. Członkami członków, spółczłonkami, spółczęściami tego samego ciała mistycznego, t. j. Kościoła

²⁸A Bóg ci postanowił niektóre w kościele: naprzód Apostoły, po wtóre proroki, po trzecie nauczyciele, potym mocy, ktemu łaski uzdrawiania, podpomagania, rządzenia, różności języków i wykładania mów. (Naprzód Apostoły. Którzy są jakby głową tego ciała.—Powtóre proroki. Którzy są jakby oczami przewidującemi rzeczy skryte i przyszłe.— Po trzecie nauczyciele. Którzy są na podobieństwo języka.—Potem mocy. To jest czyniciele cudów, ci są jakby rękam i Kościoła.—Łaski uzdrawiania. To jest lekarze członków .— Podpomagania. Którzy innym podpomagają, i wykonywają uczynki miłosierne względem chorych ubogich, nieszczęśliwych pielgrzymów i gości. — Rządzenia. Którzy mają zarząd nad rzeczami doczesnemi, które wierni ofiarowywali Kościołowi, jakowy urząd sprawowali siedmiu dyakonów, wybranych przez apostołów, Dzieje Ap. 6. Ci byli jakby nogami mistycznemi ciała Kościoła. — Różności języków .
Dar mówienia rozmaitemi językami.— Wykładania mów. Ciemnych, zwłaszcza Pisma ś.)

²⁹Izali wszyscy Apostołmi? Izali wszyscy prorokami? (Izali wszyscy Apostołami? Jakby rzekł: Bynajmniej.)

³⁰Izali wszyscy nauczycielmi? Izali wszyscy mocami? Izali wszyscy łaskę mają uzdrawiania? Izali wszyscy języki mówią? Izali wszyscy tłumaczą? (Izali wszyscy tłumaczą? To jest, mają dar tłumaczenia mów. P. W.)

³¹Pragnicie lepszych darów! A jeszcze zacniejszą drogę wam ukazuję: (Pragnijcie lepszych darów. Ponieważ spółubiegacie się o dary, czego nie bronię, usiłujcie przeto dostąpić lepszych, to jest, pożyteczniejszych Kościołowi Bożemu. Zacniejszą drogę. To jest drogę miłości, która wiedzie do Boga, do życia i chwały wiecznej.)

 

Wykład X . J. Wujka

12. Albowiem ciało jedno. Dziwna unia albo zjednoczenie między Chrystusem a Kościołem jego; i wielka pociecha katolikom , tegoż ciała członkom: że Kościół, i głowa i ciało są jednym Chrystusem.

30. Izali wszyscy łaskę mają uzdrawiania. Jako nie wszyscy święci mają dary uzdrawiania, tak też nie we wszystkich kościołach albo miejscach świętych cuda Pan Bóg chce mieć, który darów swych użycza każdemu jako chce.

 

---

BIBLIA ŁACIŃSKO -POLSKA CZYLI PISMO ŚWIĘTE STAREGO I NOWEGO TESTAMENTU PODŁUG TEKSTU ŁACIŃSKIEGO WULGATY I PRZEKŁADU POLSKIEGO X. JAKÓBA WUJKA T. J. Z KOMENTARZEM MENOCHIUSZA T. J. Tom IV, Wilno. 1907r.

[Oprac. A.S]