Jeśli macie nadzieję, a grzechów pełnić nie zaprzestajecie, nie jest to nadzieją prawdziwą, ale zuchwałością. Jest to czartowska ułuda, która was godnemi nienawiści czyni w oczach Boga, oraz cięższe i liczniejsze jeszcze ściąga na was kary.
Czytaj dalej
Bóg wam przebaczył pierwszy grzech, dziesiąty, setny, a może tysiączny; wzywał was tyle razy, wzywa was jeszcze i teraz; lękajcie się, aby to nie było ostatnim już obchodem arki, to jest ostatniem wezwaniem, po czem. w razie gdybyście waszego nie zmienili życia; wszystko zakończy się dla was
Czytaj dalej
Ten, który mocno postanawia odmienić życie, w przedsięwzięciu lub przynajmniej utrzymuje się długi czas w łasce Boga; przeciwnie ci, którzy wracają do grzechu wkrótce po spowiedzi, według słów Piotra św., dają do zrozumienia, iż są żałującymi za grzechy, lecz nie nawróconymi i na pewno zakończą życie złą śmiercią.
Czytaj dalej
Grzech ścieśnia powoli wyjście ze stanu potępienia, w który popadł grzesznik, lecz w końcu ono tak się zamknie, że już niepodobna wydobyć się z niego. To nieszczęście przytrafia się zawsze, ilekroć grzesznik utraci światło i ze wszystkiego sobie nic nie robi
Czytaj dalej
Pan Jezus ukrywa się niekiedy przed duszą najszczerzej Go miłującą, lecz pomimo tego z serca jej nie wychodzi; a ukrywa się na to jedynie, aby Go taż dusza jeszcze z większą miłością i z większem upragnieniem szukała. Lecz żeby Jezusa znaleźć, potrzeba Go szukać nie pomiędzy uciechami i rozkoszami świata, ale pomiędzy krzyżami i umartwieniami, jak Go Marya szukała.
Czytaj dalej „Ilekroć spojrzałam na mojego Syna, ilekroć przewijałam Go w pieluszki, ile razy patrzałam na Jego ręce i nogi, tyle razy serce moje jakby nową napełniało się boleścią gdyż mi zawsze stawało na myśli Jego ukrzyżowanie”
Czytaj dalej
Jest wiele dusz, które pragną być doskonałemi, ale przytem dziwnie są na to obojętnemi, żeby raczej dostać się do nieba i z Bogiem się połączyć, niż dalej żyć tu na ziemi. Szczęśliwość wieczna jest zbyt wielkiem dobrem, a Pan Jezus zbyt wiele ucierpiał, chcąc nam ją wysłużyć, by nie miał osobną karą dotknąć tych dusz, które tak mało jej pragnęły za życia
Czytaj dalej
Ci, którzy nie wierzą wolą i sercem, lecz samym tylko rozumem, jak to czynią grzesznicy, którzy aż nadto dobrze znają i uznają prawdy wiary, ale żyć wedle przykazań Bożych nie chcą, mają bardzo słabą wiarę.
Czytaj dalej
W gospodzie więc odprawiono ich surowo; wszelako święty Józef, rodem z Betlehemu, pocieszał się nadzieją, że u swoich krewnych lub znajomych przyjęcie znajdzie: ale i ci odprawili go z surową niegrzecznością, z szyderstwem, nawet słowami go zelżyli. Zmartwiony wrócił św. patryarcha ze łzami w oczach do Maryi, czekającej za miastem na niego, aby jej swoje niepowodzenie oznajmić i użalić się nad zatwardziałością ludzi. „Nie wiem“, rzekł na koniec, „gdziebyśmy się na noc schronić mogli,… ale znam przecie niedaleko miasta jaskinią, dokąd pasterze swoje trzody przed burzą i nawałnicą zapędzają; — tam się więc udajmy.“
Czytaj dalej
Jakież dzięki składać powinniśmy Bogu, że dał się nam narodzić po dopełnionej wielkiej tajemnicy odkupienia ludzkiego. To bowiem właśnie wyrażają te słowa wypełnienie czasu, to jest tego czasu błogosławionego, w którym Pan Jezus przyjściem Swojem na świat, otrzymał dla nas wszystkie łaski, niezbędne do zbawienia.
Czytaj dalej