Nabożeństwo Majowe (16) – Z rękopisów O. Karola Antoniewicza

ROZMYŚLANIE XVII.

Na dzień 16 maja.
Piąta boleść Maryi: Ukrzyżowanie Chrystusa.

„I stała podle krzyża Jezusowego Matka Jego.“
Jan R. XIX. w. 25.
„Napełnił mię gorzkościami, opoił mię piołunem i odepchniona jest od pokoju dusza moja, pamięcią pomnieć będę i uschnie dusza moja.“
Treny Jerem. R. III. w. 15, 17,20.
„Albowiem ustał w boleści żywot mój, i lata moje w wzdychaniu; zemdlała w ubó­stwie siła moja i kości moje strwożone są.“
Psalm. X X X . w. 11.

Dwa serca do jednego Krzyża przybite, dwie ofiary na jednym ołtarzu! Goniąc po wszystkich drogach za szczęściem i rozko­szą , uciekamy od cierpienia i smutku, a je­dnak wyznajmy szczerze, czemże jest całe życie, jeśli nie ciągłym udręczeniem, tęskno­tą, niepokojem? przechodzimy z krzyża na krzyż. Dziś na krzyżu pychy i dumy, jutro na krzyżu rozpusty; dziś miłość świata, ju­tro miłość własna do krzyża nas przybija.

I z pełnego nieraz pijemy goryczy kielicha i ostre ciernia krwawo wciskają się w dzie­dzinę myśli naszych. O czemuż znękani, znudzeni, starci, złudzeni, przesyceni świa­tem i mniemanem szczęściem jego, nie chce­my przejść pod krzyż zbawienia, gdzie Matka na nas czeka, aby otrzeć łzy, uspokoić zba­wieniem sumienie nasze, pocieszyć smutki nasze, pojednać nas z Synem swoim!

Ach, a jeżeli na tym krzyżu świata śmierć nas uchwyci, o jak ciężkie będzie konanie na­sze bez Jezusa i Maryi! — o jaka straszna bez Jezusa i Maryi będzie wieczność nasza! Lecz jeśli pod krzyżem zbawienia złożymy za życia mieszkanie nasze, o szczęśliwą bę­dzie śmierć nasza, szczęśliwą będzie wieczność nasza, bo z Jezusem i Maryą! Przez krzyż do chwały! innej drogi nie masz do nieba; bo kto kocha, ten cierpi; kto kocha Boga, cierpi dla Boga i Bóg będzie nagrodą jego: kto kocha świat, dla świata cierpi, i świat będzie nagrodą jego.

Ileż to dotychczas wy­cierpieliśmy, a te wszystkie cierpienia były może tylko tum czczum ziarnem, rzuconem na niwę życia naszego, które nie wydało i nie wyda owocu! Ileż to łez wysączyły oczy nasze, lecz one nie przemieniły się w zdrój żywotnej wody! Bośmy w cierpie­niach naszych nie do Boga, ale od Boga uciekali. O inaczej pojęła i zrozumiała bo­leści żywota Marya! i dla tego nie odstąpiła od krzyża zbawienia, na którym widziała konającego Syna swego; i w najboleśniejszem cierpieniu pod krzyżem jedyną mogła znaleść pociechę!

Ciężko nam dźwigać krzyż nasz? idźmy z krzyżem pod krzyż: połączmy boleści nasze z boleściami Jezusa i Maryi; bądźmy dziećmi boleści Maryi, a zostaniemy dziećmi chwały Jej.

LITANIA DO NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY.

MODLITWA
ŚWIĘTEGO BERNARDA.

Wspomnij o najdobrotliwsza Panno Maryo, że od wieków nie słyszano, ażeby kto, uciekając się do Ciebie, Twej pomocy wzywając, Ciebie o przyczynę prosząc, miał być opuszczonym kiedy. Tą nadzieją ożywiony, uciekam się do Ciebie o Maryo, Panno nad Pannami i Matko Jezusa Chrystusa! Przystępuje do Ciebie, biegnę do Ciebie, stawam przed Tobą jako grzeszny człowiek drżąc i wzdychając. O Pani świata nie gardź prośbami mojemi, o Matko Słowa przedwiecznego, racz wysłuchać mnie nędznego, który do Ciebie z tego padołu płaczu o pomoc wołam. Bądź mi pomocą we wszystkich moich potrzebach teraz i zawsze, a osobliwie w godzinę śmierci, o łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryo. Amen.

Nabożeństwo Majowe. Z rękopisów Ojca Karola Antoniewicza S. J. oddrukowane osobno z książki do nabożeństwa tegoż autora. Kraków. 1883.