ZDAJ SIĘ NA WOLĘ BOŻĄ! (5) – Wszystkie łaski są owocem czystości serca i poddania Woli Bożej

Wszystkie bogactwa łaski są owocem czystości serca i doskonałego poddania się Woli Bożej.

Kto chce we wszystkie obfitować dobra, niech tylko serce swoje oczyści z miłości stwo­rzeń i całkowicie odda się Bogu. Niech inni proszą Cię, Panie, o wszystkie szczegółowe ła­ski — niech różne szczególne upraszają sobie dary, ja Cię o jedno tylko błagam Panie daj mi serce czyste!

O ! serce czyste, jakże: je­steś szczęśliwe! Ty już na ziemi Boga oglądasz przez swą żywą wiarę i w każdej chwili widzisz i znajdujesz, ty dzia­łanie Jego we wszystkiem poznajesz, ty we wszystkiem jesteś przedmiotem Jego opieki najszczególniejszej i narzędziem spełnienia Jego zamiarów.

On sam jest twoim przewodnikiem. Gdy ty zapominasz o sobie, On o tobie myśli, On usposabia serce twoje do przyjęcia, do pra­gnienia tego, co postanowił o tobie. Ty czasem w świętem swem, ślepem spuszczeniu się na Wolę Jego, sama nie odgadujesz pragnień pociągów serca swojego, ale On je zna i spełnia cudownie.

Ol czy wiesz, co to zaskarb serce tak usposobione? To jest serce, w ktorem Bóg mieszka, w którem rozkosze swoje znajduje, bo w niem zawsze widzi spełnioną swą Wolę. Bóg widzi, iż ty w nędzy i ślepocie two­jej nie wiesz, co dla ciebie jest najzbawienniejsze, to też On sam stara się o Ciebie, On na każdą chwilę najlepsze ci dary wybiera.
Czasem zupełnie przeciw twym zamiarom zarządza tobą – ty myślisz isć na wschód, On cię posyła na zachód; płynąc drogą swoją, tra­fiłabyś i uderzyła o skałę. On widząc to, zmie­nia ster okrętu i do szczęśliwego kieruje portu i tak w rękach Jego, nie znając ani miejsca ani drogi, ani wiatru, ani skał, ani portu, szczęśliwe zawsze odbywasz podróże. Jeśli morscy korsarze napadną cię niespodziewanie, zaraz wiatr przeciwny z rąk cię ich wyrywa i w prze­ciwną stronę zwraca twą łódkę.

O! czystości serca! Jakże cię słusznie Pan Jezus w liczbie błogosławieństw pomieścił! Cóż może być większem szczęściem, nad oglądanie i posiadanie Boga, gdy On nas po­siada nawzajem, gdy spoczywamy spokojnie na łonie Boskiej Opatrzności Jego? Płyniemy od­ważnie wśród rozhukanego morza, wśród burz i wichrów i tysiąca niebezpieczeństw, pod ste­rem Boskiej mądrości Jego!

O! czystości serca! Ty jesteś fundamentem dobrej woli, dobrego gruntu, na którym szcze­pią się i krzewią prześliczne kwiaty pustyni, to znaczy: wszystkie cnoty i dary nadprzyrodzone żywej wiary, nadziei, ufności doskonałej i najczystszej miłości.

W tej to pustyni czystego serca, niezajętego żadnem stworzeniem i całko­wicie oddanego Bogu cała Trójca przenajświętsza zamieszkuje z upodobaniem . Serce czyste jest tem źródłem, z którego wypływają wszystkie strumyki ożywiające i zdobiące ogrody Oblu­bieńca i Oblubienicy. Serce czyste może do siebie zastosować, co mówi Duch święty i na­śladując słowa jego, wołać: ja to rodzę piękną miłość, miłość, wybierającą sobie co jest najlepszego aby tam zamieszkać. Ja daję początek tej bojaźni świętej, która się lęka najlżejsze] obrazy boskiej, i sprawiam, że bez niepokoju dusza się jej ustrzeże, — ja napełniam umysł prawdziwem poznaniem Boskich doskonałości i cnoty, która te doskonałości chwali, przeze mnie to wznoszą się nieustannie z ust wielu pragnienia gorące, ożywione świętą nadzieją, która daje siłę wytrwania w oczekiwaniu, zanim przyj­dzie pożądany dzień zbawienia, kiedy dusza wierna stokroć jaśniej i doskonalej niż tu na ziemi ujrzy Boga swego, najściślej z Nim się zjednoczy, na wieki w Nim się rozraduje.

Czystość serca i doskonałe oddanie się Bogu, to prawdziwe morze miłości, w którem się znaj dują wszystkie skarby łask; to skarbnica wszyst­kich darów Bożych, wszystkiego, co piękne, drogie, szacowne, co owocem łaski się mieni to kraina mlekiem i miodem płynąca, wydająca myrrę najwyborniejszą. 

Biegnijmyż do tego morza, które stoi dla nas otworem i czeka, by­śmy z niego czerpali; śpieszmy do tej bo­gatej krainy; nie traćmy ani chwili rzuć­my się na łono Opatrzności Boskiej, zgińmy w najsłodszem Sercu Pana Jezusa, tam znajdziemy klucz do skarbu łask wszystkich, tam miłość nas ogarnie, pochłonie, upoi jakoby wi­nem naiwyborniejszem! Stamtąd najkrótsza i najpewniejsza droga do nieba!

Gdy zamieszkamy w tem Najświętszem Sercu, wszystkie skarby Jego otworem nam staną, dostaniemy się łatwo i do ogrodu Oblubieńca i do piwnic Jego win­nych.  n nam odsłoni tajemnice boskiej swej mądrości i cuda swej niepojętej miłości; dany nam będzie klucz dawidowy, klucz nauki, który zamyka głębie przepaści mądrości i umiejętności Bożej, który prowadzi do jezior głębokich, do jam lwich, do więzień ciemnych, gdzie wstę­pują dusze dla oczyszczenia i uzdrowienia swego; klucz, który otwiera podwoje mieszkań prze­cudnych i jasności pełnych, gdzie Oblubieniec spoczywa i objawia Oblubienicy tajemnice swo­jej miłości. Z pomocą tego klucza wnijdziesz i pokarm znajdziesz na każdą chwilę życia twojego!

O wielkości! O głębokości tajemnic Bożych! Jak niedoścignione są sądy twoje! Jak niepojęte drogi twoje; żaden umysł ludzki pojąć, żaden język wypowiedzieć ich nie zdoła. Kochajmy Pana naszego, i z miłością złóżmy w ręce Jego całopalną ofiarę; wszystkie dobra i wszystkie łaski obiecane są miłości. Miłość sama świę­tymi nas czyni; ona-to jest cudownem nasieniem świętości, bo ona wszystkie rodzi i sprowadza cnoty.

O ! Boskie nasienie szczęśliwej wieczności, któż cenę twoję wypowie? Lepiej cię posiadać w cichości, niż mówić o tobie nieudolnemi słowy; lecz skoro serce napełnisz, z obfitościmówi o tobie, uwielbia cię, chwali, pisze, pra­cuje, czyni wszystko, do czego ją skłaniasz, twemu działaniu całkowicie się oddaje. Dusza, pod świętym wpływem i działaniem miłości, do niczego się nie przywiązuje i niczego nie unika.

Wszystko jej jedno, czy być w samotności, czy apostolskiej poświęcać się pracy; w zdrowiu czy w chorobie, w smutku czy w weselu chwa­lić Boga swego; dusza ta gnana miłością nic sama z siebie nie działa, jest ona echem, na­rzędziem miłości.

Skoro Bóg tak serce ludzkie owładnie, wtedy już nad wszystkiemi duszy władzami króluje; wszystkie bowiem władze te za przedmiot upodobania i działania przyjmują to, co się sercu podoba i co je zajmuje.

Wtedy człowiek jest całkowicie poddany na­tchnieniu Bożemu, pokusy świata i szatana wstręt w nim obudzają, a jeśli czasem jeszcze im ule­gnie, to Bóg nie dopuści, by mu szkodzić miały, lecz sprawi, iż mu do nabycia pokory i doświadczenia pomagają, i gdy się na nich spostrzeże, powstaje prędko i powraca do Boga z tem większą miłością by potem wierniej Mu służyć.

cdn.

ZDAJ SIĘ NA WOLĘ BOŻĄ! (1) – O zasadach i istocie zupełnego zdania się na Opatrzność Boską

ZDAJ SIĘ NA WOLĘ BOŻĄ! (2) – Na czym polega oddanie się Bogu i jego zbawienne skutki?

ZDAJ SIĘ NA WOLĘ BOŻĄ! (3) – Bez Przenajśw. Woli chleb staje się trucizną

ZDAJ SIĘ NA WOLĘ BOŻĄ! (4) – Oddanie się zwyczajnym czynom wagę złota nadaje

W. O. J. P. CAUSSADE, T. J. – ZDAJ SIĘ NA WOLĘ BOŻĄ! Przekład z szóstego wydania oryginału francuskiego, przejrzanego i skróconego przez W. O. H. RAMIERE T. J. KRAKÓW 1935. NAKŁAD I WŁASNOŚĆ KSIĘGARNI KATOLICKIEJ

Codziennie wieczorem wspieramy osoby wyrażające swoje poddanie się woli Boga naszą modlitwą:

Niech się stanie wola Twoja! (Módlmy się)

„Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich. Jednak nie Moja wola, lecz Twoja niech się stanie.”

Wskazane jest też dodać za Matką Boga: „Oto Ja służebnica(sługa) Pańska(i), niech Mi się stanie według Twego słowa!”

Codziennie wieczorem wspieramy osoby tak wyrażające swoje poddanie się woli Boga modlitwą :

CZYTAJ CAŁOŚĆ