Umiejętność światowa marna jest.
1. Chrystus: Synu, niech cię nie uwodzą piękne i wyszukane słowa ludzkie. Albowiem nie w mowie jest Królestwo Boże, ale w mocy (I Kor. 4 20).
Słuchaj słów moich, które zapalają serca, oświecają myśli, wzbudzają skruchę, i do duszy rozliczną wnoszą pociechę.
Nigdy nie czytaj słowa mojego w tym celu, abyś mógł się wydać bardziej uczonym lub mądrym. Dbaj o umartwienie wad swoich, ponieważ to ci się więcej przyda, niż znajomość wielu trudnych zagadnień.
2. Gdy wiele przeczytasz i poznasz, zawsze do jedynego Początku wrócić ci potrzeba.
Jam jest, który człowieka uczę mądrości i maluczkim daję jaśniejsze pojęcie, aniżeli wszelka umiejętność ludzka dać może.
Do kogo ja przemawiam, ten prędko mądrym się stanie i wielce postąpi w duchu.
Biada tym! którzy dopytują się u ludzi o wiele rzeczy ciekawych, a mało dbają o to, aby znali drogę służenia Bogu.
Przyjdzie czas, kiedy mistrz mistrzów Chrystus, Pan Aniołów, ukaże się, aby wysłuchał nauki wszystkich, to jest aby roztrząsał sumienie każdego. I wtedy, będzie szperał Jeruzalem ze świecami (Sofoniusz 1.12), i oświeci zakrycia ciemności (I Kor. 4.5), i zamilkną języki ludzkie.
3. Jam jest, który w mgnieniu oka tak wznoszę pokorny umysł, że w jednej chwili więcej pozna wiekuistej prawdy, aniżeli drugi po dziesięciu latach szkolnej nauki.
Ja nauczam i bez szumnych słów, bez zamętu zdań, bez chełpliwości, bez sporu rozumowań.
Ja jestem, który nauczam gardzić rzeczami ziemskiemi, nie dbać o doczesne, a szukać wiecznych i w nich smakować: unikać zaszczytów, bez szkody znosić zgorszenie, we mnie pokładać nadzieję wszelką, prócz mnie nie żądać niczego, i nade wszystko kochać mnie gorąco.
4. Ktoś miłując mię serdecznie, nabył umiejętności Bożej i przedziwne opowiadał rzeczy. Więcej uzyskał opuszczając wszystko, aniżeli ucząc się rzeczy głębokich.
Lecz jednym opowiadam prawdy ogólne, drugim szczególne; jednym ukazuję się łagodnie pod zasłoną różnych znaków i postaci, drugim zaś w wielkiej światłości objawiam tajemnice moje.
Ta sama treść zawiera się w księgach, lecz nie wszystkich jednakowo poucza; bo ja jestem mistrzem prawdy, ja przenikam serca, wyrozumiewam myśli, pobudzam do uczynków, i rozdaję każdemu, jak uznaję za stosowne.
Tomasz a Kempis – O NAŚLADOWANIU CHRYSTUSA. KSIĄG CZTERY.Kraków 1922 r. Wydawnictwo Księży Jezuitów