O należytem zachowaniu się względem rzeczy zewnętrznych, i o uciekaniu się do Boga w niebezpieczeństwach.
1. Chrystus: Synu, ku temu usilnie zmierzać powinieneś, ażebyś w każdem miejscu i w każdej czynności i w każdem zajęciu zewnętrznem, był wewnętrznie wolnym i zachował panowanie nad sobą, ażeby wszystkie rzeczy były pod tobą, nie zaś ty pod niemi.
Ażebyś był panem i rządcą spraw swoich, nie zaś ich sługą lub najemnikiem; abyś był raczej podobny do wyzwolonego i prawego Hebrejczyka, który dostąpił wolności i dziedzictwa synów Bożych. Ci bowiem wznoszą się ponad doczesność, a rozmyślają o wieczności, ci przymrużają oczy na to, co przemija, a wytężają je ku niebu.
Nie dają się oni powodować rzeczom doczesnym, nie lgną do nich, lecz owszem sami kierują niemi i obracają je na swą korzyść: stosownie do tego, jak je postanowił i przeznaczył Bóg, sprawca wszech rzeczy; który w dziele stworzenia swojego nie zostawił żadnego nieładu.
2. Jeśli zaś w żadnym wypadku nie poprzestajesz na zewnętrznych pozorach, ani też okiem cielesnem nie spoglądasz na to, coś widział lub słyszał, lecz w każdej sprawie na wzór Mesjasza, wnet wchodzisz do przybytku Pańskiego, abyś się Pana poradził; usłyszysz naówczas odpowiedź Bożą, i wrócisz nauczony o wielu rzeczach niniejszych i przyszłych.
Zawsze bowiem Mojżesz uciekał się do arki Pańskiej dla rozwiązania zapytań i wątpliwości i uciekał się do modlitwy dla odwrócenia niebezpieczeństw i nieprawości ludzkich. Tak i ty powinieneś wejść w najgłębsze tajniki serca twego i usilniej błagać o pomoc Bożą.
Czytamy bowiem, iż Jozue i synowie Izraela, dlatego przez Grabaonitów zostali zdradą oszukani, że się ust Pańskich pierwej nie radzili (Jozue 9. 14.) lecz zbyt łatwowierni słodkiemi słowy i udaną pobożnością uwieść się dali.
Tomasz a Kempis – O NAŚLADOWANIU CHRYSTUSA. KSIĄG CZTERY.Kraków 1922 r. Wydawnictwo Księży Jezuitów