O NAŚLADOWANIU CHRYSTUSA- O wzniosłej wolności duchowej, która jest raczej owocem modli­twy, niż wiedzy, zdobytej czytaniem

O wzniosłej wolności duchowej, która jest raczej owocem modli­twy, niż wiedzy, zdobytej czytaniem .

1. Uczeń. Panie, to jest zadaniem męża doskonałego, nie spuszczać ni­gdy z oczu rzeczy niebieskich, i tak postępować wśród mnogich trosk, jakoby nic mu nie dolegało, i to nie z obojętności na wszystko, ale wsku­tek szczególniejszej wolności, jaką cieszy się dusza po wyzbyciu się wszelkich nieumiarkowanych uczuć ku stworzeniom.

2. Błagam Cię, najmiłościwszy Bo­że mój, strzeż mię przed zbytniem zajmowaniem się sprawami doczesnemi, abym nie uwikłał się w nie; zachowaj od licznych potrzeb ciała, aby nie uwiodła mnie rozkosz; uwol­nij mą duszę od wszelkich przeszkód, abym, złamany dolegliwościami, nie upadł na duchu.

Nie mówię, abyś mnie chronił przed umiłowaniem rzeczy, za któremi uga­nia się skwapliwie światowa próżność; lecz od tych obroń mię nędz, które wskutek powszechnego przekleństwa ciążą jako kara na śmier­telnikach i utrudniają nam osiągnię­cie duchowej wolności, ilekroć dusza zrywa się ku niej.

3. O Boże mój, Słodyczy niewy­mowna, obróć mi w gorycz wszelką cielesną pociechę, która odrywa mię od miłości rzeczy wiecznych, a nęci niegodziwie do siebie widokiem obecnej rozkoszy.
Niech mnie nie podbija, Boże mój, niech nie zwycięża ciało i krew; niech mnie nie zwodzi świat i chwilowa jego chwała; niech mnie nie podcho­dzi szatan i chytrość jego.
Daj mi moc do oparcia się im, cierpliwość do zniesienia, stałość do wytrwania.
Za wszystkie pociechy świata daj mi to najsłodsze namaszczenie Du­cha Twojego, a za miłość cielesną daj mi umiłowanie świętego Imienia Twojego.

4. Oto pokarm, napój, odzienie i wszystkie rzeczy, służące do utrzy­mania ciała, są ciężarem dla ducha gorliwego. Daj, abym z umiarkowaniem uży­wał tych rzeczy, które podtrzymują życie moje i nie pożądał ich bez miary.
Wszystkiego odrzucić nie można, ponieważ trzeba utrzymywać życie; prawo jednak święte zabrania szu­kać tego, co jest zbyteczne i służy bardziej do uprzyjemniania sobie ży­cia: inaczej rozzuchwaliłoby się ciało przeciw duchowi.
W tem wszystkiem, proszę, niech mię ręka Twoja prowadzi i udzieli mi wskazówek, abym wystrzegał się wszelkiego zbytku.

Tomasz a Kempis – O NAŚLADOWANIU CHRYSTUSA. KSIĄG CZTERY.Kraków 1922 r. Wydawnictwo Księży Jezuitów