O NAŚLADOWANIU CHRYSTUSA- O czterech prawidłach, które wielki przynoszą pokój

O czterech prawidłach, które wielki przynoszą pokój.

1. Chrystus: Synu! teraz wskażę ci drogę pokoju i prawdziwej wolności.

Uczeń: Uczyń to, Panie, co mó­wisz; albowiem chętnie tego posłu­cham.

Chrystus: Staraj się, synu, raczej cudzą pełnić wolę, niż swoją!
Wybieraj stale posiadać mniej, niż więcej.
Obieraj sobie zawsze pośledniej­sze miejsce, i pragnij ustępować dru­gim, w czem tylko możesz!
Sercem i modlitwą zawsze do te­go zmierzaj, aby wola Boża całkowi­cie spełniała się w Tobie!
Oto taki człowiek wchodzi w kra­inę niezamąconego pokoju.

2. Uczeń. Panie! ta krótka nauka Twoja zawiera w sobie wielką do­skonałość. Mało w niej słów, ale głębokie jej znaczenie i obfity owoc.
Gdybym bowiem umiał wiernie jej przestrzegać, nie powinnoby we mnie  powstawać zaniepokojenie, o które u mnie tak łatwo. Ilekroć bowiem czuję w sobie nie­pokój i smutek, spostrzegam, żem odstąpił od tej nauki.
Ty jednak, który wszystko mo­żesz i zawsze miłujesz postęp duszy, przymnóż mi więcej Twej łaski, abym mógł spełnić te słowa Twoje i za­pewnić sobie zbawienie.

MODLITWA
o zwalczanie złych myśli.

3. Uczeń: Panie i Boże mój, nie oddalaj się ode mnie: Boże mój, wej­rzyj ku ratunkowi memu (Ps. 70. 12.) albowiem powstały we mnie różne myśli i wiel­kie obawy, które trapią duszę moją. Jakże wyjdę z nich bez szwanku? Jakże je pokonam?

Chrystus: Ja pójdę przed tobą i poniżę dumnych tej ziemi. Otwo­rzę bramę więzienia i objawię ci skrytości tajemnic. (por. Izaj. 45. 23.)

Uczeń: Panie, uczyń według sło­wa Twego, a niech przed obliczem Twojem pierzchną wszystkie myśli nieprawe. Jedyna to nadzieja i pociecha mo­ja, gdy do Ciebie uciekam się w każ­dym ucisku, gdy Tobie zaufam, Cie­bie i z głębi serca wzywam i cierpli­wie oczekuję pociechy Twojej.

MODLITWA
o oświecenie serca.

4. Uczeń: Oświeć mię, dobry Je­zu, jasnością światła wewnętrznego, a z przybytku serca mojego wypro­wadź wszystką ciemność. Powstrzy­maj liczne roztargnienia i stłum po­kusy, które mi gwałt zadają. Walcz silnie i za mnie i poskrom dzikie bestje, to jest pożądliwości zwodnicze, aby stał się pokój w mocy Twojej. (Ps. 121. 7.) i chwała Twoja rozbrzmiewała w peł­nej obfitości w przybytku świętym, to jest w czystem sumieniu. Rozkaż wiatrom i burzom, powiedz morzu: Ucisz się! a wiatrowi z północy: nie będziesz wiał, a nastanie cisza głę­boka.

5. Wyślij światło Twoje i prawdę. (Ps. 42. 3.) aby świeciły po ziemi, ponieważ jestem ziemią pustą i niepłodną, do­póki mnie nie oświecisz.
Zlej łaskę z wysoka i rosą niebie­ską zwilż serce moje, użycz wód na­bożeństwa dla odświeżenia oblicza ziemi, dla zrodzenia owoców dobrych i jak najlepszych. Podźwignij duszę moją, przywaloną ciężarom win, a ca­łe pragnienie moje przy wiąż do rze­czy niebieskich, ażebym, zakoszto­wawszy raz słodkości szczęścia nad­ ziemskiego, odczuwał niesmak w my­ślach o ziemi.

6. Pochwyć mnie i wyrwij ze wszy­stkich nietrwałych pociech stworze­nia, albowiem żadna rzecz stworzo­na nie może zupełnie zaspokoić i na­sycić pożądania mojego. Złącz mnie ze Sobą zupełnie nierozerwalnym wę­złem miłości; Ty jeden bowiem wy­starczasz miłującemu, a bez Ciebie czczem jest wszystko.

Tomasz a Kempis – O NAŚLADOWANIU CHRYSTUSA. KSIĄG CZTERY.Kraków 1922 r. Wydawnictwo Księży Jezuitów