O czterech prawidłach, które wielki przynoszą pokój.
1. Chrystus: Synu! teraz wskażę ci drogę pokoju i prawdziwej wolności.
Uczeń: Uczyń to, Panie, co mówisz; albowiem chętnie tego posłucham.
Chrystus: Staraj się, synu, raczej cudzą pełnić wolę, niż swoją!
Wybieraj stale posiadać mniej, niż więcej.
Obieraj sobie zawsze pośledniejsze miejsce, i pragnij ustępować drugim, w czem tylko możesz!
Sercem i modlitwą zawsze do tego zmierzaj, aby wola Boża całkowicie spełniała się w Tobie!
Oto taki człowiek wchodzi w krainę niezamąconego pokoju.
2. Uczeń. Panie! ta krótka nauka Twoja zawiera w sobie wielką doskonałość. Mało w niej słów, ale głębokie jej znaczenie i obfity owoc.
Gdybym bowiem umiał wiernie jej przestrzegać, nie powinnoby we mnie powstawać zaniepokojenie, o które u mnie tak łatwo. Ilekroć bowiem czuję w sobie niepokój i smutek, spostrzegam, żem odstąpił od tej nauki.
Ty jednak, który wszystko możesz i zawsze miłujesz postęp duszy, przymnóż mi więcej Twej łaski, abym mógł spełnić te słowa Twoje i zapewnić sobie zbawienie.
MODLITWA
o zwalczanie złych myśli.
3. Uczeń: Panie i Boże mój, nie oddalaj się ode mnie: Boże mój, wejrzyj ku ratunkowi memu (Ps. 70. 12.) albowiem powstały we mnie różne myśli i wielkie obawy, które trapią duszę moją. Jakże wyjdę z nich bez szwanku? Jakże je pokonam?
Chrystus: Ja pójdę przed tobą i poniżę dumnych tej ziemi. Otworzę bramę więzienia i objawię ci skrytości tajemnic. (por. Izaj. 45. 23.)
Uczeń: Panie, uczyń według słowa Twego, a niech przed obliczem Twojem pierzchną wszystkie myśli nieprawe. Jedyna to nadzieja i pociecha moja, gdy do Ciebie uciekam się w każdym ucisku, gdy Tobie zaufam, Ciebie i z głębi serca wzywam i cierpliwie oczekuję pociechy Twojej.
MODLITWA
o oświecenie serca.
4. Uczeń: Oświeć mię, dobry Jezu, jasnością światła wewnętrznego, a z przybytku serca mojego wyprowadź wszystką ciemność. Powstrzymaj liczne roztargnienia i stłum pokusy, które mi gwałt zadają. Walcz silnie i za mnie i poskrom dzikie bestje, to jest pożądliwości zwodnicze, aby stał się pokój w mocy Twojej. (Ps. 121. 7.) i chwała Twoja rozbrzmiewała w pełnej obfitości w przybytku świętym, to jest w czystem sumieniu. Rozkaż wiatrom i burzom, powiedz morzu: Ucisz się! a wiatrowi z północy: nie będziesz wiał, a nastanie cisza głęboka.
5. Wyślij światło Twoje i prawdę. (Ps. 42. 3.) aby świeciły po ziemi, ponieważ jestem ziemią pustą i niepłodną, dopóki mnie nie oświecisz.
Zlej łaskę z wysoka i rosą niebieską zwilż serce moje, użycz wód nabożeństwa dla odświeżenia oblicza ziemi, dla zrodzenia owoców dobrych i jak najlepszych. Podźwignij duszę moją, przywaloną ciężarom win, a całe pragnienie moje przy wiąż do rzeczy niebieskich, ażebym, zakosztowawszy raz słodkości szczęścia nad ziemskiego, odczuwał niesmak w myślach o ziemi.
6. Pochwyć mnie i wyrwij ze wszystkich nietrwałych pociech stworzenia, albowiem żadna rzecz stworzona nie może zupełnie zaspokoić i nasycić pożądania mojego. Złącz mnie ze Sobą zupełnie nierozerwalnym węzłem miłości; Ty jeden bowiem wystarczasz miłującemu, a bez Ciebie czczem jest wszystko.
Tomasz a Kempis – O NAŚLADOWANIU CHRYSTUSA. KSIĄG CZTERY.Kraków 1922 r. Wydawnictwo Księży Jezuitów