Wszelką troskę o siebie Bogu poruczyć należy.
1. Chrystus: Synu, dozwól mi czynić z Tobą, co chcę; ja wiem, co ci jest potrzebne.
Ty myślisz, jak człowiek; ty czujesz w wielu rzeczach, jak ci doradza skłonność ludzka.
Uczeń: Panie, prawdą jest, co mówisz. Większa jest Twoja o mnie troskliwość, niż wszelkie staranie, które sam o sobie mieć mogę.
Zbyt niepewny jest los tego, kto wszelkiej troski o siebie nie powierzył Tobie.
Panie, byleby tylko szczera wola moja stale skierowaną była ku Tobie, wtedy czyń ze mną wszystko, cokolwiek Ci się spodoba.
Albowiem wszystko, cokolwiek ze mną uczynisz, nie może być, jak tylko dobre.
2. Jeśli chcesz, abym był w ciemnościach, bądź błogosławiony; jeśli chcesz, abym był w światłości, bądź również błogosławiony; jeśli mię pocieszać raczysz, bądź błogosławiony, a jeśli chcesz zsyłać na mnie strapienia, bądź zarówno zawsze błogosławiony.
3. Chrystus. Takim być powinieneś, jeśli pragniesz ze mną obcować.
Powinieneś być tak skorym do cierpienia, jak do radości. Powinieneś tak chętnie przyjmować ubóstwo i nędzę, jak dostatek i bogactwo.
4. Uczeń: Panie, chętnie zniosę to wszystko dla Ciebie, cokolwiek zechcesz na mnie dopuścić.
Chcę przyjąć z ręki Twojej bez różnicy: dobre i złe, słodycz i gorycz, radość i smutek; i dzięki Ci składać za wszystko, co mi się przydarzy.
Strzeż mię od wszelkiego grzechu, a nie będę bał się, ni śmierci, ni piekła. Byłeś mię tylko nie odrzucił na wieki i nie wymazał z księgi żywota: żadne utrapienie, jakiebykolwiek na mnie spadło, szkodzić mi nie będzie.
Tomasz a Kempis – O NAŚLADOWANIU CHRYSTUSA. KSIĄG CZTERY.Kraków 1922 r. Wydawnictwo Księży Jezuitów
To prawda.