Dziwnym jest i zdumiewającym zjawiskiem, że człowiek może się rumienić, kreśląc na sobie wielki znak wielkiego zwycięstwa i wyobrażenie broni Bożej. Jakież to nieprawdopodobne, że człowiek może wstydem zapłonąć, gdy niesie chorągiew Pana, podczas kiedy zwycięskie wojsko męczenników wskazuje mu ją jako sztandar, przez który zwyciężyło!
„Jeżeli cię smutek upokarza, czyni pilniejszym i nie zmniejsza twojej ufności, wtenczas pochodzi od Boga; jeżeli cię niepokoi, czyni małodusznym, nieufnym, do dobrego leniwym i gnuśnym, tedy idzie od diabła”
Podobnie i dzisiaj wybawia Pan niejedną duszę za pomocą krzyża i opieki Bogarodzicy z kajdan grzechu. Błogo zatem duszy grzesznej, którą Pan jeszcze nawiedza krzyżem , bo to jest znakiem, że ją chce nawrócić.
Kogo zaś krzyż nie nawróci, dla tego już nie ma prawie ratunku; Bóg go wreszcie upuszcza, jak opuszcza lekarz chorego, który odrzuca wszelkie lekarstwo.
Widocznym rezultatem działalności Chrystusa był krzyż, ale krzyż Chrystusa był przepisaniem długu na chwałę niebieską. Coś podobnego zdarza się w życiu wiernych sług Bożych; jako zapłatę otrzymują naprzód nieopisanie wiele krzyżów, ale są to listy zastawne na dobra niebieskie.
A jeśli Bóg wszechmogący nie nawiedzi cię utrapieniami, nie chlub się z tego jakobyś na taką łagodność zasłużyła, lecz przeciwnie lękaj się bo może przewidując twoją słabość, osądził u siebie, żeś niegodna walczyć pod znakami Jezusa Chrystusa. On Bóg zwycięstw nie policzy w swe szeregi wojowników płochych i miękkiego serca.
Miłość żyje w utęsknieniu napełniając duszę pożądaniem opuszczenia tej ziemi, aby unieść się na skrzydłach i połączyć się dokładnie z Bogiem w ojczyźnie błogosławionej, aby Stwórcę z całej siły tam kochać.
Naśladować Chrystusa Pana jest to iść wiernie Jego śladami, a więc tak sądzić, tak pragnąć , tak mówić, tak działać i tak cierpieć, jak to czynił Jezus Chrystus, iżby powtórzyć w sobie —o ile można — życie Chrystusowe.
Patrzcie na Ukrzyżowanego, a wszystek trud tej walki wyda się wam lekki. Gdy Boski Majestat Jego takimi zdumiewającymi czynami i mękami miłość nam swoją okazał, wy chciałybyście, by poprzestał na tym, że Mu się odwdzięczycie słowami?
