Z okazji Świąt Zmartwychwstania Pańskiego życzenia dla naszych Czytelników wyrażone w tym roku pięknymi słowami sprzed 17O lat:
Chrześcijaninie! masz upewnienie odkupienia twego w męce i śmierci Chrystusa, a nadzieję i grunt wiary twojej w zmartwychwstaniu Jego. Cierpiał On dla twego dobra; okażże mu wzajemność, cierpiąc chętnie uciski życia śmiertelnego dla Jego chwały. Umarł on, aby cię uwolnił od śmierci wiecznej; umierajże codziennie zmysłom twego ciała przez święte umartwienie, dla okazania miłości ku wiecznemu Oblubieńcowi twemu. Powstał on od śmierci na życie wieczne, aby cię upewnił o twoim kiedyś zmartwychwstaniu; powstańże i ty z grobu grzechów twoich przez świętą pokutę.
Chrystus raz zmartwychwstał i więcej nie umiera; otoż podobne ma być twoje powstanie, abyś więcej przez upadki nie umarł Boskiej łasce. Jeśli więc w zeszłym świętym tygodniu cierpiałeś i umierałeś z Jezusem przez rozmyślanie Jego męki i śmierci, zacznijże już od dziś dnia żyć z Nim w miłości prawdziwej. Nie powrócił on do grobu, nie powracajże i ty więcej do grzechów przeszłych; a jeżeli już powstałeś z Chrystusem, szukajże odtąd nie tego, co jest na ziemi, ale tego, co w górze jest, gdzie Chrystus siedzi na prawicy Bożej; nie kochaj już tego, co jest doczesnym i znikomym, ale to, co jest wiecznie trwającym. Zwlecz z siebie starego człowieka z jego pożądliwościami, a przyoblecz się w nowego, który jest według ducha Jezusa Chrystusa. Zwróć się z drogi niebezpiecznej twemu zbawieniu, jaką jest droga przesądów i zwyczajów świata, droga wolności sumienia i błędów rozumu, droga pożądliwości i nierządu serca, droga zepsucia i zguby, a udaj się drogą ukazaną ci przez Chrystusa, przykrą zaprawdę, lecz na końcu mającą żywot wieczny. Nagradzaj przeszłe upadki twoje przeciwnym odtąd życiem, to jest, nagradzaj niewstrzemięźliwość ciała roztropnym umartwieniem, zbyteczne uciechy i wesołości płaczem pokuty, miłość świata nienawiścią ku niemu, kochanie się zbyteczne w próżnościach jego prawdziwą pobożnością, a grzechy gorszące uczynkami i cnotami budującymi bliźnich.
Zacznij już w duszy twojej nosić obraz Chrystusa, który był zawsze pokorny, cierpliwy, łagodny, czysty i we wszystkim wiernie wolę Boga pełniący. Słowo jego zbawienne, czyli nauka jego Ewangelii niech cię utrzymuje w mądrości, sprawiedliwości, zgodzie, czystości, nadziei, trzeźwości, wierze i miłości; a pokój jego niech cię napełnia wszelkim dobrem ku zbawieniu twemu, ażebyś mógł, gdy się on okaże jako życie twe wieczne, okazać się z nim w chwale nieśmiertelnej; czego ci życzę z całego serca (m).
Wielki Tydzień dla duchownego pożytku chrześcian wszelkiego stanu. – Falkowski Jakub. Wilno 1850.
Czas Apostazji 
Skomentuj