W cieniu ukrywa się ból.
Ból zapomnienia i ból pamięci
W mroku budzą się wspomnienia
A brzask świtu przynosi zapomnienie
Odwieczne syzyfowe prace
Jak życie kołem się toczą
Z ciemnością walczysz będąc jej częścią
Przegrany upadasz oddajesz wszystko
I chociaż światło cię wyzwala
Cień mroku pozostaje
Jako pamięć dawnej siły
Złudnej jak domy na piasku
Ale realnej w czarnych snach
Pokora daje zapomnienie
Lecz tylko wiara wytchnienie
Cieniem naznaczona dusza
Żyje chwałą dawnych dni
Dni klęski i upadku dni czarnych
Żyjesz w pustce własnych myśli
Mówisz nikt nie słucha
Piszesz nikt nie czyta
Promyk wiary wciąż swieci
Ale daleko mu do ziarnka gorczycy
Umarłeś już dawno
Lecz wraz z wiarą umiera ciało
Bóg jest uzdrawia a mrok zabija
Taniec życia czy śmierci
Nie jesteś spadająca gwiazdą lecz tylko świetlikiem garnącym i nie mogącym zgasnąć, migającym w ciemnościach ale nie potrafiącym rozgonić cieni kroczących wokół ciebie, aż w końcu gaśniesz, a ręki nie ma już kto podać.
Umierasz w zapomnieniu i pamięci upadku
Widzisz w lustrze swoją twarz, ale nie duszę. Żyjesz nadzieją a ona umiera ostatnia, potem pozostaje już tylko marne ciało
Arkadiusz Niewolski
Czas Apostazji 
Skomentuj