Tag: św. Ludwik Grignion de Montfort

  • 33 dni ćwiczeń duchowych – dzień 23

    33 dni ćwiczeń duchowych – dzień 23

    Im więcej dusza poświęcona jest Maryi, tym bliższa jest Panu Jezusowi. I dlatego doskonałe poświęcenie się Panu Jezusowi nie jest niczym innym, jak doskonałym i całkowitym poświęceniem się Najświętszej Dziewicy. więcej

  • 33 dni ćwiczeń duchowych – dzień 22- gi

    33 dni ćwiczeń duchowych – dzień 22- gi

    Prawdziwe nabożeństwo do Najśw. Maryi Panny jest stałe. Utwierdza ono duszę w dobrem i sprawia, że człowiek dla błahych powodów nie opuszcza praktyk religijnych. więcej

  • „I NIECH MNIE NAŚLADUJE.” – cz. II

    „I NIECH MNIE NAŚLADUJE.” – cz. II

    Patrzcie na wszechmocną i nieskończenie delikatną Rękę Boga: podtrzymuje was ona, gdy druga Jego ręka was uderza; jedną ręką Bóg karci, a drugą ożywia; uniża i podnosi, a swymi ramionami łagodnie obejmuje wasze życie od krańca do krańca, łagodnie, ale i z mocą164: łagodnie, gdyż nie zezwala, żebyście byli kuszeni i dręczeni ponad własne siły;… więcej

  • „I NIECH MNIE NAŚLADUJE.” – cz. I

    „I NIECH MNIE NAŚLADUJE.” – cz. I

    Czerpcie korzyść, i to nawet większą, z małych właśnie niż wielkich cierpień. Bóg patrzy nie tyle na cierpienie samo, ile na to, w jaki sposób cierpimy. Cierpieć dużo i źle znaczy cierpieć jako potępiony; cierpieć dużo i z odwagą, ale dla złej sprawy, to cierpieć jako męczennik szatana; cierpieć mało lub dużo i cierpieć dla… więcej

  • „NIECH WEŹMIE KRZYŻ SWÓJ…”- cz. II

    „NIECH WEŹMIE KRZYŻ SWÓJ…”- cz. II

      „NIECH WEŹMIE KRZYŻ SWÓJ…”- cz. I Do członków Jezusa Chrystusa! 7. Jesteście członkami Jezusa Chrystusa91, jakiż to zaszczyt! Ale i wielka z tego powodu potrzeba cierpienia! Głowa jest ukoronowana cierniami92, a członki miałyby być uwieńczone różami? Głowa jest policzkowana93 i ubłocona w drodze na Kalwarię, a członki miałyby być namaszczone wonnościami na tronie? Głowa nie ma więcej

  • „NIECH WEŹMIE KRZYŻ SWÓJ…”- cz. I

    „NIECH WEŹMIE KRZYŻ SWÓJ…”- cz. I

      18. Tollat crucem suam, niech weźmie krzyż swój – swój! Niech ów człowiek, czy to mężczyzna, czy wyjątkowa kobieta, de ultimis finibus pretium ejus67, której nie dorówna wartością ziemia cała od końca do końca – z radością ujmie, żarliwie uściska i odważnie niesie na ramionach swój własny, a nie cudzy, krzyż: ten swój krzyż, który w mej więcej