Aby nie uchybić prawdzie zawartej w tekstach tutaj umieszczonych należy zaznaczyć że wszystkie były pisane w odniesieniu do Mszy św. w klasycznym rycie rzymskim tzw. Mszy Św. Wszechczasów, która była odprawiana powszechnie w całym Kościele do 1969 roku, kiedy to wprowadzono Novus Ordo Missae (Nowy Porządek Mszy).
Kardynałowie A. Ottaviani i A. Bacci w Krótkiej Analizie Krytycznej Novus Ordo Missae piszą:
„Pragnie się całkowicie wymazać katolicką teologię Mszy Świętej. Zbliżamy się w głównych zarysach do teologii protestanckiej, która niszczy ideę Mszy jako Ofiary”.
„Wszystkie te zmiany nie są niczym innym, jak prowokacyjnym podkreśleniem cichego odrzucenia wiary w dogmat Rzeczywistej Obecności„
Dlatego uczciwość nakazuje nie wprowadzać czytelników, którzy nie wiedzą o różnicach, w błąd. Że nie jest to „ta sama Msza” widać po jej owocach. Jak bardzo różni się Msza Św. Wszechczasów od NOM można przeczytać TUTAJ
Przenajświętsza Ofiara – cz.IV Wartość Mszy Św.
Tę ofiarę składa ze siebie samego Bóg-człowiek, ta ofiara ma wartość nieskończoną ze względu na Pana Jezusa, więc tylko ona może Boga nieskończenie wielbić. Czy więc nasza słabość, nieudolność, może znaleźć lepszy sposób na uwielbienie Pana Boga, niż ofiarę Mszy św.? Nie – to jest jedyny, najdoskonalszy sposób uwielbienia Pana Boga.
Przenajświętsza Ofiara cz.V – Kto ma udział w owocach Mszy św.
A przed jej rozpoczęciem wzbudź sobie dobrą intencję słuchania tej Mszy św. Ofiaruj ją w tej intencji, na jaką chcesz ją słuchać, a zarazem wzbudź pragnienie pozyskania wszystkich korzyści, jakie tylko możesz z niej odnieść dla siebie i drugich, tak żywych, jak i umarłych.
Przenajświętsza Ofiara cz.VI – Msza św. jest słońcem religii katolickiej
Msza św. jest powtórzeniem całego życia naszego Zbawiciela – ona jest słońcem naszego nabożeństwa, rozlewającym światło dokoła, bo powtarza wszystkie cuda i tajemnice Jego życia – ona tronem miłosierdzia, skąd Pan Jezus rozdaje swe łaski. Z radością tedy wskazuję na ołtarze, na które zstępuje Pan Jezus i powtarzam słowa proroka: „Oto Zbawiciel twój idzie, oto zapłata Jego z Nim, a dzieło Jego przed Nim”.
Nauka o Mszy świętej – Św. J. Vianney
Powiedzieliśmy już, że Msza św. jest pamiątką śmierci Jezusa Chrystusa na Kalwarii i dlatego pragnie Zbawiciel, byśmy każdą Mszę św. odprawiali na tę pamiątkę. Niestety, z jękiem musimy wyznać, że kiedy na ołtarzu odnawia się pamięć cierpień Jezusowych, wielu z obecnych ponawia zbrodnię Żydów i katów, którzy Zbawiciela przybili do krzyża.
Msza św. istnieje dla przeistoczenia
Msza św. jest przeistoczeniem.
Wszystko inne we Mszy św. jest tylko przygotowaniem i wykończeniem. Lecz punkt szczytowy, dusza całej Ofiary to przeistoczenie.
Msza św. istnieje dla przeistoczenia. Dla dokonywania przeistoczenia, dla konsekracji, otrzymują święcenia kapłani. Dla przeistoczenia buduje się kościoły.
O Ofierze Mszy Świętej
Po konsekracji Bóg jest między nami obecny tak samo, jak jest obecny w niebie.
Gdybyśmy w pełni zdawali sobie z tego sprawę, umarlibyśmy z miłości. Bóg jednak oszczędza nas i zakrywa przed nami tę tajemnicę z powodu naszej słabości.
WSPÓŁOFIARA – istota życia katolickiego
Nie rozumiemy, że istotą życia katolickiego jest współofiara naszych myśli, uczuć oraz intencji z Chrystusem dla zbawienia własnego i całego świata dokonywująca się co dzień na ołtarzu podczas Mszy świętej.
Życie jest Mszą Świętą
Błogosławieństwo, dobrobyt i powodzenie, tak poszczególnych jednostek jak i całych narodów, zawisło od tego, w jakim stopniu uczestniczymy z Kościołem w ofiarowaniu, przeistoczeniu i Komunii.