Tag: modlitwa

Nauka Katolicka, Wszystkie

Cechy dobrej modlitwy cz.IV – O roztargnieniach

Cechy dobrej modlitwy cz.III – Ufność i wytrwałość a modlitwa niewysłuchana

ZE SKUPIENIEM DUCHA

Módl się z uwagą i skupieniem ducha, aby myśl szła w parze ze słowem, a co usta wymawiają, nad tem duch rozmyślał. Czemże bowiem jest modlitwa? Podniesieniem ducha do Boga, a więc nie rąk tylko, — rozmową duszy, a więc nie ust samych; kto zaś tylko ustami się modli, ten się wcale nie modli. (…)

Gdy bowiem dusza wszystkie swe władze zgromadza w świątyni serca, by „się modlić w skrytości”, gdy ciało zbiera swe zmysły i poddaje takowe duszy, wtenczas zbliża się Duch św. i przynosi do tego zjednoczenia ciszę i pokój, tak iż modlitwa jest skuteczną, i ściąga do towarzystwa samego Pana Jezusa.
Przeciwnie, modlitwa dobrowolnie roztargniona jest wzgardą dla Boga, a szkodą dla nas. Bo jakaż to obraza dla Boga, iż gdy On się zniża, aby słuchać człowieka, nędzny człowiek odwraca się od Stwórcy i idzie myślą do stworzeń! „Czyż zresztą może nas Bóg wysłuchać, gdy my sami siebie nie słyszymy “?

Continue reading „Cechy dobrej modlitwy cz.IV – O roztargnieniach” →

Nauka Katolicka, Wszystkie

Aby w tobie nic nie pozostało twego
Twoje nic dla siebie i o sobie jest UJEMNE, a akt oddania się na miłość jest DODATNI. Owo pierwsze może być najdoskonalsze w Tobie, a to drugie nie być wcale.
Twoje JA może się wyrzec wszystkiego, może wszystko odtrącić, może nawet nie pragnąć już niczego (rzecz arcytrudna wszelako), a mimo to może pozostać samo w sobie, i nie oddać się!
Pójdzie jak ów pustelnik na pustynię, który się tam wybierze ze wzgardy dla świata, z głębokiego przekonania o jego nicestwie, a nawet zgrozie; ale nie pójdzie tam z miłości dla ukrytego aż tak daleko Boga.
Twoje ja jest tym pustelnikiem, tak mi wszystko mówi, który już nic nie ma i niczego nie pragnie, ale jest zawsze sobą i nie przestaje być sobą.
Nauka Katolicka, Wszystkie

Cechy dobrej modlitwy cz.III – Ufność i wytrwałość a modlitwa niewysłuchana

Cechy dobrej modlitwy – cz.II – POKORA i SZACUNEK

Z UFNOŚCIĄ WYTRWAŁĄ


Módl się z ufnością wytrwałą, to jest, z tą silną wiarą, że Bóg jako nieskończenie mądry umie dać, jako nieskończenie możny potrafi dać, jako nieskończenie dobry chce dać, o co prosisz, jeżeli to dla ciebie jest pożyteczne i jeżeli jesteś tego godzien.

Tej ufności żąda Pan Jezus, jako warunku do wysłuchania naszej modlitwy:

„ Przetoż wam powiadam , wszystko, o cokolwiek modląc się prosicie, wierzcie, że otrzymacie, a stanie się wam“. Apostoł zaś Pański zachęca nas: „Przystąpmy tedy z ufnością do Stolicy łaski, abyśmy otrzymali miłosierdzie i łaskę naleźli ku pogodnemu ratnku.”
Ufność ta jest duszą modlitwy, która lubo zasługę bierze z miłości, skutek jednak czyli wysłuchanie ma z wiary i ufności. Pan Bóg, jako „miłość rozlewająca się” , pragnie rozdawać swe łaski, a nawet pragnie więcej rozdawać, niżeli my pragniemy odbierać ; żąda tylko , byśmy ufali Jego sercu i słowu.

Continue reading „Cechy dobrej modlitwy cz.III – Ufność i wytrwałość a modlitwa niewysłuchana” →

Nauka Katolicka, Wszystkie

Ufność w modlitwie – św. A.M. Liguori
Jak ta cnota jest wspaniała i konieczna.

Św. Jakub upomina nas przede wszystkim, że jeżeli chcemy otrzymać od Boga łaski, powinniśmy się modlić z tą pewną ufnością, że nas wysłucha, i nie wolno nam o tym wątpić: A niech prosi z wiarą, nic nie wątpiąc (1, 6). Św. Tomasz uczy, że modlitwa jak nabiera siły do zasługiwania z miłości, tak znowu skuteczność wyjednywania czerpie z wiary i ufności. Podobnie i św. Bernard utrzymuje, że tylko ufność nasza wyjednywa zmiłowanie Boże. Bóg bardzo Sobie podoba, gdy ufamy Jego miłosierdziu; w ten sposób bowiem czcimy i wywyższamy tę Jego dobroć nieskończoną, którą zamierzył okazać światu przez dzieło stworzenia. Dlatego Prorok woła: Niech się, o Boże, weselą wszyscy, nadzieję mający w Tobie: na wieki bowiem będą szczęśliwi, i będziesz mieszkał w nich (Ps. 5, 12). Bóg opiekuje się i zbawia tych, co w Nim nadzieję pokładają: Obrońcą jest wszystkich, w Nim ufających (Ps. 17, 31). Który zbawiasz nadzieję mających w Tobie (Ps. 16, 7). O jak wielkie rzeczy obiecuje Bóg w Piśmie św. tym, co w Nim ufają! Kto w Bogu zaufał nie upadnie w grzechy: Nie zgrzeszą wszyscy mający w Nim nadzieję (Ps. 33, 23). Tak, bo jak mówi Dawid, Bóg ma zwrócone oczy na tych, co ufają Jego dobroci, aby nas Swą pomocą wyswobodzić od śmierci grzechowej: Oto oczy Pańskie nad bojącymi się Pana, i nad tymi, którzy ufają miłosierdziu Jego! On wyrywa od śmierci ich dusze(Ps. 32, 18. 19). A na innym miejscu Sam Bóg oświadcza: Wybawię go, iż we Mnie miał nadzieję, obronię go… wybawię go i uwielbię (Ps. 90, 14. 15). Proszę zwrócić uwagę na słówko iż; iż we Mnie zaufał, obronię go, wybawię od nieprzyjaciół, z niebezpieczeństwa upadku; a w końcu dam mu życie wieczne. (…)

Continue reading „Ufność w modlitwie – św. A.M. Liguori” →

Nauka Katolicka, Wszystkie

Cechy dobrej modlitwy – cz.II – POKORA i SZACUNEK

Cechy dobrej modlitwy cz.I – W zjednoczeniu i w skrusze

Z USZANOWANIEM

Módl się z uszanowaniem , któreby się przebijało w słowie i postawie.
Pamiętaj tylko, że rozmawiasz z Bogiem , przed którego majestatem drżą Potęgi niebieskie i zakrywają swe oblicza, a wnet słowo nieśmiałe zawiśnie na ustach, głowa się kornie pochyli, kolana mimowolnie się zegną. Tak się modlił Syn Boży w onej nocy strasznej. „On rzucił się na ziemię“ , — mówi Pismo; — i dlaczegóż tak gorąco się modlił ? Czyliż potrzebował czegoś dla siebie? Nie — ale dał nam przykład, jak mamy się modlić.
Oto Wszechmoc się modli, a nędza się nie modli, — Miłość się korzy, a nieprawość się nie upokarza. — Lekarz rzuca się na ziemię, a chory się nie zgina, — Sędzia błaga o litość, a winowajca nie prosi o przebaczenie!

Continue reading „Cechy dobrej modlitwy – cz.II – POKORA i SZACUNEK” →

Nauka Katolicka, Wszystkie

Cechy dobrej modlitwy cz.I – W zjednoczeniu i w skrusze

Czym oddech dla ciała, tym modlitwa dla duszy

W IMIĘ PANA JEZUSA

Jak mamy się modlić, uczy nas sam Syn Boży: „ Jeżeli o co prosić będziecie Ojca w imię moje, do wam ”. Mówi Pan: „ W imię moje moje”, jakoby chciał powiedzieć: O ludzie nędzni i grzeszni, potrzebujecie wiele łask i darów, a więc proście Ojca mego, od którego wszelki dar dobry pochodzi; lecz iż sami niegodni jesteście wysłuchania, proście w imię moje, to jest, przez zasługi moje; mówcie tak : Ojcze nasz, udziel nam tej laski dla nieskończonych zasług Syna Twego i dla miłości nieskończonej ku Niemu, — a zaprawdę będziecie wysłuchani.

Continue reading „Cechy dobrej modlitwy cz.I – W zjednoczeniu i w skrusze” →