Biegnę Panie
pędem gnam do drzwi Twych
życie toczy się zbyt wolno
bym czekać mógł
kiedy skończy się!
Panie daj mi skrzydła
daj mi siłę
wzniosę się tam gdzie Ty!
Wiem że kochasz mnie.
Tam na drodze znak mi dałeś
kiedy na dno spadałem.
lecz Ty ocaliłeś mnie !
lecz Ty ukochałeś mnie!
więc biegnę do stóp Twoich
i choć krzyż mój ciężki jest Czytaj dalej „Daj mi skrzydła”
Jeśli modlitwa nasza bywa bezowocną, to przyczyna tego leży nie w Bogu, ale w nas. Trzy mogą być tego powody: albośmy sami, którzy się modlimy, nic nie warci, albo nasza modlitwa nic nie warta, albo też nic nie warta rzecz, o którą prosimy. Powiada św. Augustyn: proszą ludzie źli, źle, o złe rzeczy.
W ogólności musi mieć modlitwa następujące przymioty:
Przede wszystkiem sami musimy wiedzieć co Bogu przedkładamy, t.zn. nie wolno nam modlić się bezmyślnie, nieuważnie, z roztargnieniem.
Rzecz najważniejsza jest w tem, abyśmy nie chcieli roztargnień i świadomie
w roztargnieniu nie trwali. Jakże bowiem ma nas wysłuchać Bóg, jeśli my sami siebie nie słyszymy i nie wiemy nawet, co mówimy!
1. Bóg pozwolił nam się modlić; stąd mamy do modlitwy prawo. Ale Bóg również nakazał nam się modlić; dlatego ciąży na nas obowiązek modlitwy.
2. Przykazanie modlitwy widnieje już na tablicach Starego Testamentu. Prawo to jest właściwie tak dawne, jak człowiek i w sercu ludzkiem wyryte zostało, jako prawo natury. Pierwsza tablica Mojżeszowa obowiązuje człowieka do religii i do czci Boga. Ten zaś obowiązek przynosi człowiek z sobą na świat, na mocy swego pochodzenia od Boga jako stworzenie.
Człowiek musi Boga uznawać za swego stworzyciela i cześć mu oddawać. Dlatego to świat nie istniał nigdy bez religii. Przez to dowodzi swojej przynależności do Boga i zależności od niego.
Panie Jezu Chryste Tyś jest Bogiem
Tyś Przenajświętszym Majestatem
a oni Cię sprzedali
za garść namiętności ,ludzkich nędznych słabości
za sentymentalne płacze ,za grzechy ,które nie chcą zostawić.
Twoja świątynia teraz to nie targowisko
Twoja świątynia to miejsce schadzek
gdzie urągają Twojej wielkości
ucztują przy stole zastawionym pogardą i pychą
dla Ciebie tam miejsca nie ma
sprawiedliwość boska odrzucili
fałszywe miłosierdzie sobie stworzyli
karmieni szatańskim ekumenizmem
modlą się razem z tymi co Twoje dzieci mordowali
Miej litość Boże Miłosierny !
wśród ruin i pożarów może odnajdziesz kilku wiernych
Przyszliśmy tedy do rozpamiętywania już samej Męki Pana naszego Jezusa Chrystusa. Owoż, kto pragnie na wzór Pawła Apostoła, nie chlubić się w czym innym jeno w krzyżu Pana naszego Jezusa Chrystusa, powinien wytrwale rozmyślać szczegóły Męki Jego, której tajemnice i co tylko do nich się ściąga, byle jak najuważniej rozpamiętywane były, według zdania mojego, całkiem a najzbawienniej przemienić mogą odbywającego takowe ćwiczenia.
Cała świętość i doskonałość duszy polega na miłowaniu Pana Jezusa, Boga naszego, naszego najwyższego Dobra, naszego Zbawiciela.
Kto mnie miłuje, powiedział Jezus sam, będzie umiłowanym od przedwiecznego Ojca mego: „Albowiem sam Ojciec miłuje was, żeście wy mnie umiłowali.”
Niektórzy, powiada św. Franciszek Salezy, upatrują doskonałość w surowości życia, inni w modlitwie, inni w uczęszczaniu do sakramentów Św., inni w jałmużnach; ale mylą się;
Pisze Apostoł: „Nad wszystko miejcie miłość, która jest związką doskonałości„. I w rzeczy samej miłość łączy i zachowuje wszystkie cnoty, które czynią człowieka doskonałym. Stąd mawiał Św. Augustyn:
Miłuj i czyń, co chcesz. Miłuj Boga i rób to, co chcesz, bo duszę, która miłuje Boga, sama miłość nauczy, aby nigdy nie czyniła, coby Mu się nie podobało, a czyniła wszystko to, co Mu miłe.
O Panie ja nie płacze
czasami tylko smutno mi
O Panie dlaczego ciągle ja
dlaczego dlaczego…..
ile drogi już przebyłem
ile dni mi zostało
Panie powiedz mi!
Panie modlę się
przecież wiesz
nie o siebie
O Matko Przenajświętsza!
Bogurodzico !
do stóp Twych padam
ja nędzny grzesznik i zdrajca
nie śmiem spojrzeć Ci w oczy
a cóż dopiero Panu Naszemu
zlituj się nad nędzarzem podłym Czytaj dalej „Modlitwa anty-modernistyczna”
