Długo będzie małym i nisko po ziemi czołgać się będzie, kto myśli, że może być coś wielkiego prócz jedyne­go, niezmiernego, wiecznego Dobra.

Oto to właśnie najwięcej oddala po­ciechę z Nieba, że zbyt późno ucie­kasz się do modlitwy.

Lecz oto dlatego przyszła na mnie ta godzina, byś Ty był uwielbiony, gdy mnie z takiego upokorzenia pod­nieść i wyzwolić raczysz.

Kto nie pragnie podobać się lu­dziom, ani się obawia im nie podo­bać, ten w obfity pokój opływać będzie.

„Kochać będziesz’’ zawsze, bez przer­wy,

bez względu na własne usposobienia i zachcianki; a okazywać tę miłość Bogu masz obowiązek tak często, jak tylko to uczynić zdołasz: życie danem ci zostało w tym jedynie celu, i każda chwila, w której z własnej winy sprzeciwiłeś się miłości Bożej i oddaliłeś się od niej, jest bezpowrotnie straconą, tak dla Boga jak dla ciebie

Pamiętaj o tem, że nic na świecie nie szkodzi ci tyle, ile miłość własna.

Świat uznaje Boga, który stoi jak nieruchoma figura, obojętny na występek i cnotę; jednakowym okiem patrzy na pobożnych i bezbożnych. Taki to Bóg, któremu żaden naród od początku świata nie wybudował jeszcze świątyni, jest przedmiotem tych religij, do których się ci ludzie przyznają

O Boże mój, Słodyczy niewy­mowna, obróć mi w gorycz wszelką cielesną pociechę, która odrywa mię od miłości rzeczy wiecznych

Nie uważaj się też za coś wielkiego, albo za szczególnie umiłowanego wte­dy, gdy ogarnie cię bardzo błogie uczucie pobożności; bo nie po tem po­znaje się prawdziwego miłośnika cno­ty, i nie na tem polega postęp i do­skonałość człowieka

Synu, nie bądź cie­kawy, a próżnych trosk nie chciej żywić w duszy.
Co cię obchodzi to lub owo? Ty za mną idź!

Staraj się, synu, raczej cudzą pełnić wolę, niż swoją!
Wybieraj stale posiadać mniej, niż więcej.

A kto się uważa za najlichszego i najniegodniejszego ze wszystkich, ten zdolniejszy jest do otrzymywa­nia darów większych.