Bóg wam przebaczył pierwszy grzech, dzie­siąty, setny, a może tysiączny; wzywał was tyle razy, wzywa was jeszcze i teraz; lękajcie się, aby to nie było ostatnim już obcho­dem arki, to jest ostatniem wezwaniem, po czem. w razie gdybyście waszego nie zmienili życia; wszystko zakończy się dla was

Grzech i błąd. Oto podstawowe i najgłębsze problemy Kościoła. Iluż to duchownych, osób zakonnych i świeckich dało się w ostatnich kilkudziesięciu latach zwieść pozorom Prawdy! Łatwowierność nie jest cnotą. Wiara – katolicka, czyli jedyna prawdziwa, objawiona przez Boga wiara – jest cnotą. Żaden autorytet nie jest godny zaufania, jeśli w miejsce wiary w Boże Objawienie zawarte w Piśmie Świętym i Tradycji, faworyzuje kategorię nowości, zmiany i postępu.

Kto chce we wszystkie obfitować dobra, niech tylko serce swoje oczyści z miłości stwo­rzeń i całkowicie odda się Bogu. Niech inni proszą Cię, Panie, o wszystkie szczegółowe ła­ski — niech różne szczególne upraszają sobie dary, ja Cię o jedno tylko błagam Panie daj mi serce czyste!

W miłości ku Bogu, żadne ograni­czenia ani zastrzeżenia miejsca mieć nie mogą. Kochać prawdziwie, to znaczy służyć Bogu zarówno w słodyczy, jak w oschło­ści, cierpieć chętnie wszystko co Bóg zsyła, choćby natura nasza najbardziej się sprzeciwiała temu, tak utrapienia we­wnętrzne czy to umysłu, czy serca, jak i dolegliwości fizyczne; cierpieć w miarę i w sposób, jaki się Bogu podoba; i na­wet krzyże, jakie On nam zsyła, chętniej przyjmować

Ten, który mocno postanawia odmienić życie, w przedsięwzięciu lub przynajmniej utrzymuje się długi czas w łasce Boga; przeciwnie ci, którzy wracają do grzechu wkrótce po spowiedzi, według słów Piotra św., dają do zrozumienia, iż są żałującymi za grzechy, lecz nie nawróconymi i na pewno zakończą życie złą śmiercią.

Jeżeli dotąd byłeś niedbały i opieszały w ćwi­czeniach pobożnych, trzeba, abyś w tym świę­tym dniu, otrzymując wraz z Jezusem nowe życie, uczynił nowe postanowienie spełniać z gor­liwością i pilnością wszystko, co się odnosi do chwały Bożej.