O rozpoznawaniu duchów – Kard. J.Bona cz. XII – Pociechy duchowe – skąd pochodzą i kiedy są niebezpieczne
Niekiedy podsuwa szatan fałszywe pociechy także wśród ćwiczeń pobożnych, n. p. przy modlitwie, odwiedzaniu kościołów, przy czytaniu duchownem, aby ludzie oziębli, omamieni tą pozorną świętością, tłumili wyrzuty sumienia i aby tak uspokojeni drzemali dalej w grzechach. I nie dziw, mówi opat Elred (18), że ta łaska bywa częstokroć wspólnym udziałem złych i wybranych; wszakże wiemy, że owe jeszcze znakomitsze dary jak : mowa mądrości, proroctwo, rozmaitość języków i łaska czynienia cudów dostawały się także bezbożnym. Wszak i Saul między prorokami a Judasz między Apostołami. Cokolwiek niżej dodaje tenże sam autor: Niechże tedy nikt nie mierzy swojej świętości miarą tego pierwszego rodzaju nawiedzenia, który widocznie i bezbożni mogą otrzymać.
Dlaczego musimy pokutować?
Człowiek był przy tym, kiedy grzeszył, a nie miałby być wedle sił swoich, kiedy chodzi o pojednanie się z Bogiem?
Objawienie chrześcijańskie potwierdza to, że pokuta dla grzesznego człowieka jest koniecznością. Po niezliczone razy i w najsurowszych słowach rozlega się tam nawoływanie do pokuty. Całe życie Kościoła jest przepojone przepowiadaniem pokuty.
Rozmyślania o męce – Anioł umacnia Jezusa
Nikomu nie godzi się odłączać się od społeczności z Oblubieńcem cierpiącym , jeśli chce mieć uczestnictwo w weselu Oblubieńca zmarwychwstałego. Jako olbrzym rozweselił się na bieżenie w drogę (17) i przetrwał bój Męki swojej, aby ci, którzy pod wodzą jego bojują, nie wzdrygali się podobnie cierpieć. Kiedy wódz całe wojsko ucisków zwycięża, wstyd i hańba żołnierzowi, który z nim i za niego walczyć się boi. Nie poniża sługi to, co pierwszy ucierpiał Pan jego. Boleścią Pana boleść sługi się osładza; większem cierpieniem zwycięża się mniejsze. Patrzmyż tedy na Jezusa, przodka i kończyciela wiary: który mając przed sobą wesele, podjął, krzyż, wzgardziwszy sromotę, i siedzi na prawicy stolicy Bożej«
Oczyszczenie
Tajemnica naszego zmartwychwstania, nawrócenia zawarta jest w śmierci Pana Jezusa na krzyżu. Tam na Golgocie, opuszczony na chwile przez Ojca, zostawiony na pastwę ludzkiej śmierci, został zupełnie sam wśród złoczyńców i oprawców. To musi się dokonać w każdym z nas, ponieważ musimy się narodzić jeszcze raz, a więc […]
Fałszywi pasterze
Kapłani dzisiejszego modernistycznego kościoła , który nie ma nic wspólnego ze Świętym Kościołem Katolickim wraz z ich przywódcą argentyńskim heretykiem Franciszkiem uciekli , pochowali się ponieważ szatan któremu służą karmi ich strachem i niepokojem , Nie ma co się oburzać że zabrali wiernym nawet wodę święconą, widocznie wiedzą […]
DROGA KRZYŻOWA – Piękne rozważania o. K. Antoniewicza 1923 r.
O Panie Jezu Chryste! naucz mnie, jak mam krzyż dźwigać, a kiedy upadnę, podaj rękę do powstania. Tyś go niósł w cierpliwości, a ja w szemraniu i narzekaniu. A gdy upadnę, nie mam sił do powstania, bo jako rdza niszczy żelazo, tak grzech zniszczył siły duszy mojej. Moją siłą Ty jesteś, a wyrzekłszy się Ciebie, zostałem biedny, słaby, niedołężny. Powstałeś milczący, i dalej cierniową postępowałeś drogą, wiedząc, że na szczycie tej góry miała być spełniona ofiara, na ołtarzu krzyża, a Tyś był Barankiem ofiarnym. A ja, gdy upadnę, nie chcę powstać, nie ufam siłom własnym, zapominam o Tobie, nie ufam w miłosierdziu Twojem, i w pół drogi do nieba ustaję, zwątpiwszy w Tobie i w sobie! Oto nie stać, ale iść z krzyżem Zbawiciel rozkazał, bo tylko ten. kto wytrwa aż do końca, zbawion będzie! O Jezu! daj mi łaskę wytrwania, o to Cię proszę przez zasługi Twoje, który żyjesz i królujesz Bóg w Trójcy św. jedyny, na wieki wieków. Amen.
III List Św. Jana Apostoła – Z objaśnieniami
Namilszy, nie naszladuj złego, ale co jest dobrego. Ktoć dobrze czyni, z Boga jest, kto źle czyni, nie widział Boga.
„W grzechu waszym pomrzecie” – O odkładaniu pokuty na godzinę śmierci
Powiadacie, że Bóg będzie was wspierał w godzinę śmierci, bo jest miłosiernym; a ja powiadam, że przeciwnie dlatego, że jest miłosiernym, nie pospieszy wam z nadzwyczajną pomocą. (…)
Bardzo zawodzi podobna argumentacya, że ponieważ Bóg mi dotychczas udzielał pomocy, musi mi jej i na przyszłość koniecznie udzielić; trzeba pamiętać o tem, że Bóg nas w końcu opuści, usunie się, ukryje się przed nami. Nie sądźcie, drodzy Chrześcijanie, jakoby się sprzeciwiało miłosierdziu Bożemu, gdyby nas Pan opuścił w godzinę śmierci i zostawił w ręce czartów, jako Samsona w mocy Filistynów. Nie, moi kochani! Czy się może sprzeciwia miłosierdziu Bożemu, że ginie tylu Turków, Żydów, pogan, schyzmatyków i heretyków? Bynajmniej!
