Jeśli nie zamrzemy sami sobie i jeśli najświętsze nasze praktyki religijne nie doprowa­dzą, nas do tej śmierci tak ko­niecznej a zarazem tak życiodawczej, nie przyniesiemy owo­cu pożytecznego; nasze nabożeń­stwa będą, bezużyteczne, a wszy­stkie nasze dobre uczynki będą skażone miłością własną i samo­wolą.

I dlatego Pan Bóg brzydzić się będzie największymi naszymi ofiarami i najlepszymi uczynkami, a w chwili śmierci z próżnymi staniemy rękoma