Oznaki doskonałej wiary są następujące:
1) Prostota i wolność od wszelkiego roztrząsania i ciekawości, jaka była n.p. w Abrahamie, gdy się gotował do ofiarowania syna swego.
2) Gdy kto we wierze tak stałym i umocnionym się czuje, iż sądzi, że w żaden sposób nie możnaby go było od wiary odwieść.
3) Gdy kto się czuje pobudzanym do spełniania heroicznych aktów wiary i pragnie okazyi do okazania tego.
4) Gdy się cieszymy z wiary i zbawienia bliźnich, bolejemy nad ich upadkiem i z wielkim zapałem nawrócenia wszystkich niewiernych pragniemy
Doktor Anielski wylicza dwa skutki wiary: bojaźń Boga i czystość serca. Że z wiary rodzi się bojaźń można wywnioskować z tych słów św. Jakuba: „ Czarcić wierzą a drżą„(2, 19). Sławne też jest zdanie św. Augustyna: „Jeżeli począł wierzyć, począł się, i bać„.
Bojaźń zaś jest ucieczką od grzechu, aby ktoś nie zasłużył na doczesną albo na wieczną karę, aby nie utracił chwały i swego Stwórcy nie obraził.
BOJAŹŃ BOŻA
Cztery są rodzaje bojaźni.
a) bojaźń ŚWIECKA, która jest zawsze złą, i ma wówczas miejsce, gdy kto odwraca się od grzechu, aby uniknąć dolegliwości cielesnych i utraty dóbr światowych,
b) druga jest SŁUŻEBNICZĄ, gdy kto z bojaźni piekła powstrzymuje się od grzechu; i ona poczyna być dobrą, ponieważ jest początkiem nawrócenia i drogą do miłości.
c) 3-cia zowie POCZĄTKUJĄCĄ, gdy kto od grzechu odstępuje, ponieważ z jednej strony obawia się zasłużyć na kary, z drugiej zaś, obawia się odłączenia od Boga.
d) Czwarta bojaźń jest ta, o której śpiewamy: „Bojaźń Pańska święta, trwająca na wieki wieków“ (18, 10) i nazywa się SYNOWSKĄ, bo pochodzi z miłości Boga, gdy człowiek stroni od złego i sprawiedliwie żyje, jedynie z miłości i czci Boga, którego miłuje.
Do tej bojaźni winny nas pobudzać wielkie jej pożytki: bojaźń bowiem jest początkiem mądrości, rozpoczęciem sprawiedliwości, wydaleniem grzechu, strażniczką cnót, drzwiami zbawienia, ozdobą Świętych. Do niej zachęca nas Pismo św.: Bójcie się Pana wszyscy święci Jego” (Ps. 3310) i „Błogosławiony mąż który się boi Pana” (Ps. 111,1) ,,Pójdźcie synowie, słuchajcie mię, bojaźni Pańskiej nauczę was” (Ps. 33, 12).
Pobudzają nas także różne inne uwagi np. naszą ułomność, iż często dla małej przyczyny niepokoimy się, a przeto winniśmy się upadku lękać.
Wielkość męki Chrystusa- z przymiotu lekarstwa łatwo można poznać ciężkość ran i choroby; surowość sprawiedliwości Bożej, bo jeżeli Aniołom grzeszącym nie przepuścił. Jeżeli pierwszych rodziców za zjedzenie jabłka z raju wygnał, to czegóż się mają spodziewać nędzni grzesznicy, mieszkający w domach glinianych, mających fundament ze ziemi?
Akty bojaźni Bożej są następujące:
1) Poznawać ciężkości grzechów i rozważać surowości i sprawiedliwości Boga.
2) Za poprzednie życie pokutować i za nie godnie zadosyćuczynić.
3) Najlżejszych nawet niedoskonałości unikać, według tych słów (Eccl. 7, 19), „Kto się boi Boga, nic nie zaniedbywa„
4) Przeciw pokusom się umacniać, albowiem bojącemu się Boga nie zabieży zło.
5) Strzec przykazań Bożych, pilnie chodzić w Jego obecności i zawsze obawiać się siebie.
Wiele też trafia się okazji pobudzania się do bojaźni Bożej, a główniejszymi są: nagłe śmierci, pioruny, grzmoty, burze, urzędy, książęta, kaci, grabieże miast, pożary, zabójstwa, niespodziewane wypadki, świadomość poprzedniego żywota, sama wiara prawdziwa oraz wszystkie jej tajemnice i Sakramenty.
Wreszcie oznakami czystej i synowskiej bojaźni są: nie obawianie się przyjścia Oblubieńca; cudzołożnica pragnie, aby się oblubieniec opóźnił, i boi się, aby nie przyszedł;
powstrzymywać się od grzechu ze względu na samą obrazę Boga, chociażby zań żadna nie miała być wymierzona kara; przekładać raczej piekło nad grzech; z wielką pilnością starać się o poprawę obyczajów, i wzdychać do naśladowania Chrystusa; o sobie samych pokornie myśleć, zawsze się upadku obawiać, jako napisano jest: „Kto mniema żeby stał, niech patrzy, aby nie upadł”(1 Kor. 10, 12).
CZYSTOŚĆ SERCA
Drugim skutkiem wiary jest czystość serca, o której św. Piotr Apostoł mówi: „ Wiarą oczyszczając serca ich„ (Act. 15,9); albowiem nieczystość każdej rzeczy na tym polega, że z podlejszą się łączy; przeto stworzenie rozumne będąc zacniejszym od wszelkich rzeczy doczesnych i cielesnych, jeżeli się z niemi łączy, zaciąga nieczystość, od której nie może być oczyszczoną inaczej, jak tylko przez przeciwny ruch, zwracając się do Boga; to zaś nawrócenie bierze początek z wiary, a przeto mówimy że czystość serca jest skutkiem wiary.
Jeżeli zaś czystość ciała i szat, tak człowiekowi o nią starającemu się, jako też i innym jest tak bardzo przyjemną i pożyteczną. to o ileż bardziej czystość serca? Ona to zgryzoty sumienia usuwa, grzechy znosi, rany leczy, a Boga i Aniołów do miłowania duszy pobudza; ona to otwiera oczy duszy do oglądania Boga przez akt wzniosłej kontemplacji, jako napisano jest: „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądają„.
Akty czystości serca są następujące:
pozbywać się miłości rzeczy widzialnych; od zbytniego przywiązania do samego siebie, do tego życia i cielesnego zdrowia się uwalniać; oczyszczać swe myśli od złych i próżnych wyobrażeń; strzec się grzechów tak ciężkich jako i lekkich; myśleć o Bogu i rzeczach niebieskich.
„Przewodnik w życiu duchownem wiodący człowieka łatwym i jasnym sposobem od początku nawrócenia się do najwyższej świętości.” Przełożony z łacińskiego przez ks. Józefa Rościszewskiego. Warszawa 1894 r.
Subskrybuj nas i otrzymuj nasze nowe treści bezpośrednio do Twojej skrzynki pocztowej.
WESPRZYJ NAS
Jeśli podobają się Państwu treści które publikujemy i uważacie, że powinny docierać do większej ilości odbiorców, prosimy o wsparcie rozwoju naszej strony.
Wybraną kwotą:
Lub inną dowolną:
Dziękujemy
WSPIERAM
NiewolnikMaryi.com 
Skomentuj