Miesiąc Styczeń, pierwszy między miesiącami roku (Ks. Wyjść XII) poświęcamy całkowicie czci i rozmyślaniu Najsłodszego Imienia Jezus. Sam Kościół do tego otwiera nam drogę i najpiękniejszą myśl podaje. Sam Kościół miesiąc Styczeń szczególniej poświęca Imieniowi Jezus.
…
Imię Jezus, chluba, hasło, obrona nasza.
I. Jezus! Imię słodkie, święte.
Rozbudza się chrześcianin, wita rok nowy i zaraz błyszczy to Imię. Jak wzniosła myśl Kościoła: na wstępie roku, na czele dni wszystkich, stawia nam jako przedmiot czci i uwielbienia Imię Jezus! Niech będzie Imię Pańskie błogosławione (Ps. 112) teraz i na wieki. Niech wyznają wszyscy Imię Twoje, bo straszne i święte jest (Ps. 98).
Czy moglibyśmy na rozpoczęcie roku nowego znaleść bardziej stosowne, odpowiednie Imię? Czy możemy piękniej, uroczyściej rozpocząć ten dzień, jak od wymówienia usty, od poczucia sercem w duszy tego słodkiego Imienia?
Wysławiajmy Imię Jezus, polećmy się Jemu, połóżmy w Niem ufność, pokrzepmy Jego mocą, ucieszmy Jego słodyczą : bo już sama myśl o Jezusie, jest pełną słodyczy, a cóż dopiero za słodycz, pociecha, gdy Jezus jest przytomny, zamieszka w duszy!
2. Jezus, to hasło wszystkich wiernych.
Gdy dwa obozy naprzeciw siebie stają, wtenczas naznaczają pewien wyraz, po którym swoi nawzajem się poznać, od wrogów rozróżnić mogą. Życie chrześcianina na ziemi jest nieustanną utarczką (Hiob VII 1): w walce z nieprzyjaciółmi duszy, potrzebne nam hasło, po którembyśmy wzajem i siebie poznać, i od naszych braci na niebiosach poznani być mogli.
Kościół przy nowym roku naznacza błogie Imię Jezus, aby nam służyło za hasło, nie ziemskie, co się na każdą noc lub dzień zmienia, ale za hasło na wszystkie dni, na wszystkie lata, na wieczność całą. Wyznawaj duszo moja to Imię, bo w Niem jest twoje zbawienie, w tem Imieniu dojdziesz do wiecznej nieba ojczyzny.
3. Imię Jezus nie tylko jest hasłem, ale jeszcze sztandarem, chorągwią: błyszczy ono na krzyżu, abyśmy się wszyscy pod ten znak zbiegali, pod nim walczyli. Pod tym znakiem jedynie jest-Zwycięstwo, bo w tem Imieniu i znaku Bóg jest ukryty. Jezus naszym orężem, potęgą najwyższą, bronią nieprzepartą, uciekajcie przeto wszelkie stronnictwa przeciwne, bo zwyciężył lew z pokolenia Judy. (Objaw. V. 5). Dziś z rokiem nowym jako prawdziwi rycerze Chrystusa, jak nas zachęca Paweł św. Apostoł, wzmacniajmy się w Panu w sile i mocy Imienia Jego, obleczmy się w zupełną zbroję Jego, przepaszmy biodra prawdą, wdziejmy pancerz sprawiedliwości, obujmy nogi w gotowość Ewangelii pokoju, weźmy tarczą wiary, przyłbicę zbawienia, miecz ducha, a tem wszystkiem jest: Słowo Boże, święte Imię Jezus. (Efez VII).
Modlitwa.
O najsłodszy Jezu, któryś mi dozwolił w Imię Twoje rozpocząć rok nowy, jak mi
przykro wspomnieć, że tak mało na dobre lat i dni mi udzielonych używałem; ale teraz błogosław mi o Jezu, bądź mi wodzem, aby wszystkie moje mowy, myśli i uczynki, imieniem Twojem uświęcone, ku pomnożeniu chwały Twojej zawsze zmierzały.
Westchnienie strzeliste.
O Jezu słodki, o Jezu święty, o Jezu z Maryi Panny poczęty, zmiłuj się, zmiłuj nad nami!
««»»
Jezus znaczy Zbawca
Nie jest pod niebem inne Imię dane, pod które m byśmy mogli być zbawieni.
Akta Ap. IV. 12.
1. Imię Jezus, nie jest czcze, próżne echo, jest w niem żywot, prawda, droga: albo jednym wyrazem jest w Niem zbawienie. Jezus znaczy i rzeczywiście jest Zbawcą.
Co za miły, błogi wyraz, jak słodko usłyszeć grzesznikowi, że zaraz po narodzeniu swojem Boska dziecina przybiera nazwę Zbawcy; tem samem obowiązuje się nas wybawić od potępienia, od grzechu; wybawić z synów gniewu i zatracenia, na synów wolności, na dzieci Boga.
Dotąd po całej ziemi, wszędzie na kształt strasznego huraganu, burzy gwałtownej co z trzaskiem i świstem wyrywa drzewa i niszczy wszystko, huczało echo śmierci i zguby; wszędzie widać było krew, same ofiary były krwawe; i dopiero słodkie „Jezus” ucisza tę burzę. Zbawca Sam na siebie śmierć przyjmuje, abyśmy mieli życie. Duszo moja składaj głębokie za to dzięki Panu.
2. Jezus nie tylko przybiera przy obrzezaniu wielkie Imię Zbawcy; ale co więcej jeszcze, najświętsze dzieło zbawienia rozpoczyna od wylania krwi przy obrzezaniu; bo tylko przez krew może być odkupienie. Płynęła krew w ofiarach starego przymierza, ale ona niedostateczna była, żadnej w sobie pomocy nie miała, była jedynie wyobrażeniem i figurą ofiary nowego przymierza; dopiero krew niebiańskiego Baranka, któremu Imię Jezus, odkupuje świat od śmierci, zbawia duszę od zguby wiecznej. Patrz duszo moja, jak wielką ceną kupiona jesteś, ceną najdroższej krwi Chrystusowej!
3. Imię Jezus zgłoskami krwi Zbawca nakreślił, i tam tylko, gdzie krwi zgłoski naznamienowały to Imię, tam jedynie jest zbawienie. Wyraźnie nas o tem poucza Pismo Boże w tekście na początku położonem: W żadnem innem imieniu zbawienia niemasz, tylko w Imię Pana Naszego Jezusa Chrystusa Nazareńskiego… którego Bóg wzbudził od umarłych; tak zaprawdę, nie jest pod niebem, inne imię dane ludziom, w którembyśmy mieli być zbawieni. (Akta Ap. IV).
Co większa jeszcze bez krwi wylania nie masz odpuszczenia (do Żydów IX 22). W zaciętości i wściekłości swojej wołali żydyi: Ukrzyżuj… niech spadnie krew Jego na nas i na syny nasze (Mat. XXVII) i rzeczywiście, spadła krew Baranka na ten bogobójczy naród na jego odrzucenie, rozproszenie.
Duszo moja, ukrzyżowano Baranka niewinnego, wytoczono do ostatniej kropli krew z żył jego; błagaj, wołaj także, ale w pokorze, w uniżeniu, niech spadnie krew Zbawcy na ciebie, abyś obmyta w niej od brudów grzechowych, godną była wnijść na gody Baranka, należeć do orszaku tych, o których Jan św. powiada: Błogosławieni, którzy obmywaja szaty swoje w krwi Barankowej (Objaw. XXII. 14).
Modlitwa
Wszechmogący wieczny Boże, który jednorodzonego Syna Twego Zbawcą świata, postanowiłeś; Imię Jezus Mu nadałeś, Jego krwią przebłagać się pozwoliłeś; udziel nam łaski, abyśmy to święte Imię i Krew Najdroższą Zbawcy, tak czcili na ziemi, iżbyśmy jej mocą od wszelkiego złego obronieni, do szczęśliwej wieczności dojść mogli.
Westchnienie strzeliste
Bądź na wieki, błogosławion o Jezu, któryś przez Krew Twoją nas odkupić raczył.
Najsłodsze Imię Jezus : W trzydziestu jeden uwagach, przykładach, modlitwach i aktach strzelistych, na każdy dzień miesiąca Wiernym ku czci i rozmyślaniu przedstawione, z wykazem odpustów przez Stolicę Apostolską do tego nabożeństwa nadanych. Skreślił ksiądz Stanisław Ulanecki. Kraków 1899r.
NiewolnikMaryi.com 
Skomentuj