O NAŚLADOWANIU CHRYSTUSA – O wewnętrznej rozmowie Chry­stusa z duszą wierną

1. Będę słuchał, co we mnie będzie mówił Pan Bóg. (Psalm 84. 9.)
Błogosławiona dusza, która we­wnątrz siebie słyszy Pana mówiące­go i z ust Jego bierze słowa pocie­chy!
Błogosławione uszy, które przyj­mują poszept Bożego tchnienia, a nic nie zważają na podszepty, idące od świata!
Błogosławione po trzykroć uszy, które słuchają nie głosu, zewnątrz brzmiącego lecz prawdy, co wew­nątrz uczy.
Błogosławione oczy, które zamy­kają się dla rzeczy zewnętrznych, a wpatrują się w świat wewnętrzny!
Błogosławieni ci, którzy wnikają do wnętrza prawdy, a przez codzien­ne rozmyślania sposobią się coraz bardziej do pojmowania tajemnic nie­bieskich.
Błogosławieni ci, którzy usiłują od­dać się Bogu i służyć Mu, a oder­wać się od wszelkiej przeszkody, ja­ką świat stawia.

Zważ to, duszo moja, i zamknij drzwi zmysłowości twojej, ażebyś mogła słyszeć, co tobie mówi Pan i Bóg twój.

2. Oto, co mówi Umiłowany twój: Jam jest zbawieniem twojem (Psalm 34. 4.), pokojem twoim i życiem twojem.
Zostań przy mnie, a znajdziesz po­kój. — Porzuć to wszystko, co prze­mija, a szukaj tego, co wieczne.

Czemże są wszystkie rzeczy do­czesne? Czyż nie złudzeniem? Cóż ci pomogą wszystkie stworzenia, je­śli cię Stwórca opuści?

A więc wszystkiego się wyrzekłszy, oddaj się chętnie i wiernie Stworzy­cielowi twojemu, ażebyś mogła dostą­pić prawdziwej szczęśliwości.

Tomasz a Kempis – O NAŚLADOWANIU CHRYSTUSA. KSIĄG CZTERY.Kraków 1922 r. Wydawnictwo Księży Jezuitów