O NAŚLADOWANIU CHRYSTUSA – O poufałej przyjaźni z Jezusem

1. Kiedy Jezus jest z nami, wszyst­ko jest dobre i nic się trudnem nie zdaje; kiedy zaś nie ma Jezusa z na­mi, wszystko jest ciężkie i twarde.
Kiedy Jezus nie przemawia we­wnątrz nas, lichą jest wszelka pocie­cha: lecz kiedy rzeknie choćby jedno słowo, wielką odczuwamy pociechę.
Czyż Marja Magdalena nie zaraz powstała z miejsca, na którem pła­kała, kiedy Marta powiedziała jej: Nauczyciel przyszedł i wola cię (Jan. 11. 28.) Szczęśliwa godzina, w której Je­zus cię woła od łez do wesela du­szy!
O jakżeś oschły i nieczuły bez Je­zusa! O jakżeś bezrozumny i pró­żny, jeżeli pragniesz czego oprócz Jezusa! Nie jestże to większą szkodą, niż gdybyś postradał świat cały?  

 2. Cóż ci dać może świat bez Je­zusa?
Być bez Jezusa, jest to okrutne piekło: a być z Jezusem, jest to raj najsłodszy.
Jeśli Jezus z tobą, żaden ci nie­przyjaciel szkodzić nie zdoła. Kto znajdzie Jezusa, znajdzie skarb, owszem dobro nad wszelkie dobro. A kto straci Jezusa, straci zbyt wie­le, bo więcej niż świat cały. Najuboższy jest ten, kto żyje bez Jezusa; a najbogatszy, kto żyje z Je­zusem.

3. Wielka to jest rzecz, umieć ob­cować z Jezusem; a wielka mądrość, umieć Jezusa zatrzymać w sobie. Bądź pokorny i cichy, a Jezus bę­dzie z tobą. Bądź pobożny i spokojny, a Jezus zostanie z tobą.
Prędko wydalisz od siebie Jezusa i utracisz łaskę jego, jeśli się ku rze­czom zewnętrznym skłaniać zechcesz.  A jeśli go odbiegniesz i utracisz, do kogóż się ucieczesz i gdzież znaj­dziesz przyjaciela?

Bez przyjaciela nie możesz żyć szczęśliwie: a jeśli Jezus nie będzie ci przyjacielem nad wszystkich przy­jaciół, będziesz zbyt smutny i stra­piony.
A więc nierozumnie czynisz, jeśli w czemkolwiek innem zakładasz uf­ność albo pociechę twoją. Lepiej jest mieć przeciwko sobie świat cały, aniżeli obrazić Jezusa. A więc z pomiędzy wszystkich dro­gich sercu twemu, niech Sam Jezus będzie szczególnym wybranym i uko­chanym twoim.

4. Kochajmy wszystkich dla Jezusa a Jezusa dla Niego samego.
Samego Jezusa Chrystusa szczegól­niej kochać należy, bo On jeden do­bry i wierny, i nad wszystkich przy­jaciół. Dla Niego i w Nim przyjaciele i nieprzyjaciele niechaj ci mili będą; i za nich wszystkich módl się do Niego, aby wszyscy Go znali i kochali.
Nigdy nie pragnij, aby cię szczegól­niej chwalono lub kochano, albowiem to należy się tylko samemu Bogu, któ­ry sobie równego nie ma.
Ani też nie żądaj, by się kto zajmo­wał tobą w sercu swojem, i sam się nie zajmuj miłością drugiego, lecz niech Jezus będzie w tobie i w każ­dym innym dobrym człowieku.

5. Bądź wewnątrz czysty i wolny, i nie wikłaj serca żadnem stworzeniem.
Trzeba żebyś wszystko odrzucił, a czyste serce wznosił ku Bogu, je­śli chcesz być wolnym i doznać, jak słodki jest Pan.
Bo zaiste, nie dojdziesz do tego, jeśli cię nie uprzedzi i nie pociągnie ku Bogu łaska Boża tak, ażbyś oder­wał się i uwolnił od wszystkiego, a wtedy sam z Nim samym mógł się zjednoczyć.
Albowiem, kiedy łaska Boża na­wiedza człowieka, wtedy on do wszystkiego jest zdolny; kiedy zaś łaska ustępuje, wtedy człowiek jest znowu nędzny i ułomny, i jakoby zdany na same uciski.
Naówczas nie powinien jednak ani upadać, ani rozpaczać, lecz spokoj­nym umysłem poddać się woli Bo­żej i wszystko, co nań przyjdzie, zno­sić dla chwały Jezusa Chrystusa; al­bowiem za nocą idzie dzień, po zi­mie następuje lato, a po burzy piękna pogoda.

Tomasz a Kempis – O NAŚLADOWANIU CHRYSTUSA. KSIĄG CZTERY.Kraków 1922 r. Wydawnictwo Księży Jezuitów