1. Mało zważaj na to, kto jest za tobą albo przeciw tobie; lecz tak czyń i o to się staraj, aby Bóg był z tobą we wszystkiem, co czynisz.
Miej dobre sumienie, a Bóg będzie obrońcą twoim. Kogo zaś Bóg wspierać zechce, temu niczyja przewrotność zaszkodzić nie zdoła.
Jeśli umiesz cierpieć i milczeć, bez wątpienia ujrzysz pomoc Bożą. On zna najlepiej czas i sposób wyzwolenia twego, i dlatego powinieneś zupełnie zdać się na Boga.
Boża to rzecz jest, wspierać i od wszelkiego zawstydzenia wyzwalać. Często służy nam bardzo do większej pokory to, że inni znają i wytykają wady nasze.
2. Kiedy człowiek, świadomy wad swoich, upokarza się, wtedy łatwo sobie drugich jedna, a zagniewanych na siebie prędko rozbraja.
Bóg pokornego broni i oswobadza; pokornego miłuje i pociesza; ku pokornemu się skłania; pokornego obdarza łaską wielką; a po uniżeniu wznosi go do chwały. Pokornemu objawia tajemnice swoje, i ku sobie słodko pociąga i wzywa.
Pokorny, doznawszy zawstydzenia, nie zachwieje się w pokoju swoim, bo opiera się na Bogu, nie zaś na świecie. Nie myśl, żeś cokolwiek postąpił w dobrem, dopóki nie uważasz się za najniższego ze wszystkich.
Tomasz a Kempis – O NAŚLADOWANIU CHRYSTUSA. KSIĄG CZTERY.Kraków 1922 r. Wydawnictwo Księży Jezuitów
0 komentarzy dotyczących “O NAŚLADOWANIU CHRYSTUSA – O pokornym poddaniu się Bogu”